از شهریور ماه سال ۱۳۹۰ که حادثه خونین کوار منجر به شهید شدن یک درویش گنابادی به نام مهندس وحید بنانی در ایست بازرسی شهرستان کوار به ضرب گلوله جنگی شد؛ موج بازداشت مدیران و کارکنان سایت خبری مجذوبان نور آغاز و از آن زمان تا امروز نیز ادامه دارد، به طوری که هم اکنون ۱۱ تن از وکلا، مدیران و خبرنگاران سایت مجذوبان نور در زندان‌های تهران و شیراز در زندان بسر می‌برند.
یکی از اتهام‌ها برای زندانی شدن و بازداشت و محکومیت آنها «عضویت در گروه انحرافی» است.
اتهام «انحرافی» در حالی متوجه سایت مجذوبان نور می‌شود که کسی حاضر به توضیح و پاسخگویی به این پرسش نیست؛ که «انحراف» از چه راهی؟! و نسبت به چه چیزی؟
شاید لازم به یادآوری این نکته باشد که مدت ها قبل از آغاز فعالیت سایت مجذوبان نور، عده ای با شروع دشمنی، اقدام به تأسیس و ایجاد وبلاگ‌ها و سایت‌هایی با محتوای سراسر افترا و توهین به بزرگان عرفان و تصوف کرده بودند؛ و سعی در تخریب و بد نشان دادن چهره‌ی فقر و درویشی در اذهان عوام می کردند (مصداق تشویش اذهان)، در حالی که نه هیچ محکمه ای به شکایت‌ها نسبت به مطالب کذب منتشر شده رسیده می‌کرد و نه هیچ تریبونی در اختیار دراویش قرار داده می‌شد که به طوفان افترا ها و اهانت ها وارد شده، پاسخی داده شود. آیا مگر وظیفه مومنان این نیست که خود را حتی در معرض شبهه قرار ندهند، شبهات و اتهامات وارده برای جلوگیری از سوء برداشت ها از خود رفع کنند؟
بنابر این از همان ابتدا تشکیل و تاسیس سایت مجذوبان نور نیز در مقام دفاع صورت گرفت، دفاع در برابر تهمت ها و روشنگری در برابر سیاه نمایی هایی که در مورد تصوف صورت می گرفت.
آیا به راستی ما در مسیر منحرف حرکت کردیم یا کسانی که بی هیچ دلیل و منطقی اقدام به تخریب مکتبی کهن کرده و توهین به آن را مجاز می شمرند.
در واقع، سایت مجذوبان نور در مقام دفاع و تذکر و امر به معروف از سوي گروهی از کارشناسان، حقوقدانان و وکلای مدافع دراویش گنابادی در تنگنای تهاجم به شرافت و کرامت شهروندان شیعه اثنی عشری و در راستای عمل به رسالت انسانی خویش و فارغ از هرگونه گرایش سیاسی و حزبی، با الهام از تعالیم عرفانی و دینی، تأسیس شد تا دراین ظلمت تحمیلی، امید به عدالت و آزادی را پاس دارد. آگاهی مردم و دراویش به حقوق قانونی و شهروندی خود و شکستن فضاي «بایکوت خبری» و تذكر به اجراي صحيح قانون و تعهد به پیمان‌نامه‌های بین المللی از سوي مسئولان نظام، یکی از اهداف سایت مجذوبان نور بود.
اکنون سایت مجذوبان نور از دیدگاه برخی افراطیون گروه «انحرافی» نامیده شده و آن را مصداق جرم می‌دانند! اما در حالی سایت مجذوبان نور و وابستگان آن منحرف و مجرم خطاب می‌شوند که در واقع تمام تلاش آنها در این سالها در راستای جلوگیری از انحراف بوده است، یعنی در فضایی که دستگاه های نظارتی مسئول و رسانه‌های مستقل رسالت خود را نه تنها آنچنان که باید انجام نمی دهند تا از شیوع اقدامات سلیقه ای و فراقانونی جلوگیری شود، بلکه به مسکوت ماندن موارد نقض حقوق شهروندان و تحت فشار قرار گرفتن به خاطر داشتن عقیده متقاوت نیز کمک می‌کنند، عده ای دلسوز برای تحقق عدالت در جامعه، با تاکید بر نیاز به قانون و قانون‌مداری سعی کردند با تذکرها و ایجاد جریان آزاد اطلاع رسانی به مردم و مسئولان از انحراف ناشی از خودسری و خودمحوری بعضی افراد ممانعت کنند و آنها را وادار به پاسخ گویی در برار افکار عمومی کند.
از این منظر و دیدگاه سایت مجذوبان نور نه تنها گامی از قوانین کشور فراتر نگذاشته و بلکه با انتشار اخبار و مطالب کاملاً مستقل در تبلور جامعه ای مردم سالار و پویا کمک کرده، به‌طور حتم اگر مطبوعات، جرايد و بنگاه‌های اطلاع‌رسانی در داخل مملکت، اخبار دراویش را منتشر می‌نمودند؛ جامعه‌ی درويشي ناگزیر به فعاليت در فضاي مجازي براي انعکاس ستم‌های رفته بر خویش و بیان ديدگاه‌هاي خود نمي‌شد.
اما گویا در تمام ستم های رفته بر دراویش در این سالها، چه آن زمان که حسینیه‌ها و خانه‌های دراویش زیر لودر می رفت، چه بخشنامه‌های محرمانه که دراویش را از شغل و تحصیل اخراج می‌کرد و یا توهین‌هایی که شد و هزینه هایی که پرداخت شد و حتی خونی که ریخته شد، همواره جای شاکی و متهم، ظالم و مظلوم، ضارب و مضروب بود که عوض می شد، پس حالا نیز عجیب نیست که فعالیتی که تماما در خدمت جلوگیری از انحراف از مسیر قانون بوده خود منحرف قلمداد می شود.
همین پارادوکس ها بیشتر شبیه لطیفه هست که: «در مملکتی درویشان ِ از هفت دولت آزاد، به جرم های امنیتی و براندازی متهم می شوند»، و یا «دراویش با آن پیشینه زبانزد صلح طلبی در مکتب و عقایدیشان به عنوان مسبب درگیری ها و آشوب دستگیر شوند» ، ای کاش طنز این جملات تنها در حد لطیفه باقی می مانند و لبخندی بر لب می کاشت اما افسوس که حقیقت نهفته این جملات تلخی جانسوزی بر کام و دل می نشاند.

قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْ‌ضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ! أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَكِن لَّا يَشْعُرُ‌ونَ (بقره/ ۱۱و۱۲)