از آنطرف ،پس از جنگ جهانى دوم ، افكار پوزيتيويستى در ميان روشنفكران، نفوذ زيادى‏يافت. برخى نيز تحت تاثير نگرش هاى‏اگزيستانسياليست هاى الحادى، مثل سارتر وهايدگر و بقيه، نفى مذهب ازسوى فرويد راپذيرفتند. اين گونه نگرش‏ها همراه‏باپديده‏هاى اجتماعى فوق‏الذكر، سبب شدكه شك‏گرايى بين روشنفكران رشديابد.
البته در حال حاضر، انديشه مذهبى‏بارديگر، درميان روشنفكران، حيات ‏مجدد يافته‏است. پوزيتيويسم، ماركسيسم،اگزيستانسياليسم و روانشناسى فرويد، مورد انتقاد قرار گرفته و ديگر موردپذيرش اكثرفلاسفه نيستند.درهمين حال،بد جلوه‏دان شرايط اخلاقى در غرب ‏باعث ‏شده ‏است كه بسيارى از متفكرين‏براى نيل به هدايت واقعى، به انديشه‏مذهبى بازگشت كنند. بسيارى از مردم درتكاپو هستند و اكنون فرصت‏بسيارخوبى براى معرفى انديشه اسلامى است.  

اکنون بیش از سه هفته است که از اجرای کودتای از پیش طراحی شده علیه آرای ملت به مهندس میرحسین موسوی می گذرد. در این مدت، کودتایی که در آغاز گمان می رفت کودتایی مخملی است، به خون ریخته شدة دهها تن از شهیدان، جوانان، زنان و مردان ایران بر سنگفرش خیابان ها رنگین شد و هزاران مجروح و صدها زندانی بر جای گذاشت. اقتدارگرایان پاسخ مردم آزادیخواه ایران را که با رأی انتخاباتی خویش به نامزدهای اصلاح طلب، به حاکمیت اقتدارگرایان استبدادطلب "نه" گفته بودند، با خشونت پاسخ گفتند. اکنون ما نه با یک تقلب سازمان یافته و مهندسی شدة گسترده و رسوا، که با کودتایی تمام عیار مواجهیم. قطع خطوط ارتباطی و متوقف ساختن گردش غیر دولتی اطلاعات، حاکمیت علنی و کامل سانسور بر همة رسانه های مکتوب، دیداری و شنیداری، ایجاد وضعیت فوق العاده و برقراری نوعی حکومت نظامی اعلام نشده در تهران و دیگر شهرهای کشور، به صحنه آوردن نمایش های کهنه و تاریخ مصرف گذشتة اعتراف گیری و اجرای شوهای تلویزیونی و بالاخره هجوم به اجتماعات و حتی جلسات اساتید دانشگاه در محیط های در بسته و بازداشت های وسیع و غیرقانونی مردم از همة قشرها و طبقات اجتماعی معترض به تقلب در میان طرفداران نامزدهای اصلاح طلب و از جمله دستگیری و به زندان انداختن شخصیت های سیاسی و حزبی، دانشجویان و استادان، روزنامه نگاران، حقوقدانان، هنرمندان، فعالان حقوق بشر و زنان، تنها به جرم حمایت از آقایان موسوی و کروبی و استفاده از حق مسلم و قانونی خود در اعتراض مسالمت آمیز، قانونی و مدنی نسبت به سرقت آرای انتخاباتی ملت.

من صدای دختران و پسران جوانی را می شنوم که در خیابانهای تهران به جرم حق طلبی و آزادی خواهی و طرح پرسش ساده «رأی من کو؟» به قصد کشت کتک خوردند زخمی شدند و شاهد در خاک و خون غلتیدن هموطنانشان بودند و حتی فرصتی برای گریستن و نوحه سرائی هم نیافتند. من صدای مناجات دهها زندانی سیاسی را از سلولهای تنگ و عبوس زندان اوین می شنوم که مردانه فشارهای طاقت فرسا را متحمل می شوند اما به خواست ناپاک خلاف حق زبان گشودن تن نمی دهند. خدایا یاریشان کن. تو وعده داده ای و وعده تو حق است و ما جز تو کسی را نداریم که به درگاهش پناه بریم یا غیاث المستغیثین یا غایت آمال العارفین کمکمان کن.

