برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.
با‌اين‌حال جنجال خليج‌فارس، اولين تكه‌اي از هويت ايران نيست كه مي‌خواهند به تاراج ببرند، يادتان هست سروصدايي كه نام «مولانا» همين چندسال پيش راه‌انداخت، ترك‌ها سال بين‌المللي مولانا را اعلام كردند، بانوي اول تركيه مثنوي را به همسر جرج بوش هديه داد و «مولانا» را شاعري ترك معرفي كرد، يا همين چندوقت پيش كه نوروز و هفت‌سين در يونسكو به نام ديگري ثبت شد.انگار مليت خودمان را رها كرده‌ايم، و اين خود به تنهايي زنگ خطري است و درد كوچكي نيست.
شرق و شرق شناسی در این چند قرن اخیر از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و هست، در این زمینه آنچه بسیاری از اندیشمندان غرب را به سوی جهان شرق کشانده است و آنان را جذب خود نموده حقیقت و روح ادیان شرقی،علی الخصوص در اسلام می باشد که "تصوف" نامیده میشود، و اگرچه حقیقت و باطن تمام ادیان الهی تصوف است لیکن در عالم اسلام این نام و روش معرفتی بیشتر به تصوف شناخته میشود.
"طی این مرحله بی‌همرهی خضر مکن" افزود: از دید نمادشناسی درویشی خضر و هدهد هر دو نماد پیری و پیشوایی‌اند و از همین روست که درباره خضر چند و چون هست. این محقق با بررسی ارتباط پیر و پیرو اظهار داشت: از نگاهی بسیار فراخ می‌توان گفت که پیری و پیروی به پیوندی می‌ماند که خواب‌انگیز با خفته یا خوابرو دارد چون در آن هنگام که خوابرو در چنبر چیرگی خواب‌انگیز است کمابیش از خود بیگانه است و از خویش‌تن یاد نمی‌آورد و دیگر آن است که اگر این پیوند بسیار ژرف و پایدار باشد، در جای هم فرو نمی‌ماند و به سخن دیگر نیازی نیست که خواب‌انگیز و خوابرو در کنار یکدیگر باشند.
زبان پارسی اگر زبان دوم علمی جهان اسلام است زبان اول عرفان اسلامی است. این نکته ای است که حتی مورد تأیید عرب‌زبانان نیز واقع شده است. ارتباط میان این دو چنان نزدیک است که پاره ای از زبان شناسان را بدان سمت سوق داده سات که تصریح کنند زبان پارسی در اساس خود مستعد ترویج شعر و بخصوص شعر عرفانی است.
شهرستاني نكات مهم بحث حسن صباح را در الفصول الاربعه و برخي رسائل ديگر خود آورده است. اما او با لحني كاملاً انتقادي، حسن را متهم مي‌كند كه او عامة مردم را از بحث دربارة علوم ديني منع مي‌كند و به روشنفكران به جز آنها كه با ارزش هر كتاب و طبقة مؤلف آن در هر رشته آشنايند به سايرين اجازة مراجعه به كتب پيشين (ميراث ادبي اسماعيليه) را نمي‌دهد. حداكثر تعليم كلامي‌اي كه حسن به پيروانش مي‌داد اين بود كه «خداي ما خداي محمد است». او خطاب به شهرستاني چنين گفت: «اما تو مي‌گويي، خدا خداي عقلهاست، يعني كه هركسي تنها پيرو عقل خويش است».
از سويي از ديد عرفاني در مرتبه ي کنه ذات و احديت ذات، اسماء و صفات انتزاع نمي شوند بلکه در مراتب تجلي است که به تدريج صفات در قالب اسماء -که حقايق وجودي هستند و حاوي صفات الهي، نه لفظ يا معناي ذهني– ظهور مي يابند و متجلي مي شوند. بنابراين اسامي الهي مظاهر خداوندي هستند و مظهر نام خداوند مي باشند.واز سويي انسان کامل هستند – يعني وجود حضرات معصومين (ع)كه از نظر ما شيعيان مظاهر اسماء خداوندي هستند و همه عوالم را پرکرده اند.1
در تبيين اين موضوع تقسيم عبادت توسط علي‌بن‌ابيطالب(ع) به سه گونه‌ي، عبادت بردگان كه از ترس دوزخ و عبادت بازرگانان كه از سر سوداي نعمت بهشت است و سرانجام عبادت آزادگان كه تنها به‌دليل سزاوار عبادت دانستن خداوند است، بسيار راهگشاست. نوع عبادت كه برآيند مدل دينداري فرد ديندار است در سه گونه‌ي دينداري معيشت‌انديش، معرفت‌انديش و تجربت‌انديش متفاوت مي‌شود. در دينداري معيشت‌انديش كه اساس آن را مصلحت تشكيل مي‌دهد فرد يا به اميد پاداش اخروي به عبادت مي‌ايستد و يا به طمع مصالح دنيوي، كه همان منافع اجتماعي، سياسي، يا فردي است.
