از آنجائی که مطرح کردن "اولویت و عدالت"اهل بیت با پایان روزگار آنان، از نظر عملی موضوعیت خود را از دست داده بود"، مشروعیت خلفا" و غصبی بودن حکومت آنان پس از رحلت پیامبر،از نظر ایدئولوژیک مطرح شد و چنین عنوان گردید که انتخاب جانشینان پیامبر امری دینی (نه عرفی) است که باید مستقیما توسط خدا و رسول "منصوب" می شدند.

هرچند در "اولویت" حضرت علی و برتری عدالت و فضیلت های دیگر او بر سایرین و "ولایت" ایمانی، یعنی شایسته تر بودنش برای امامت و الگوی اخلاقی بودن برای جامعه کمتر تردیدی وجود داشت، اما"ولایت سیاسی" به معنی زمامداری، امری عُرفی و مردمی تلقی می شد که با انتخاب مردم(نه انتصاب خدا و رسول) می بایست تحقق یابد.

وقتی جریان های گوناگون سیاسی حذف شوند، جامعه دچار عدم تعادل می شود. شاید بتوان یک گروه سیاسی را با زور منحل یا محدود کرد، اما فکر و اندیشه را که نمی توانند حذف کنند. جناح راست می تواند و کاملاً هم محتمل است که دیدگاه های خود را تعدیل کند و ضرورت تغییرات اصلاح طلبانه را بپذیرد. اما نمی تواند جناح و جریان اصلاح طلب را از بین ببرد و نقش آن را ایفا کند، یعنی خود بشود اصلاح طلب یا اپوزیسیون. چنین چیزی امکان پذیر نیست. اگر هم تلاش کند، حتی اگر صادقانه هم باشد، نه این خواهد بود و نه آن

حافظ تنها نیست فردوسی ، سهروردی، ابن سینا، خواجه نصیر هم بیانگر پژواک هویت ایرانی هستند. اما حافظ را در دوره انحطاط می بینیم فردوسی را در دوره طلایی می بینیم .

بنابراین تفاوت حافظ با دیگران این است که حافظ در دورانی است که یأس و ناامیدی غلبه دارد و مسلط است حافظ همه را باز به هویت ایرانی فرا می خواند لذا من معتقد هستم حافظ چند نکته مهم را بیان می کند یک مسئله هویت است که امروزه بسیار مورد نیاز ماست لذا حافظ تنها شاعر غزلسرا نیست حافظ بخشی از هویت ایرانی است.

مقدس نمايان احمق و فرومايگان چاپلوس و متشرعين خودمدار؛ سمبل و هويت اسلام معرفى گرديدند. از منظر علامه سيد حيدر آملى «اين سه گروه از مؤمنان داراى ذهنيت و تفاسير متفاوت از خدا، پيامبر و تاريخ اديان هستند» که اين سبب بروز اعمال و رفتار اجتماعى و سياسى متفاوت و مخالف هم و سبب جنگ‌هاى زيادى دربستر تاريخ گرديده است. اينک‌ اين سه گروه داراى عالمان و پيروان خاص خويش هستند، انتظار اتحاد در اعمال دور از عقل و فهم تاريخى از نهضت‌ها و اديان بشرى است.

تصوف در بوسني و هرزگوين ، عامل اصلي رشد سريع اسلام در اين منطقه بود و آن نيز عاملي براي انتقال فرهنگ معنوي و حکمي ايراني به اين سرزمين گرديد. اسلام در بوسني و هرزگوين بر ميراث فرهنگي و ادبي عربي، فارسي، ترکي عثماني و بوسنيايي بنا شده است و لذا هويت اسلامي آن بدون در نظر گرفتن نقش و سهم تصوف و زبان و ادبيات فارسي امکان ندارد.