متصديانى كه شرعاً و عقلاً توليت و تصدى امر اجتماعى را از دست داده‏اند خود به خود از مقام خودمعزولند و تصدى آنان هيچگونه مشروعيتى ندارد و چنانچه به زور يا فريب و تقلب بر آن منصب بمانند مردم بايد عدم مشروعيت ومقبوليت آنها را در نزد خود و بركنارى آنان از آن منصب را با رعايت مراتب امربه‏معروف و نهى‏ازمنكر و حفظ ترتيب < الاسهل‏فالاسهل والانفع فالانفع > و انتخاب مفيدترين و كم هزينه‏ترين راه ممكن ابراز داشته و بخواهند.بديهى است كه اين وظيفه‏اى همگانى‏مى‏باشد كه هر كس را اعم از خواص و عوام جامعه به اندازه آگاهى و توانايى كه دارد فرامى‏خواند و كسى نمى‏تواند به بهانه‏اى ازعمل به آن شانه خالى كند و خواص جامعه كه از همه به شرع و قانون آگاهتر و تواناترند و از نفوذ كلمه و اعتبار بيشترى برخوردارندمسئوليتى خطيرتر دارند و بايد با اتحاد و همفكرى و ايجاد احزاب و تشكيلات و تجمعات خصوصى و عمومى به ديگران‏اطلاع‏رسانى كرده و راه چاره را به آنها بنمايانند.

اگر مراجع با قاطعیت پای پیش بگذارند مسلماً به دنبال آنان علما و روحانیون غیردولتی و علمایی از مجلس خبرگان خواهند آمد و نظام را با چنان بحران مشروعیتی مواجهه خواهند کرد که ناچار می شود که یا یک حکومت کاملا نظامی بدون مشروعیت بماند که سقوط دیر یا زود آن حتمی خواهد بود یا تن میدهد که حقوق مردم را به آنها بازگرداند و در برابر قضاوت درست و برحق سر تسلیم فرود آورد که اگر چنین شود اعتبار حکومت ایران یا تنها حکومت شیعه جهان که غم بزرگ روحانیت حفظ آن است چنان بالا می گیرد که حسرت جهانیان می شود و روحانیت مردمی دوباره جایگاه تاریخی خود را پیدا می کند و از سقوط در پرتگاه روحانیت دولتی نجات پیدا می کند و دوباره روحانیت شیعه هویت واقعی خود را می باید و مورد احترام مردم قرار می گیرد و مردم حساب آن را از حکومت درباری جدا می کند. 

کودتاگران علیه جمهوریت نظام به زعم خود می خواهند با خارج کردن عناصر مومن و پاکباخته از فضای اجتماعی، بنیاد حرکت عظیم و ریشه دار اصلاحات درونزا در ایران را ویران کنند، غافل از آنکه امروز اصلاح طلبی و اصلاحات، آرمان آحاد این ملت شده است و ملت ایران از ۱۲ سال پیش نشان داده است که این ریشه تنومند امروز شاخه هایی ستبر و میوه های ناب بسیاری را به بار آورده است.

بازداشت های غیرقانونی و نحوه برخورد با بازداشت شدگان، نه در قالب شرع و قانون و نه بر مبنای اخلاق و انصاف و مروت قابل توجیه نیست و گویای این واقعیت است که جماعتی که از مدتها قبل در صدد بوده اند تا با کودتایی مخملین آرزوی دیرینه محو جمهوریت را تحقق بخشند امروز می خواهند به ریشه همه حرکت های سیاسی و اجتماعی قانونمدار و مسالمت آمیز تیشه بزنند. آنها می کوشند تا واقعیت های جامعه ایران را در قالب جهت گیری های توطئه آمیزخود وارونه جلوه دهند و از این رو ابتدا به سراغ چهره های شناخته شده و شاخص سیاسی رفتند و پس از آن به دانشجو، استاد، روحانی، هنرمند و پیر و جوان و زن و مرد هم رحم نکردند.

