در شب برخاستم گفتم تا در اللّه مى‏‌نگرم گفتم تا در خود مى‏‌نگرم كه اللّه از من چه زنده

الهى! چون از يافت تو سخن گويند از علم خويش بگريزم، بر زهره خويش بترسم، در غفلت آويزم، نه

در نماز درآمدم باللّه نظر مى‏‌كردم چنانک صفت كنند حور را نيمه‏‌اش از كافور است و نيمه‏‌اش از زعفران

اى خداوندى كه رهى را بى‏‌رهى با خود بيعت مى‏‌كنى، رهى را بى‏‌رهى گواهى به ايمان مى‏‌دهى، رهى را

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ الحمد للّه ربّ العالمين و الصّلاة على سيّدنا محمّد و آله الطّاهرين قال الشّيخ الامام

خداوندا! هر كه شغل وى تويى شغلش كى بسر شود؟ هر كه به تو زنده است هرگز كى بميرد؟

الهى! نور تو چراغ معرفت بيفروخت، دل من افزونى است. گواهى تو ترجمانى من بكرد، نداى من افزونى است.

قال اللّه تعالى و الّذين يؤمنون بما انزل اليک و ما انزل من قبلک و بالآخرة هم يوقنون. سليمان

قال اللّه تعالى. و من يتوكّل على اللّه فهو حسبه. و ديگر جاى گفت و على اللّه فتوكّلوا ان كنتم

قال اللّه تعالى و يؤثرون على انفسهم و لو كان بهم خصاصة. گفته‌‏اند بر خويشتن ايثار كردند از آزادگى