پازوکی به اینکه "دین اسلام دین کلام است و نه جنگ" و سپس به اهمیت سلام در عرفان اسلامی که بالاتر از صلح ظاهری است اشاره و بیان داشت: توسعه اسلام به‌واسطه عرفان از طریق «سلام» بوده است و نه جنگ و در این زمینه به داستان نبرد حضرت علی (ع) با دشمن خویش و اسلام آوردن آن کافر به عنوان نمونه اشاره نمود و در پایان نشان داد که چگونه جهان مدرن با سابقه فکری اراده معطوف به قدرت اهل استیلا و غلبه شده است و چگونه مفهوم «سلام» در عرفان اسلامی در این خصوص می‌تواند در مقابل این جنگ‌طلبی راهگشا باشد
نقل است که شب اول که او را حبس کردند؛ بیامدند او را در زندان ندیدند،جمله‌ی زندان بگشتند کس را ندیدند. شب دوم نه او را دیدند و نه زندان. هر چند زندان را طلب کردند ندیدند. شب سوم او را در زندان دیدند، گفتند شب اول کجا بودی و شب دوم زندان‌و تو کجا بودیت؟، اکنون هر دو پدیده آمدیت، این چه واقعه‌است؟ گفت: شب اول من به حضرت بودم، از آن، نبودم؛ و شب دوم حضرت این‌جا بود، از آن، هر دو غایب بودیم؛ شب سوم باز فرستادند مرا برای حفظ شریعت؛ بیایید و کار خود کنید
چرا با دراویش چنین برخوردهایی می شود؟ مگر اینان مسلمان نیستند؟ مگر طبق قواعد و نصوص مسلم دینی جان و مال وآبروی مسلمان محفوظ و مصون از هبر تعرضی نیست؟ مگر بسیاری از بزرگان و مشایخ اسلام و تصادفا بیشتر شیعه یا رسما صوفی نبوده و یا گرایش آشکار صوفیانه نداشته و یا از اینان به لحاظ فکری و دینی دفاع نکرده و نمی کنند؟ با ابن فهد حلی و صدر الدین شیرازی و فیض کاشانی و ملا احمد نراقی ( و طاقدیسش ) و از همه مهمتر رهبر فقید انقلاب و بانی جمهوری اسلامی چه می کنید؟
با‌اين‌حال جنجال خليج‌فارس، اولين تكه‌اي از هويت ايران نيست كه مي‌خواهند به تاراج ببرند، يادتان هست سروصدايي كه نام «مولانا» همين چندسال پيش راه‌انداخت، ترك‌ها سال بين‌المللي مولانا را اعلام كردند، بانوي اول تركيه مثنوي را به همسر جرج بوش هديه داد و «مولانا» را شاعري ترك معرفي كرد، يا همين چندوقت پيش كه نوروز و هفت‌سين در يونسكو به نام ديگري ثبت شد.انگار مليت خودمان را رها كرده‌ايم، و اين خود به تنهايي زنگ خطري است و درد كوچكي نيست.
شرق و شرق شناسی در این چند قرن اخیر از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و هست، در این زمینه آنچه بسیاری از اندیشمندان غرب را به سوی جهان شرق کشانده است و آنان را جذب خود نموده حقیقت و روح ادیان شرقی،علی الخصوص در اسلام می باشد که "تصوف" نامیده میشود، و اگرچه حقیقت و باطن تمام ادیان الهی تصوف است لیکن در عالم اسلام این نام و روش معرفتی بیشتر به تصوف شناخته میشود.
"طی این مرحله بی‌همرهی خضر مکن" افزود: از دید نمادشناسی درویشی خضر و هدهد هر دو نماد پیری و پیشوایی‌اند و از همین روست که درباره خضر چند و چون هست. این محقق با بررسی ارتباط پیر و پیرو اظهار داشت: از نگاهی بسیار فراخ می‌توان گفت که پیری و پیروی به پیوندی می‌ماند که خواب‌انگیز با خفته یا خوابرو دارد چون در آن هنگام که خوابرو در چنبر چیرگی خواب‌انگیز است کمابیش از خود بیگانه است و از خویش‌تن یاد نمی‌آورد و دیگر آن است که اگر این پیوند بسیار ژرف و پایدار باشد، در جای هم فرو نمی‌ماند و به سخن دیگر نیازی نیست که خواب‌انگیز و خوابرو در کنار یکدیگر باشند.
زبان پارسی اگر زبان دوم علمی جهان اسلام است زبان اول عرفان اسلامی است. این نکته ای است که حتی مورد تأیید عرب‌زبانان نیز واقع شده است. ارتباط میان این دو چنان نزدیک است که پاره ای از زبان شناسان را بدان سمت سوق داده سات که تصریح کنند زبان پارسی در اساس خود مستعد ترویج شعر و بخصوص شعر عرفانی است.
