اين عيد سعيد را به همه مسلمانها، همه مخلوقات خداوند و بخصوص به فقراي خودمان تبريك ميگويم.به قول آن عارف مبارك شماييد، روزها از شما مبارك ميگردد ولي اين روز از جانب خود آفريننده اش مبارك شده
خداوند به خليفه خودش اجازه داده بعضي روزها را مبارك گرداند چه از طرف خودش مبارك گرداند چه از طرف خداوند
اين دو روز را خداوند خودش گفته مبارك گرداند بنابراين ما تبريك كه ميگوييم به خداوند هم تبريك ميگوييم ان شاالله مبارك باشد كه خداوند     
اين خالق عظيم در هيچ لحظه اي تربيت بندگانش را يادش نرفته، رعايت كرده و محبت آنها را به هم روز به روز بيشتر كرده حفظ روزي آنها را هم منظم كرده در اين شرايط ،ضوابطي كه براي قرباني ميگويند خوب يكي اينكه
قرباني، بايد از بهترين اموالتان باشد  آنهايي كه گوسفند دارند ،بهترين گوسفندشان راجدا كنند. يك بار كه اين حرف را آدم (ع) از قول خداوند
به فرزندانش گفت، آن كسي كه رعايت كرد پيروز الهي شد و آن كسي كه رعايت نكرد مغضوب الهي و مغضوب بندگان الهي شد. در اينجا همه مخلوقات راهم خواست امتحان كند گفت كه اگر قرباني ميكنيد از بهترين قرباني ها جدا كنيد گوسفند يا گاو يا شتر و حلال گوشت يعني
من كه ميگويم تو قرباني كني براي اينكه روزي يك قسمتي از روزي بندگان راكه من موظفم برسانم توسط تو برسانم. قرباني كه ميكنند
بايد ثلثش را خودش بخورد براي اينكه بفهمد چه چيزي به مهمانش ميدهد براي اينكه بفهمد خداوند كه گفته بهترين گوسفند را براي من بياور چه چيزي به اربابش كه خداوند هست ميدهد بعد هم قسمت ديگري به نيازمندان
بايد داده بشود قسمت انس و الفت مردم با يكديگر هم فراموش نكرده و گفته
يك قسمتي هم به دوستانتان،دوستانتان را  كه نيازمند هم ممكن است نباشند به عنوان تبرك ميخورند مثل اينكه خداوند در هيچ لحظه اي تربيت ما و همبستگي ما را فراموش نكرده ما خودمان هم بايد هيچ لحظه اي خود خداوند را فراموش نكنيم.اين روزي كه ميخوريم حرفي كه ميزنيم دوستاني را كه ميبينيم اينها همه نعمات الهي هستند بايدبا ياد خدا باشيم.
ان شاالله اين را كه تبريك گفتم آنجا،اينجا  بار ديگر هم تبريك
ميگويم ان شاالله براي شما سلامتي و خوشي آرزومندم ان شاالله از آن ذبح عظيم كه خداوند گفت
( وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ)( و ما قربانی بزرگی را فدای او ساختیم- آیه 107 سوره صافات) از آن ذبح عظيم يك قطره اي هم به ما برسد
دارم گناهي ز قطره باران بيش             از فرط گنه فكنده ام سر در پيش
ناگاه برآورد صدايي ازغيب           تو در خور خود كني و ما در خور خويش