چقدر «بز» در مملکت زیاد شده است!

همه‌ی بدبختی ما از این «بز‌ها» و «بززاده‌ها» است!

با آنکه کار‌شناسان کشاورزی و سازمان مراتع و متخصصان حفظ و احیای مراتع، بار‌ها و بار‌ها وجود «بز» را خطر بزرگی برای مراتع و آب و خاک کشور دانسته‌اند، معهذا مشاهده می‌شود هر روز بر تعداد بزهای کشور اضافه می‌گردد و «بزِ» گر هم در میان این همه بز دیده می‌شود!

بز‌ها که علامت مشخصه‌ی آن‌ها ریش بلندشان است و این ریش بلند آن‌ها را در میان گله‌ی گوسفندان متمایز می‌سازد.

١. دارای پنجه‌های تیزی هستند و با پنجه‌های تیز خود بر روی منابع با ارزش دست‌اندازی می‌کنند. آن‌ها روی دو پای عقب خود می‌ایستند و به تنه‌ی درختان پنجه می‌کشند و باعث نابودی درختان می‌شوند، سرشاخه‌های درختان را هم می‌خورند و باعث خشک شدن درخت می‌شوند.

٢. با پنجه‌های تیز خود پای ریشه‌ی درختان، گیاهان را شخم می‌زنند و باعث تخریب خاک می‌شوند و گیاهان خودروی مراتع را از بیخ و بن می‌خورند و به این ترتیب هرجا که بز چرا کند پس از مدتی عاری از هر نوع گیاه و رستنی می‌گردد.

٣. بز حیوان ناسازگاری است و مرتباً درمیان گله‌ی گوسفندان به دنبال قدرت‌طلبی و خودنمایی و زیر پا گذاشتن حقوق گله‌ی گوسفندان می‌باشد و در این رهگذر بعضاً با استفاده از رانت شاخ خود به چشم و چار گوسفندان بینوا می‌کوبد و با اعمال خشونت و سرکوب، گوسفندان را مرعوب کرده، خفقان سیاسی راه می‌اندازد و آزادی بع بع گوسفندان (بهترین آزادی در عالم) را سلب می‌کند. بز‌ها معمولاً تعدادی بزغاله هم دارند و این بز‌زاده‌ها که معمولاً در سایه‌ی پدران خود حرکت می‌کنند و چمن‌ها و علف‌های مرغوب صحرا را تصاحب کرده و قسمت‌های مرغوب زمین و امکانات طبیعی و خدادادی را غارت می‌نمایند! اکنون که مضرات بز و بز‌زاده‌ها یا بزغاله‌ها بر همگان روشن است جا دارد گوسفندداران محترم و حشم‌داران و مرتع‌داران عزیز اوپوزیسیون فعالی برای مبارزه‌ی قاطع با بز‌ها تأسیس و پنجه‌ی بز‌ها را از این آب و خاک کوتاه کنند. به هر حال به نظر می‌رسد بخش اعظم بدبختی ما ناشی از بزبیاری باشد و خدا لعنت کند کسی را که پای بز را به این مملکت باز کرد…..؟؟

روایت است که بز، بومیِ ایران نبوده و بعد از حمله‌ی اعراب برای نابودی طبیعت به عمد وارد دامداری‌های ایران شد.

هفته‌نامه‌ی «طبرستان» به خاطر این مقاله توقیف شد.