وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ‏ یعنى آدم دل زمین آمد و صاف عالم آمد و ازین قبل آدم

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْواجِکُمْ وَ أَوْلادِکُمْ عَدُوًّا لَکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا

هر تدبیرى که مى‌اندیشم آن را چون شکل حجابى مى‌دانم و من پاره ‏پاره آن حجاب را از خود

مى‌اندیشیدم که این اجزاى ما چند هزار همسایه یافته است و این حروف اندیشه‌هاى ما چون سبزه و زعفران

بروى مادر نظر مى‌کردم مى‌دیدم که اللّه مرا چگونه رحم داده است و او را با من و هرچه

سبحانک و غفرانک مى‌گفتم گفتم اى اللّه چون بود من و هستى من از تست و نظر و درک

رَبِّ قَدْ آتَیْتَنِی مِنَ الْمُلْکِ‏ گفتم اى اللّه ملک این دنیا چیز محقّرست از ملک‌هایى که تراست در پرده

نظر مى‏‌کردم بصاحب‌جمالان و خوبان که اللّه ایشان را بدین نغزى که آفریده است باز نظر کردم که اللّه

اللّه مى‏‌گفتم برین معنى که همه اختیار و ارادت و قدرت و فعل اللّه راست و همه خوشی‌ها در

بمسجد رفتم ذکر مى‌‏گفتم رشید قبایى را دیدم صورت او از پیش دلم نمى‌رفت گفتم دوست و دشمن هر