بسم الله الرّحمن الرّحیم

خوش‌آمد می‌گویم به شما که آمدید، خیلی متشکرم، بارک‌الله. ایام عزاداری‌ای که ما داشتیم تمام شد ولی اصل عزا هیچ‌وقت تمام نمی‌شود، همیشه هست. ما همیشه به‌اصطلاح دارای این تأسف هستیم که چرا خیلی بزرگانی ما داشتیم مانند پیغمبر و ائمه و بزرگان دیگر که الان بعضی‌هایشان را تلویزیون نشان می‌دهد- ولی خب تلویزیون به میل خودش نشان می‌دهد البته، ولی باز هم- و این حسرت برای ما هست که چرا از بودن آنها، در زمان بودن آنها، مردمِ آنوقت استفاده نکردند و چرا خدا به ما این قدرت و این چیزها را نداد که آن وقت باشیم، ولی به‌هرجهت امر الهی‌ست. امر الهی هرچه بوده همان خوب است برای ما. ما الان هم یک صلواتی که از صمیم قلب بخوانیم یا یک لعنتی که از صمیم قلب به آن قتله بدهیم این خودش برای ما عبادتی… انشاءالله خداوند به شما این توفیقات را بدهد. خدا رحمت کند آن خانم را که این مجلس را برای ما تنظیم داد، انشاءالله. خیلی‌ها از شماها ایشان را دیده بودید، می‌شناختید، خیلی‌ها هم ندیدید، ولی خب خوب بود، زن خیلی خوبی بود، که حقش است «زنی» و «همسری» را یادتان بیاید از آن بزرگوار، آنهایی که دیدند. آنهایی که ندیدند هم بشنوند انشاءالله.