اساسا طبيعت قدرت غير مسئول طبيعتي است كه جمهوريت را و خواسته ملي را بر نمي تابد. در واقع شايد اين تعبير هابز هم تعبير قابل تأملي است كه وقتي قدرت مطلق مي شود ما شاهد بي مسئوليتي مطلق خواهيم بود مگر اينكه ما سازوكار و سيستمي طراحي بكنيم كه در واقع قدرتي كه وجود دارد در هر نهادي در هر ارگاني و شخصي مسئول و پاسخگو باشد. من نكته اي را مي توانم عرض بكنم خدمت شما و مردم عزيزمان به عنوان مثال، مجلس خبرگان، رهبري را انتخاب مي مي كند. خب رهبري بايد در برابر مجلس خبرگان مسئول باشد نه اينكه مجلس خبرگان در برابر رهبري مسئول باشد. يك تئوري اتفاق افتاد در دهه هاي اخير كه در واقع مجلس خبرگان كار مهمي انجام ندادند، رهبري كسي است كه از طرف خداوند معين شده بوده اين جمع او را كشف كردند. نظريه اكتشاف. در حالي كه نظريه ديگري كه مطرح بود اين بود كه نه آن فرد را افراد اين گروه انتخاب كردند و حتي آقاي هاشمي رفسنجاني اشاره كردند در بحث انتخاباتي 4 سال پيش در مبارزه انتخاباتي، گاه ممكن است خبرگان اساسا اشتباه بكنند در انتخابي كه كردند 

بپرهیز از اینکه به خود اختصاص دهى،چیزى را که همگان را در آن حقى است‏یا
خود را به نادانى زنى در آنچه توجه تو به آن ضرورى است و همه از آن
آگاه‏اند.زیرابزودى آن را از تو مى‏ستانند و به دیگرى مى‏دهند.زودا که
حجاب از برابر دیدگانت‏برداشته خواهد شد و بینى که داد مظلومان را از تو
مى‏ستانند.به هنگام خشم‏خویشتندار باش و از شدت تندى و تیزى خود بکاه و
دست‏به روى کس بر مدار وسخن زشت‏بر زبان میاور و از اینهمه،خود را در
امان دار باز ایستادن ازدشنامگویى و به تاخیرافکندن قهر خصم،تا خشمت فرو
نشیند و زمام اختیارت به‏دستت آید.و تو بر خود مسلط نشوى مگر آنگاه که
بیشتر همت‏یاد بازگشت‏به‏سوى پروردگارت شود 

پازوكي در ادامه با طرح اين سوال كه دولت مي‌خواهد براي فرهنگ چه كاري كند، گفت: “مي‌خواهد به قول خودش براي مردم هنر ديني توليد كند كه ضامن اعتقادات ديني مردم باشد؛ امري كه در تاريخ اسلام به‌خودي خود رخ داده ‌است.” پازوكي همچنين گفت: “ميرفندرسكي، حكيم اوايل دوره صفويه رساله‌اي نوشته‌ است به نام صناعيه كه اين رساله به فارسي بسيار غليظي است. پرسش ميرفندرسكي اين است كه چگونه صنايع متوقف شده است. ميرفندرسكي يك سلسله مراتب طولي براي صنايع قائل است كه از رنگرزي و معماري و نقاشي تا طبابت و بقالي را در آن مي‌بينيم. سلسله مراتبي را نيز قائل مي‌شود و مي‌گويد منشاء اين هنرها يكي از حكما، اوليا و عرفا بوده‌اند. از اين رو پرسش ميرفندرسكي بسيار اهميت مي‌يابد چرا كه احساس مي‌كند ارتباط معنوي ميان هنر و هنرمند دارد از ميان مي‌رود. چرا قبل از ميرفندرسكي كسي چنين چيزي را ننوشت؟ در واقع صفويه اوج تمدن وفرهنگ ايران اسلامي است ولي بنده هميشه مي‌گويم اين دوره مثل فواره‌اي است كه به بالاي بالا رسيده است و همان زمان هم نزول مي‌كند”.‏

در عصر جديد، کسي به خاطر نحوه تفکر و نوع اعتقادات و بيان آزادانه آراي خود مورد پرسش قرار نمي‌گرفت و مجازات نمي‌شد. به عکس، هم مردم جامعه و هم نظامات قانوني و حقوقي به اين آزادي احترام مي‌گذاشتند و از آن پشتيباني مي‌کردند. با ورود به عصر جديد همزمان زنجيرهاي اشکال مختلف انقياد سياسي- اجتماعي و اقتصادي نيز پاره شدند و حاکميت هر فرد بر کار، زندگي، روابط و مناسبات اجتماعي‌اش محقق گشت. حقوق الهي پادشاهان و اشراف و ارباب کليسا ملغي شدند و قوانين و قرادادهايي که با رضايت مردم و بر اساس نظر و راي آزاد آنان منعقد مي‌گشت مبناي اداره امور، تفويض مسووليت‌ها و حل و فصل اختلافات قرار گرفتند. دموکراسي به عنوان راه و رسم کشور داري و بالاتر از آن شيوه زندگي و اساس مناسبات اجتماعي و سياسي ميان مردم رسميت يافت.