بِسمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

همه از اینکه یک دورِ دیگر قرآن را خواندیم خوشبخت هستیم. انشاءالله این دلهای ما که خداوند از سنگ نیافریده، این دلها را از محبت و عشق خداوند آفریده است، آماده است که اثرات قرآن را بشناسد. شکر خدا که یک بار دیگر این مجلس تشکیل شد و یک سال دیگر به ما عمر داد، انشاءالله آنچه از کارهای خوب که در این سال انجام ندادیم، سال آینده انجام بدهیم و آنچه از کارهای بد انجام ندادیم، باز هم انجام ندهیم، انشاءالله.
این توفیق دیگری که ما به این مناسبات، زیر سایهٔ قرآن یکبار دیگر همدیگر را دیدیم و در اینجا جمع شدیم، انشاءالله همیشه در این حالتِ جمع باشیم. این سوره هایی که خوانده شد آیاتش بیشتر جزء سی ام قرآن (یعنی آخر قرآن) است. عباراتش خیلی قاطع و مختصر ولی کوبنده است. در تفاسیری که من دیده ام فقط تفسیر مرحوم طالقانی به این هماهنگی و آهنگ قرآن توجه کرده است. ضمن تفسیر این مطلب که در دل سنگ اثر می کند. از طرفی یک مسائلی بیشتر گفته شده است که در فطرت ما وجود دارد. در این آیه ها می بینید هرگز از فطریه، زکات، عشریه و … در این سوره ها اسم برده نشده است، ظاهرش این است که چون در آن ایام مردمان مکه فقیر و نادار بودند و نیازی به این نداشت، فقط گاه به گاهی در آیات قرآن توصیه کرده که بپردازید. این توصیه وقتی با توصیهٔ به جنگ و جهاد بروید جمع می شود، موجب می شود در یک جنگی که شون اسلام نادار بودند دو نفر با یک خرما یک وعده غذا می خوردند و فتح پیروز هم می شدند و یا یک مرتبه که جنگ اولیه بود، آیه قرآن می فرماید مسلمین دلشان می خواست حمله کنند به آن قافله ای که محافظ ندارد یعنی قافله تجاری، که هم مالی به دست بیاورند و هم در خطر نباشند ولی خداوند اراده دیگری فرموده بود، فرمود نه خیر، شاید هم در واقع این در دل مسلمین ایجاد شد که اگر مسلمان هستید و ایمان دارید، به جنگی بروید که هیچ اسلحه ندارید و طرف مقابل مسلح است، ولی رفتند آن ایمان آنها را کشاند، انشاءالله یک جرقه ای از آن ایمان هم به ما بتابد و فتح کردند.
تمام آیات از قدرت خداوند، توحید و معاد صحبت می کند. یعنی اساس همهٔ ادیان الهی. چون مدتها از ادیان الهی، گذشته بود و مردم هم دیگر میل چندانی به آخرت نداشتند و حتی حکومت های قوی و ستمکار ایجاد شده بود مردم را اذیت می کردند. خداوند این آیات را فرستاد از اول به مردم تذکر داد که دین واقعی و آنچه باید دنبالش بگردید، این است. و رفتند و تا وقتی در این راه می رفتند پیروز بودند. جهاتی برای سقوط پیدا شد که بحث دیگری است. ولی همیشه این پرچم (علم) بلند است و همیشه در زیر سایهٔ آن، عده ای از مؤمنین هستند و خداوند همیشه بشارت داده است هرگز کوچک و پست نخواهید شد، فرمود وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (آل عمران/۱۳۹) حزن و غم به خودتان راه ندهید،خودتان را کوچک نکنید، مسلماً شما پیروز هستید در صورتی که مؤمن باشید (وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ). أَعْلَوْنَ از همه جهت است، از جهت معنوی، ایمانمان که قوی بود، قوتِ روحی و معنوی برایمان ایجاد می کند. انشاءالله خداوند به برکت این قرآن همان دعاهایی که کردیم مستجاب کند، انشاءالله.