دریغا محبت خدا با مصطفی، هم محبت خود باشد! چه می‌شنوی‌ ای آنکه مطالعۀ این کلمات می‌کنی؟! معلوم این

ای عزیز این آیت را گوش دار که «وما یُؤْمِنُ أکْثَرُهُم باللّه إِلاّ وهُم مُشْرِکون» می‌‬گوید: بیشتر مؤمنان، مشرکان

اى عزیز ندانم که عشق خالق گویم و یا عشق مخلوق. عشق‌ها سه گونه آمد، امّا هر عشقى درجات

ای عزیز! این حدیث را گوش دار که مصطفی (ص) گفت: «من عشق و عفّ ثمّ کتم فمات مات

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم اَلْحَمْدُ لِلّهِ وَ الصَّلوةُ وَ السَّلامُ عَلَی رَسُولِ اللّهِ وَ عَلَی آلِهِ آلُ اللّه وَ

«الله ولیّ الّذین آمنوا یخرجهم من الظّلمات الی النّور و الّذین کفروا اولیائهم الطّاغوت یخرجونهم من النّور الی الظّلمات»

«و هو الّذی خلق السّماوات و الارض بالحقّ» (انعام/۷۳) «و او کسی است که آسمان‌ها و زمین را بر

«یسبّح لله ما فی السّماوات و ما فی الارض الملک القدّوس العزیز الحکیم» (جمعه/۱) «آنچه در آسمان‌ها و آنچه

امیر ضیغمی*  ساقی‌نامه و مغنی‌نامه، اجزای منظومه‌ای مستقل است که معمولاً در قالب مثنوی و به بحر متقارب مثمن

یکی از مفاهیم و نکات مهمی که در عرفان عاشقانه حضرت شیخ احمد غزّالی طوسی است، مفهوم شوق است.