سالی که گذشت یکی از حساس ترین مقاطع است که به سرفصل های جدیدی در تاریخ و مفهوم و ماهیت “مرجعیت شیعی” و مسئله “توقعات و انتظارات از مرجعیت” تبدیل شده است. آیت الله اسدالله بیات زنجانی، از جمله مراجعی است که در خصوص حوادث انتخاباتی ساکت ننشسته است و حتی در پاسخ به استمداد مهدی کروبی و میرحسین موسوی در روزهای نخست بحران انتخاباتی طی نامه ای تصریح کرد که اگر قطره ای از خون معترضان بر زمین ریخته شود، مسئولیت آن برعهده کسانی است که با نادیده گرفتن آرای اکثریت، چنین التهاباتی را موجب شده اند.

مجتهد باید صاحب مقام و ملکه باشد فوق عدالت . و طلاب قبول نمی کردند و برهان آن بزرگوار همین حدیث شریف بود . باری در هر صورت حکم تکفیر چنانچه از جناب آخوند ملامحمد علی آرانی دیدم اسباب تضییع علم و علما است، اقلا چنین مطلبی را باید یک مجلس با حقیر گفتگو کرده باشد بدون زور وچماق .

«نترسیم، چون ترس بسیار بد است. به دیگران هم بگویید که نترسید، خیال نکنید که می‌توانند هر کاری بکنند. چند روزی بیش نیست و تمام می‌شود، “للحق دولة و للباطل جولة”، دوران عذاب، تهمت و دروغ به پایان می‌رسد و به نصرت و توفیق الهی ایمان داشته باشید.»

توسط مرحوم سلطانحسين تابنده گنابادي و در كتابي با عنوان « سه داستان اساطيري در قرآن » بود. مرحوم علامه طباطبايي نيز در تفسير الميزان مي نويسد؛ تا زماني كه دليلي بر رد استدلال هاي «ابوكلام آزاد» پيدا نشود، آنرا ميپذيرم.

برخوردهایی با تعدادی از دراویش صوفی، شیعه اثنی عشری که جزو شهروندان ایران هستند و از حق زندگی در کشور برخوردارند، می‌شود و به آنها اجازه داده نمی‌شود که حتی مراسم‌های مذهبی‌شان را برگزار کنند

در آن موقع قضات دادگستری، اغلب قضات عادل و شریفی بودند و مصالح مملکت را در نظر می گرفتند. قانون امنیت عمومی را به اجرا می گذاشتند. اما البته دادگاههای ارتشی به گونه ای دیگر بود و قساوت هایی دیده می شد. اما به

حکومت قوانین تغییر ناپذیری دارد که می گوید قوانین الهی است و راه خودش را می رود. ما هم راه خودمان را می رویم

تمام احساس ايرانيان ، اين روزها گرفتار رنج و مشقت است و هر لحظه خبري از ستمي رفته بر هموطني به گوش مي رسد و افسوس كه نمي توانيم اين آه در گلو مانده را درمان باشيم . به قول دوستي كه مي گفت : ” گاه مي گويم فغاني بركشم ،

دراویش به طور مطلق معتقد به ضرورت جدایی دین از سیاست هستند. و معتقدند که اگر دین و سیاست با هم ممزوج شود ، هم کار دنیا درست نمی شود و هم به اعتبار و آبروی دین ضربه وارد می شود

در قانون اساسی مذهب رسمی ذکر شده و نیز امتیازات بسیاری برای طرفداران این  مذهب لحاظ کرده است. و یا بهتر است بگوییم پیروان دیگر مذاهب  را از امتیازاتی محروم ساخته. همچون ریاست جمهوری که باید حتما شیعه باشد. البته در همان