پحث اسلام و سكولاريسم و دل‌مشغولي‌هاي آن‌دسته از ايرانياني كه به سكولاريسم رسيده‌اند و يا با دل‌بستگي به اسلام، نسبت به آينده‌ي ايران و چگونگي اوضاع سياسي آن احساس نگراني مي‌كنند، در بسياري مجامع سياسي و مذهبي، مطرح بوده و هست. اخيرا در اظهارنظرهاي گوناگون افراد متعلق به هردو گروه نيز بيش از پيش به اين مسأله پرداخته شده است.
من هم به نوبه‌ي خود مورد پرسش بسياري از دانشجويان و هم‌ميهنان و يا رسانه‌ها در اين باره، قرار گرفته‌ام و برخي پاسخ‌هاي شفاهي يا مكتوب را به آن‌ها داده‌ام و اكنون نيز نمونه‌اي مكتوب و جديد از آن‌ سئوالات را براي پاسخ‌گويي خود برگزيده و منتشر مي‌كنم، تا ديدگاه خود را آشكارا بيان‌كرده‌باشم و برخي ابهامات را از منظر خويش، برطرف سازم.

در عنوان «شاه ولي الله» واژه «شاه» همان لغت چيني «شيح» در «شيح ـ فو» به معناي ارباب [استاد] است نه سلطان و پادشاه. بنابراين شاه (صاحب) و صوفي هر دو از يک منشأ چيني به معناي استاد آيين جاودانگي که تصوف هم همان است سرچشمه مي گيرند. واژه «درويش» نيز از لغــت سچواني «دائوـ إره ـ يين ـ شي»10 به معناي عالم گوشه نشين تائوئيزم يا الهي گرفته شده است. 

چه حادثه‌ای پیش آمده که ملت ایران تا چند سال قبل شعار مرگ بر اسرائیل می‌داد و حامی ملت فلسطین بوده و در اغلب مراسم‌ها و راهپیمایی‌روز قدس که میعادی است برای حمایت از فلسطینی‌ها، شرکت می‌کرد ولی در این سال در روز قدس شعار «جبهه راه سبز» «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران، استقلال آزادی جمهوری ایرانی» سر داده شد که مورد اعتراض کسانی هم قرار گرفت؟!
این شعار زنگ خطری است و این سوال را در ذهن هر انسان دغدغه داری متبادر می‌کند که آیا حاکمیت با رفتار غیراسلامی و غیرانسانی خود بخصوص کارهائی که در دوره چهار سال گذشته و بالاخص پس از انتخابات داشته است سبب چنین شعارهائی داده شده یا علت دیگری دارد؟!

آنچه مایه اَسَف و موجب احساس خطر است اینكه عقیده پرستی، كه خصم خداپرستی است، عین خداپرستی انگاشته و / یا قلمداد شود. كسی كه یا خود به چنین توهم یكسان‌انگاریای دچار باشد و / یا بخواهد دیگران را به چنین توهمی گرفتار سازد ساحت زندگی درونی و فردی و خصوصی خود را به شرك میآلاید و ساحت زندگی بیرونی و جمعی و عمومی دیگران را به اصناف درد و رنج میآكند

امسال میان دفتر رهبری و اکثریت مراجع عظام تقلید برسر تعیین یوم اول ماه شوال اختلاف نظر ظهور کرد، که خالی از ایجاد مشکلاتی نیز برای عموم مسلمانان نبود. یعنی اگر ماه رمضان سی روزه بود، خوردن در روز سی ام ماه رمضان ممنوع و مستوجب کفاره بشمار میرفت و اگر ماه رمضان بیست و نه روزه بود، فطرنکردن و نشکستن روزه حرام و معصیت بود

آقای علم الهدی در باره فتوای دفتر رهبری و علت اختلاف نظر این دفتر با نظر اکثریت علما و مراجع نوشته اند که سایر مراجع برای رویت قائل به  استفاده از چشم مسلح نیستند و میگویند که هلال ماه را باید با چشم بدون دوربین در افق مشاهده کرد. اما دفتر رهبری استفاده از دوربین نجومی و تلسکوب را هم بلامانع میدانند و هرگاه عده ای با تلسکوب هم ماه را مشاهده کنند و به دفتر رهبری گزارش دهند این امر مقبول بشمار میرود