شهرستاني نكات مهم بحث حسن صباح را در الفصول الاربعه و برخي رسائل ديگر خود آورده است. اما او با لحني كاملاً انتقادي، حسن را متهم مي‌كند كه او عامة مردم را از بحث دربارة علوم ديني منع مي‌كند و به روشنفكران به جز آنها كه با ارزش هر كتاب و طبقة مؤلف آن در هر رشته آشنايند به سايرين اجازة مراجعه به كتب پيشين (ميراث ادبي اسماعيليه) را نمي‌دهد. حداكثر تعليم كلامي‌اي كه حسن به پيروانش مي‌داد اين بود كه «خداي ما خداي محمد است». او خطاب به شهرستاني چنين گفت: «اما تو مي‌گويي، خدا خداي عقلهاست، يعني كه هركسي تنها پيرو عقل خويش است».
از سويي از ديد عرفاني در مرتبه ي کنه ذات و احديت ذات، اسماء و صفات انتزاع نمي شوند بلکه در مراتب تجلي است که به تدريج صفات در قالب اسماء -که حقايق وجودي هستند و حاوي صفات الهي، نه لفظ يا معناي ذهني– ظهور مي يابند و متجلي مي شوند. بنابراين اسامي الهي مظاهر خداوندي هستند و مظهر نام خداوند مي باشند.واز سويي انسان کامل هستند – يعني وجود حضرات معصومين (ع)كه از نظر ما شيعيان مظاهر اسماء خداوندي هستند و همه عوالم را پرکرده اند.1
در تبيين اين موضوع تقسيم عبادت توسط علي‌بن‌ابيطالب(ع) به سه گونه‌ي، عبادت بردگان كه از ترس دوزخ و عبادت بازرگانان كه از سر سوداي نعمت بهشت است و سرانجام عبادت آزادگان كه تنها به‌دليل سزاوار عبادت دانستن خداوند است، بسيار راهگشاست. نوع عبادت كه برآيند مدل دينداري فرد ديندار است در سه گونه‌ي دينداري معيشت‌انديش، معرفت‌انديش و تجربت‌انديش متفاوت مي‌شود. در دينداري معيشت‌انديش كه اساس آن را مصلحت تشكيل مي‌دهد فرد يا به اميد پاداش اخروي به عبادت مي‌ايستد و يا به طمع مصالح دنيوي، كه همان منافع اجتماعي، سياسي، يا فردي است.
پازوکی به اینکه "دین اسلام دین کلام است و نه جنگ" و سپس به اهمیت سلام در عرفان اسلامی که بالاتر از صلح ظاهری است اشاره و بیان داشت: توسعه اسلام به‌واسطه عرفان از طریق «سلام» بوده است و نه جنگ و در این زمینه به داستان نبرد حضرت علی (ع) با دشمن خویش و اسلام آوردن آن کافر به عنوان نمونه اشاره نمود و در پایان نشان داد که چگونه جهان مدرن با سابقه فکری اراده معطوف به قدرت اهل استیلا و غلبه شده است و چگونه مفهوم «سلام» در عرفان اسلامی در این خصوص می‌تواند در مقابل این جنگ‌طلبی راهگشا باشد
نقل است که شب اول که او را حبس کردند؛ بیامدند او را در زندان ندیدند،جمله‌ی زندان بگشتند کس را ندیدند. شب دوم نه او را دیدند و نه زندان. هر چند زندان را طلب کردند ندیدند. شب سوم او را در زندان دیدند، گفتند شب اول کجا بودی و شب دوم زندان‌و تو کجا بودیت؟، اکنون هر دو پدیده آمدیت، این چه واقعه‌است؟ گفت: شب اول من به حضرت بودم، از آن، نبودم؛ و شب دوم حضرت این‌جا بود، از آن، هر دو غایب بودیم؛ شب سوم باز فرستادند مرا برای حفظ شریعت؛ بیایید و کار خود کنید
چرا با دراویش چنین برخوردهایی می شود؟ مگر اینان مسلمان نیستند؟ مگر طبق قواعد و نصوص مسلم دینی جان و مال وآبروی مسلمان محفوظ و مصون از هبر تعرضی نیست؟ مگر بسیاری از بزرگان و مشایخ اسلام و تصادفا بیشتر شیعه یا رسما صوفی نبوده و یا گرایش آشکار صوفیانه نداشته و یا از اینان به لحاظ فکری و دینی دفاع نکرده و نمی کنند؟ با ابن فهد حلی و صدر الدین شیرازی و فیض کاشانی و ملا احمد نراقی ( و طاقدیسش ) و از همه مهمتر رهبر فقید انقلاب و بانی جمهوری اسلامی چه می کنید؟
