در یک جایی دیدم نوشته بود که اخیراً گروهی در اصفهان که خود را «هو۱۲۱» می‌نامند چنین و چنان کرده‌اند. «هو۱۲۱»، گروه نیست. ما رویه‌مان این است که در ابتدای نوشته‌ها «هو۱۲۱» بنویسیم. حال اگر آنان نمی‌فهمند که «هو۱۲۱» چیست تقصیر ما نیست؛ تقصیر فرهنگیانی است که فرهنگ سنّتی ما را ترویج نکرده‌اند و تقصیر آنهایی است که دیگران را در جهل نگه می‌دارند.

«هو» اشاره به ذات خداوند است. چنانکه می‌فرماید: لا إِلهَ‌ إِلَّا هُو. هم‌اکنون وقتی در پشت پاکت یا نامه‌ای می‌خواهند اسم کسی را ببرند که مثلاً شکرالله است برای الله چند تا نقطه می‌گذارند. حال آنکه این الله غیر از آن الله است که ما می‌گوییم. وقتی می‌گوییم شکرالله، مجموع این لغت نام کسی است. ما هم برای اینکه نام خدا را نبریم ضمیر اشاره به نام خدا را می‌گذاریم و می‌نویسیم «هو». در چند جای قرآن فرموده است: لا إِلهَ‌ إِلَّا هُو. و امّا «۱۲۱» هم برحسب حروف ابجد، منطبق با «یاعلی» است؛ یعنی ما بعد از خداوند بر ولایت علی متمسّکیم که ولایت علی هم به شریعت محمّدی متمسّک است و این معنای «هو۱۲۱» است. حروف ابجد را ما در دبستان می‌خواندیم. ولی متأسفانه حالا لیسانسه‌های ادبیات هم آن را بلد نیستند و حال آنکه در بسیاری اشعار و ذیل اشعار هست که تواریخ را برحسب لغت بیان کرده‌اند. مثلاً آخر دیوان حافظ پر است از ماده تاریخ که با یک لغت یا عبارت ماده تاریخ تعیین شده است. این اشتباهات، نفهمی‌هایی است که مرتکب می‌شوند و عده‌ای را بیخود نگران‌ می‌سازند.