مولانا پیش از آنکه یک شاعر و ادیب باشد یک عارف و حکیم و شیخ صوفی است. مشکلی که ما معمولا درباره این بزرگان_که در سنت فرهنگی ایرانی اسلامی هستند که یک سنت کاملا معنوی است_ این است که از دو طرف دچار مضیقه هستیم. اولین مشکل به مخالفت برخی ظاهریون و قشریون با مولانا برمی گردد. درست در بحبوبه برگزاری کنگره مولانا چند نفر از علمای ما رأسا موضع گرفتند و وزارت ارشاد را تخطئه کردند. 

که آیا ما مجاز هستیم از تشیع قرائت دیگری داشته باشیم؟ و در صورتی که باید اجازه بگیریم، از چه کسی باید اجازه گرفت؟ شاید اگر به متولیان قرائت اول رجوع کنید چنین اجازه ای را ندهند، قرائت دوم هم جایی مدون نشده است، مشکل هم در همین نقطه است، شاید همین جلسات نشانه تولد قرائت دوم باشد. البته کوششهایی در این سده اخیر صورت گرفته، از این کوششها می¬توان از کوششهای زنده¬یاد دکتر شریعتی نام برد که در برخی مطالب مذهبی نوآوریهایی داشته است اما به نظر می رسد که این نوآوریها علیرغم نفوذ آن چندان بنیادین نبوده است، ما امروز نیاز به یک بازنگری بنیادی داریم 

عامه مردم و روضه خوان ها و منبرى ها مسئله غصب خلافت را عَلَم مى كنند; و بعد چهارمى هم هست كه عرفا و متصوفه خيلى روى آن تكيه دارند، و آن ارتباط ولايتى اى است كه بايد با پيغمبر برقرار شود. او ولى الاولياست و باب اين ولايت على است. من استقصا كرده ام كه تمام فرق صوفيه، چه شيعه و چه اهل سنت، سلسله ولايت خود را به على مى رسانند،

پیوند زدن تصمیم ‌گیری‌های روزمره حکومتی با منابع غیبی و تأثیر آن بر معادلات سیاسی، واکنش‌های متعددی را به ‌ویژه در دوره فعالیت دولت نهم برانگیخته است.

محمود احمدی ‌نژاد، رییس‌ جمهوری ایران، بارها در مدت فعالیت دولت خود، اقدامات دولت نهم را با «مدیریت الهی» پیوند زده و از جمله در نوروز ۸۷ در سخنانی در مشهد گفت که «ما در این دو سال و نیم، البته در تمام دوران انقلاب، به شما عرض کنم دست این مدیریت الهی را هر روز می بینیم. خدا خودش شاهد است که ما می بینیم و اغراق نمی گویم، ندیده را خدمتتان عرض نمی کنم.»

از دیگر منابع این کتاب می‌توان از کتاب عبدالرحمان سلمی با نام «ذکرالنسوات التعبدات الصوفیات» نام برد. در این کتاب جمله‌ای از خواهر حلاج آمده است که برای من جالب است.

او صورت ‌اش را به صورت نیمه می‌پوشانده است. وقتی به او می‌‌گویند که چرا از برای مردان رو نمی‌پوشانی‌؟ خواهر حلاج می‌گوید:

«تو مردی بنمای تا من روی بپوشم، در همه‌ی بغداد یک نیم مرد است و آن حسین است و اگر از بهر او نبودی این نیمه روی هم نپوشیدمی.»

البته منظور از حسین، برادرش منصور حلاج است. این قبیل زنان نقش مهمی در این عرصه داشتند. از دیگر زنان صوفی و عارفی که مورد اشاره‌ی خانم طاهری است فاطمه نیشابوری معروف به ام‌علی، همسر احمد خضرویه است.

او معتقد است انسان کامل موجودی است که به وسیله او سرّ حق، به حق، ظاهر می­گردد. مراد از سرّ حق نیز کمالات ذاتیه خداوند است که تنها انسان قادر است آنها را نشان دهد. چون کمالات ذاتیه خداوند در غیب مطلق بود خداوند خواست تا در عالم شهادت آنها را مشاهده کند. لذا انسان کامل را آفرید تا در آیینه وجود او  خود را مشاهده کند. او در فص آدمی می­گوید: «لکونه متصفاً بالوجود ویظهر به سرّه الیه» (فصوص الحکم ابن عربی، فص آدمی)

او معتقد است انسان کامل موجودی است که به وسیله او سرّ حق، به حق، ظاهر می­گردد. مراد از سرّ حق نیز کمالات ذاتیه خداوند است که تنها انسان قادر است آنها را نشان دهد. چون کمالات ذاتیه خداوند در غیب مطلق بود خداوند خواست تا در عالم شهادت آنها را مشاهده کند. لذا انسان کامل را آفرید تا در آیینه وجود او  خود را مشاهده کند. او در فص آدمی می­گوید: «لکونه متصفاً بالوجود ویظهر به سرّه الیه» (فصوص الحکم ابن عربی، فص آدمی) 

سرآینده کتاب عظیم مثنوی ، مولانا جلال الدین محمد بلخی که باید از سلاله پیامبران شعر و ادب فارسی بلکه خلاق ترین و خدایی ترین آنها باشد. زندگیش سراپا معنی و عشق بود که البته صورت ظاهر و دنیایی آن نیز دلپذیر و دانستنی است. او جلال الدین محمد نام داشت و در سال 604 هجری قمری در بلخ متولد شد.

مولانا خوش نام ترین و مردمی ترین شاعر زمانه خویش و حتی سرتاسر ادبیات فارسی است.مریدانش به او "خداوندگار" و "حضرت مولانا" می گفتند 

اين مقاله درصدد پاسخگويي به سه سؤال اصلي است تا مفهوم «فاشيسم» به عنوان موضوع تحقيق روشن و آشكار شود. سؤالات عبارتند از:

1ـ واژه فاشيسم در تاريخ چه مفهومي داشته و چه تحولاتي را به خود ديده است؟

2ـ چگونه فاشيسم در جامعه متولد مي‌شود و فاشيست‌ها چه كساني هستند؟

3ـ دولت فاشيستي چيست و چگونه قدرت را كسب و حفظ مي‌كند؟

شايد امروز چندان خلافت و امامت و بلافصل و مع الفصل، آن اهميت تاريخي را نداشته باشد. مرحوم مطهري در «امامت و رهبري» سخنی به این مضمون دارد: 1400 سال پيش دعوايي بين مسلمان صدر اسلام درباره جانشين پيامبر وجود داشت، بين همه آدمها اين مسائل پيش مي¬آيد، وقتي آدم بزرگي از دنيا مي¬رود، بر سر جانشيني او دعوا مي¬شود. حالا هر چه باشد، اين يک دعواي تاريخي است. آیا ما به اعتبار آن دعواي تاريخي اسمي براي خودمان گذاشتيم؟ امروز بايد چه کنيم؟