پاسخ صحیح به سئوالات زیر نشان میدهد که شما تجربه سیاسی ارزشمندی بدست آورده اید و ای کاش تزویر  دارای رنگی خاص و مشخص بود تا هر گاه آنرا مشاهده نمودیم بر ما معلوم گردد که باید از آن پرهیز کنیم ، اما متاسفانه سیاست بازان یکرنگ !!نیستند  و به هر شکل  در هر مقطعی به شکلی و رنگی  ظهور می کنند  

تنها بازمانده يك كشتی شكسته توسط جريان آب به يك جزيره دورافتاده برده شد، او با بيقراری به درگاه خداوند دعا می‌كرد تا او را نجات بخشد، او ساعتها به اقيانوس چشم می‌دوخت، تا شايد نشانی از كمك بيابد اما هيچ چيز به چشم نمی‌آمد.

سرآخر نااميد شد و تصميم گرفت كه كلبه ای كوچك خارج از كلك بسازد تا از خود و وسايل اندكش را بهتر محافظت نمايد، روزی پس از آنكه از جستجوی غذا بازگشت، خانه كوچكش را در آتش يافت، دود به آسمان رفته بود، بدترين چيز ممكن رخ داده بود، او عصباني و اندوهگين فرياد زد: «خدايا چگونه توانستی با من چنين كنی؟»

آورده اند که کفن دزدی در بستر مرگ افتاده بود،پسر خویش را فراخواند، پسر به نزد پدر رفت گفت ای پدر امرت چیست ؟پدر گفت ،پسرم من تمام عمر به کفن دزدی مشغول بودم و همواره نفرین خلقی بدنبالم بود اکنون که در بستر مرگم و فرشتهءمرگ را نزدیک حس میکنم بار این نفرین بیش از پیش بردوشم سنگینی میکند.از تو میخواهم بعد از مرگم چنان کنی که خلایق مرا دعا کنند و از خدای یکتا مغفرت مرا خواهند 

چون خدا از بد، بدتر هم دارد پس، به بد راضی باش، تا گرفتار بدتر نشوی و هروقت یادت رفت برای آنکه کفران نعمت نکنی به دعا نویس مراجعه کن و نذر کن تا قدر بد را بدانی و بفهمی که بد ،بد نیست، خیلی هم خوب است. اصلا خوب بودی و نمی دانستی که خوبی، وقتی به بدتر می رسی آن وقت خواهی فهمید، پس نتیجه می گیریم که کاری نکن که گرفتار بدتر شوی!! 

در هر حال این عرفان ستیزی و خصومت تنگ نظران مختص اهل تصوف و عرفان عملی نبوده است. قابل توجه مدعیان جدایی عرفان و تصوف است که این عده نه تنها با تصوف، بلکه اصولا با عرفان و خداشناسی خصومت داشته و حتی اهل عرفان نظری (همان چیزی که ادعایی جدایی آن را از تصوف دارند) را نیز از گزند خود بی نصیب نداشته اند.
از نمونه هایی از این ستیزه جویی می توان به تعطیلی جلسات تفسیر سوره حمد امام خمینی (ره) و نجس دانستن کوزه یا لیوان آب فرزندان وی به علت تدریس عرفان و حمله به قصد جان علامه حسن زاده آملی به علت تشکیل کلاس عرفان اشار کرد.

در معبدی  گربه ای وجود داشت که هنگام مراقبه ی راهب ها مزاحم تمرکز آن ها می شد . از اینرو، استاد بزرگ معبد، دستور داد هر وقت زمان مراقبه فرا می رسد یک نفر گربه را گرفته و به باغ ببرد و بر درختی ببندد . این روال سال ها ادامه پیدا کرد و یکی از اصول کار آن مذهب شد . روزی استاد بزرگ در گذشت . گربه هم مرد  

یه روزی تو شهر قم عده ای مرد

یه عده آدم مرد مرد مرد

خونه ای ساخته بودن از روی عشق

توی اونخونه همه درگیر عشق

خونشون محفل عاشقونه بود

روی دیوار و درش نشونه بود 

این زمین خشک را ابر بلند

میدهد باران و میروید سپند

حق بیاری میفرستد باد را

تا که همراهی کند داماد را

چون رسد از راه آن ابر سپید

میدهد بر خاک مرده این نوید

زنده و خندان و شادابت کنم

پر گل و ریحان و آبادت کنم