مثيل قرآن از بهشتى كه آبش از زير مؤمنين جارى است، نماد نشئت گرفتن سبز و خرمى آن سَرا از آبِ حيات‌بخش مكتسبات دنيائى مؤمنين است كه در كنترل و اراده خودشان مى‌باشد.

از جمله جریان تخریب حسینیه های دراویش از جمله در شهر قم، و در جریان حمله به بیت آیت الله منتظری و صانعی ، حمله به دفتر نماینده مجلس شهرکرد، حمله به خوابگاه دانشجویان و.. این اتفاق بارها رخ داد اما هیچ اعتراضی صورت نگرفت.

مرجعیت شورایی یا شورای فتوا نیز به معنای تبدیل مرجعیت به نهادی جمعی و راه‌حلی ساختاری برای مشكلات پیش گفته است بدون اینكه تجلی توانایی‌های فردی را بازدارد. با عرف و عادات معمول و تاریخی حوزه‌ها و روحانیت شیعه وصول به این مقصود دیریاب خواهد بود چنانكه از هنگام طرح این ایده توسط استاد مطهری و دیگران بیش از چهل سال سپری می‌شود اما تاكنون نشانه‌ای از تحقق آن مشاهده نشده است. موانع و مقاومت‌ها در برابر این فرآیند البته جدی بوده و خواهد بود. موانع و مقاوم

دروغ همچنان که در فضای جامعه رواج پیدا کرده و ابزار حکمرانی گشته است در داخل زندان نیز ابزار کارآمد بازجویان است. مبنای حرکت بازجویان در تمامی مراحل بازجویی “دروغ و فریب” است به طور نمونه آنها در مورد وضعیت سیاسی کشور اخبار و تحلیل های کذب به زندانیان داده و سعی در تخریب روحیه آنان داشتند به

«طفلی به نام شادی،ديری‌ست گم شده‌‌ست/ با چشم‌های روشن براق/ با گيسويی بلند،به بالای آرزو / هر کس ازو نشانی دارد /ما را کند خبر /اين هم نشان ما: يک سو خليج فارس /سوی دگر،خزر»

عبداللّٰه: مردی بود بیابانی، میرفت، در طلبِ آب زندگانی، رسید به «شیخ ابوالحسن خرقانی»، و یافت چشمۀ آب زندگانی، چندان بخورد، که از خود: گشت فانی، نه عبداللّٰه ماند، و نه خرقانی.  پس: چه ماند؟ اگر: داری، دانی!

امروز مستندات تاریخی نشان می دهد که امام علی از برجستگان سخن و ادب و استاد بی بدیل سخنوری در زمان خود و تا روزگاران بعدی بود و سخنان و کلمات بر جای مانده از او ( بویژه در نهج البلاغه و دیوان اشعار ) به خوبی از این مدعا پرده بر می دارد.

شخص موحّد به دنبال این نیست که بر مردم حکومت کند، بلکه به دنبال این است که مردم را با خالق خود آشنا و آنها را از غل و زنجیرهای شیطان و نفس اماره نجات دهد.