و گفت: تو در روزگاری افتاده ای که به قول از فعل راضی شده اند و به علم از عمل خرسند گشته اند. پس تو در میان بدترین مردمان و بدترین روزگار مانده ای.

ایشان تحصیلات عالیه را ابتدا در دانشگاه مشهد و سپس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران ادامه داده و از دروس اساتیدی هم چون دکتر غلامحسین یوسفی و دکتر سید جعفر شهیدی بهره مند شدند و پایان نامه تحصیلی خود را به راهنمایی دکتر سید حسن سادات ناصری تحت عنوان سیر عرفان در ادبیات قرون ششم و هفتم به پایان رسانده و در سال 1348 شمسی با اخذ درجه لیسانس در رشته زبان و ادبیات فارسی فارغ التحصیل شدند. در مدت تحصیل در دانشگاه برای تأمین هزینه تحصیل خود غالباً به تدریس در دبیرستانهای تهران اشتغال داشتند.

یک روز در بر قتیبه بن مسلم شد، با جامه صوف. گفت: صوف چرا پوشیده ای؟ خاموش بود.  گفت: چرا جواب ندهی؟   گفت: خواهم که بگویم از زهد، نه که بر خویشتن ثنا گفته باشم، یا از درویشی نه که از حق تعالی گله کرده باشم.

ایران را سرزمین صوفیان بزرگ خوانده‌اند. صوفیانی که برخی‌شان شهرت بسیار دارند؛ از برخی تنها نامی و چند پاره حکایتی باقی است و برخی دیگر همین نام و نشان را هم ندارند؛ که گفته اند “صوفی آن بود که نبود.”

سایت مجذوبان نور به منظور تجلیل از مقام بلند مرتبه اولياء الله (عليهم السّلام) و اداي احترام به اماکن مذهبی و مقابر عرفای عظام و همچنين به مناسبت مبعث حضرت محمّد مصطفي(ص) و برگزاري مراسم 3 روزه عرس (بزرگداشت) حضرت شاه خليل الله(طاب ثراه)، براي اولين بار اقدام به انتشار تصاویری از مقبره ايشان در شهر بیدر هندوستان می نماید. اميد است كه تمام مشاهد متبركه از جمله مزار سلطاني بيدخت از گزند حوادث بدور بوده و همواره تشنگان معرفت الهي از سرچشمه­هاي زلال حكمت و عرفان بهره مند باشند

نامش «احمد» نام پدرش «ابوالحس» و كنيه اش «ابونصر» بود و از روي صفات عقيدت و خلوص نيت به القاب گوناگوني چون «شيخ الاسلام»،«قدوه الابدل»،«قطب الاوتاد»،«ژنده پيل»،«سلطان الاولياء»،«معين المله و الدين»،«قامع ابدعه»،«حاكم العدل في بلادالله»،«شيخ جام» يا «پير جام» مشهور شده است

حضرت سید ابوالحسن علی بن عثمان جلابی هُجویری غَزنَوی ملقب به داتا گَنج‌بَخش از عارفان سدهٔ پنجم هجری قمری است. او اهل غزنه در مشرق خراسان بود. در فراگیری برخی از علوم شاگرد ابوالعباس شقانی بوده‌است. ولی در طریقت پیرو ابوالفضل محمد بن حسن ختلی و او نیز از مریدان ابوالحسن بصری بوده‌است. از سال تولد و مرگ وی اطلاعات چندانی در دست نیست.

شيخ مصلح الدين سعدي شيرازي بي ترديد بزرگترين شاعري است که بعد از فردوسي آسمان ادب فارسي را با نور خيره کننده اش روشن ساخت