شب برخاستم نظر به ادراکات خود مى‏‌کردم دیدم که ادراکاتم چون مرغان دست‏‌آموز بذات اللّه مى‏‌رفت و پر و

سبحانک اللهمّ آغاز کردم دیدم که این را اللّه مى‌‏گوید بمن و این صورت تعظیم را اللّه است که

مى ‏گفتم در اللّه متحیر باشم و از همه اوامر منقطع باشم که تحیر با تدارک راست نیاید چو

حسين را گفتم كه نورزيدى تا اينجا كه زمين مرده بود و غير تو بود زنده شد اگر بورزى

بامداد در مسجد نشسته بودم هر كسى سلام مى‏‌گفتند و سجود مى‏‌كردند گفتم كه اى اللّه روح مرا بر

بمسجد رفتم سرم درد مى‏‌كرد گفتم ذكر اللّه چنان مى‏‌بايد كه بگويم كه اللّه مرا فراغتى دهد از درد

حقیقت ظهور ذات حق است بی حجاب تعینات و محو کثرات موهومه در اشعه انوار ذات، مرویست که کمیل

گفتم عجب نيست عرضه كردن اعمال امّت بر نبى عليه‌السلام بنگر كه چون پاره راست مى‌روم بسوى اللّه و

اللّه اكبر گفتم ديدم كه انديشه‌هاى فاسد و هر انديشه كه غير انديشه اللّه بود همه منهزم شدند بدل

در وقت ذكر اللّه و سبحانک گفتن بايد كه از تن خود ياد نكنم زيرا كه صفات اللّه از