بسم الله الرّحمن الرّحیم

مسأله‌ی اتصال به نمایندگان خداوند، یعنی ائمه یا نمایندگان ائمه، این مسأله متفق‌القول است بین تمام فرقه‌ها، رشته‌های تصوف و همه‌ سلسله‌ خود را می‌رسانند به امام. به همین جهت هم ما در کتاب «پند صالح» دستور فرمودند: به اعتبار اینکه اینها خودشان را می‌رسانند به امام، عظمت امام آن قدر در اذهان ما و در روح ما مؤثر است که ما سایر موارد را فقط همین‌جوری رد می‌شویم بدون اینکه ایرادی و دشمنی‌ای به کار ببریم و حال آنکه رشته‌ها صحیح نیست. به‌هرجهت سلسله‌ی گنابادی از چند جهت اتصال دارد؛ یک جهتش از زمان حضرت رضا (علیه‌السلام) که نمایندگان امام تعیین شدند و آنها هم کسانی تعیین کردند و این رشته رسید. یکی هم زمانِ یکی از ائمه، منتها در هر زمان، امامِ آن وقت، گذشته را تأیید می‌کردند. مثلاً حضرت «معروف کرخی» را فرض بفرمایید امام رضا تعیین کرده بودند یا کسان بعدی را معروف تعیین کرده بود. مع‌ذلک «امام محمد تقی» و «امام علی نقی» اینها قبول داشتند و نمایندگان آنها هم حساب می‌شد. به این طریق تا ائمه حیات داشتند و تا ظهور داشتند یعنی کسی تعیین می‌کردند؛ هر کسی به امام متصل بود ادعایش صحیح بود. عمده اتصال به امام هست. این در مورد… و اما در مورد سایر رشته‌ها هم به همین طریق هر کسی که حتی در بین علما، در بین بزرگان شریعت وقتی خودشان را معرفی می‌کنند نشان می‌دهند که شاگرد کی بوده؟ و آن شاگرد چه کسی؟ و تا برسد به شاگردان امام. البته شاگردان امام هم همین اخباری که گفته می‌شود، در همین اخبار شما متن خبر را بخوانید، در هیچ جا نمایندگی کلی ندارند در غیبت ما که این نماینده‌ی ما است. فرمودند که در غیبت ما هر کسی سؤالی دارد، گرفتاری‌ای دارد از این اشخاص بپرسد. و در این صورت آنها هم مجاز به معنای رشته‌ی اجازه نیستند و فقط در امور شریعتی‌ست. به هر جهت ما تا سلسله به دوازدهم رسید چون اخباری هست منصوب به پیغمبر که فرمود جانشینان من دوازده نفرند. فرمود که دوازده نفر هم، بنابراین شیعیان همیشه منتظر نفر دوازدهم بودند، تا نفر دوازدهم فرزندی‌ست که از «امام حسن عسگری» به دنیا آمد. این را ما امام دوازدهم می‌دانیم، امامی که دسترس ما بهش نیست ولی دسترس به نمایندگان امام داریم. بنابراین ما محکم؛ «واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لاتفرقوا». به این ریسمان الهی که خودش در بین مردم، بندگانش پخش کرده متوسل شوید و تفرقه پیش نیاورید، که این خبری است که منصوب به یکی از ائمه هست یا پیغمبر، برای اینکه به این معنی همه‌ی آنها چیزهایی که فرمودند. بنابراین ما اعتقادمان به همین دوازدهم‌ امام است و همین خبری که از پیغمبر نقل شده بود که دوازده امام خواهیم داشت تأیید می‌کند که این امام دوازدهم همانی‌ست که منتظرش بودیم. تفاوت‌هایی که در اینجا پیدا شد به عده‌ای می‌گویند که خودِ آن حضرت بعد از خاتمه‌ی امامت رحلت فرمود و حال آنکه ما می‌گوییم پیغمبر فرموده است: همین دوازدهم امام آخرین ماست و بعد از آن اگر امامی نباشد که خداوند مردم را بیخود بیجا رها نمی‌کند، مثل حیواناتی. به هر جهت بعضی‌ها معتقدند می‌خواهند در آن حدیث خللی وارد نکنند، معتقدند به دوازدهم، منتها می‌گویند: دوازدهم زاده نخواهد شد بلکه دوازدهم یکی از همین بندگان خدا خواهد بود که خداوند عنوان دوازدهم به او خواهد داد. این هم یک سفسطه‌ی بی‌معنی. برای اینکه اگر ما به وجود امام دوازدهمی معتقد شویم دیگر چه فرق می‌کند که بدانیم این شخص پدرش کی بود، مادرش کی بود؟ نه. وقتی معتقد شدیم که آن امام است هرچه خود او بگوید کافی است. کمااینکه در این زمینه من یک مباحثه‌ای داشتم در جوانی با یکی از دانشجویان و محققین اهل سنت که او می‌گفت- من که خب معتقد به شیعه بودم که این امام زاده شده است از امام حسن عسگری- ولی او می‌گفت: بله امام زمان ظهور خواهد کرد ولی شخص معینی نیست، یکی از بندگانش را خداوند مأمور خواهد کرد که قیام کند و مسلمین را جمع کند با هم. و آن وقت همه‌ی مسلمان‌های علاقمند زیر پرچم او جمع خواهند شد. گفتم که: آیا به نظر شما آن که جمع بشود من و شما دلمان می‌خواهد که زیر پرچم او باشیم؟ گفت: مسلّم. گفتم: من که دلم می‌خواهد انشاءالله ظاهر بشود و من زیر پرچمش باشم. او هم گفت که: بله من هم دلم می‌خواهد زیر پرچم. گفتم: پس این بحث بیجایی که موجب تفرقه شده این را کنار بگذارید، ما دونفر می‌خواهیم پیش همین امامی که ظهور کرده است و ما هم انشاءالله جزو لشگرش هستیم، خواهیم رفت، بعد از سلام و تحیت از خود امام می‌پرسیم که: «یا سیدی، آیا تو بارها به دنیا آمدی یا همان فرزند حسن مهدی هستی؟» هرچه او گفت قبول داریم، اگر به امامت قبول داریم. دیگر اختلافی نیست. بنابراین این اختلاف از الان ظاهر نکنید اختلافی. تمام ادیان هم خداوند به پیروانش در این ادیان خبر داده که ننالید از بی‌عدالتی و ظلمی که در دنیا به وقوع می‌پیوندد. من در آخرالزمان شما را نجات خواهم داد از بی‌عدالتی و ظلم… به هر جهت ما این عید را، این جشن را اگر واقع بگیریم، معتقد باشیم، بهترین جشن است. یعنی جشنی‌ست که امید داریم از او شعله‌ای به جامعه‌ی ما برسد و همه افروخته و مشتاق ظهور این نور باشند، انشاءالله.
خدمتتان مرخص می‌شوم، التماس دعا از همه، انشاءالله همه توفیق زیر پرچم این امام باشیم انشاءالله.