همزمان با چهل و چهارمین سالروز درگذشت جناب آقای صالح‌علیشاه (طاب ثراه) رساله شریفه پند صالح همراه با ترجمه فرانسوی به چاپ رسید. این کتاب تاکنون به چند زبان ازجمله انگلیسی، آلمانی، روسی و… ترجمه و چاپ شده و ترجمه عربی آن نیز در دست تهیه است. رساله شریفه پند صالح تنها اثر مکتوب به قلم آن بزرگوار است که در عین اختصا
اختصاصی مجذوبان نور
همزمان با چهل و چهارمین سالروز درگذشت جناب آقای صالح‌علیشاه (طاب ثراه) رساله شریفه پند صالح همراه با ترجمه فرانسوی به چاپ رسید. این کتاب تاکنون به چند زبان ازجمله انگلیسی، آلمانی، روسی و… ترجمه و چاپ شده و ترجمه عربی آن نیز در دست تهیه است. رساله شریفه پند صالح تنها اثر مکتوب به قلم آن بزرگوار است که در عین اختصار، دربرگیرنده تمامی دستورات قلبی و قالبی دین اسلام و مکتب تصوف و عرفان است.
اینک شرح‌حال مختصری از جناب آقای صالح‌علیشاه (طاب ثراه):
حضرت آقاي حاج شيخ محمدحسن بيچاره بيدختي ملقب به صالح‌عليشاه در هشتم ذيحجه سال 1308 قمري(24 تير 1270 شمسي) مطابق با سال 1891 ميلادي در قريه بيدخت گناباد واقع در خراسان جنوبي متولد شدند. ايشان فرزند ارشد و جانشين منصوص حضرت آقاي نورعليشاه گنابادي، قطب وقت سلسله نعمت‌اللّهي بودند. ایشان پس از ايّام كودكي، علوم مختلف ديني اعمّ از نقلي و عقلي را نزد جدّ بزرگوارشان حضرت آقاي سلطان‌عليشاه و همچنين پدر عالي مقدار و ديگر اساتيد محلي در بيدخت گناباد فرا گرفتند. در سال 1327 قمري پس از شهادت جدّ اعلاي خود توسط معاندان طريقه تصوّف و عرفان، به دست مبارك پدر بزرگوارشان وارد سلوك الي‌الله گرديدند. سپس براي تكميل تحصيلات به اصفهان عزيمت و نزد اساتيد مشهور آن زمان كسب علم كردند، و در ضمن اشتغال به تحصيل از تزكيه نفس و تجليه قلب و تخلّق به اخلاق حسنه فروگذاري نمي كردند، به نحوي كه نزد مدرّسين و طلاب به حسن سيرت مشهور گرديدند.
ايشان پس از بازگشت به گناباد، در 20 شعبان 1328 از طرف پدر بزرگوار مجاز به اقامه نماز جماعت فقرا و در 11 ربيع‌الثاني سال 1329 مجاز در دستگيري و ارشاد طالبان طريقت با لقب صالح‌عليشاه گرديدند و پس از رحلت جناب نورعليشاه به جانشيني ايشان رسيدند و به هدايت طالبان و رسيدگي به احوال مردم و فقرا مشغول شدند. با اين همه، از انجام امور خيريه از قبيل تعمير مساجد و احداث قنوات و تكميل مزار سلطاني بيدخت مدفن، جدّ بزرگوار خويش جناب سلطان‌عليشاه، و ساختمانهاي عام‌المنفعه مانند بيمارستان و مدرسه و مسجد فروگذاري نكرده و در عين حال از طريق كشاورزي امرار معاش مي نمودند و آثار خيريه ايشان در گناباد اكنون كاملا مشهود است. آن بزرگوار با وجود تسلّط كامل علمي و تدريس علوم ديني، وقت خود را عمدتاً صرف ارشاد طالبان راهِ هدايت مي‌كردند و لذا از ايشان آثاري بجز تعداد زيادي نامه در پاسخ به سؤالات و رفع شبهات و رساله شريفه پند‌صالح بر جاي نمانده كه همين‌ها به تنهايي حاكي از علوّ مراتب علمي و عرفاني ايشان است. اين نامه‌ها پس از رحلت ايشان جمع‌آوري شده و با عنوان “نامه‌هاي صالح” تاكنون سه بار چاپ و منتشر شده است. همچنين شرح مفصلّي از شرح احوال و تعاليم و آثار خيريه ايشان به مناسبت يكصدمين سال ميلادشان تدوين و تأليف شده و در سال 1408 قمري، به نام يادنامه صالح منتشر شده است.
ايشان در سحرگاه پنجشنبه 9 ربيع الثاني 1386(6 مرداد 1345)، مطابق با سال 1966 ميلادي، عالم فاني را ترك و به وصال دلدار رسيد. پيكر مطهّر ايشان در جوار جدّ بزرگوارشان در بقعه متبرّكه سلطاني به خاك سپرده شد. از آن جناب هفت فرزند ذكور و يك اناث باقي‌مانده كه ارشد آنان خليفه منصوص معظمٌ له در سمت قطبيت طريقه نعمت‌اللّهي، حضرت آقاي حاج سلطانحسين تابنده گنابادي رضاعليشاه از علما و مجتهدان و عرفاي مشهور زمان خود (1332-1413 قمري) بودند كه در سال 1413 قمري رحلت كردند و پس از ايشان فرزندشان حضرت آقاي حاج علي تابنده محبوب‌عليشاه به جانشيني رسيدند اما دورة ارشاد ايشان كوتاه بود و در 6 رمضان سال 1417 قمري رحلت كردند و در همان بقعه سلطاني در كنار مزار پدر و اجداد خود مدفون شدند. اكنون حضرت آقاي دكتر نورعلي تابنده مجذوب‌عليشاه فرزند حضرت آقاي صالح‌عليشاه بنا بر نصّ حضرت آقاي محبوب‌عليشاه مقام قطبيت طريقة نعمت‌اللّهي را بر عهده دارند.