بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

امروز در دنیا می‌بینیم همه‌جا جنگ است مثل اینکه کره‌ی زمین را کافی نمی‌دانند، شاید خیلی‌ها از رجال حکومتی دنیا، خیلی خورده‌اند بزرگ شده‌اند، کره‌ی زمین برایشان کوچک است و حال آنکه خداوند در روز اولی که خلق کرد، نه روزی که خلق کرد، روزی که این‌ها را به کره‌ی زمین فرستاد. از یک طرف شیطان و از یک طرف آدم و حوا را به کره‌ی زمین فرستاد. به آدم و حوا هم گفت از همان کره‌ی زمین امرار معاش کنید. تا حالا هم هرگز کره‌ی زمین کم نیامده‌ است. دیگر حالا کار به جایی رسیده معمولا طرفین مخاصمه، دو طرف بر سر آتش‌بس جر و بحث می‌کنند. یعنی اصل جنگ به جای خود، ما باید بایستیم تا همدیگر را بکشیم و این حالت هم از گلادیاتورهای قدیم مانده که دو تا انسان را به جنگ هم می‌انداختند آن بالا تماشا می‌کردند یکی باید دیگری را بکشد، آنکه غلبه می‌کرد پیروز می‌شد باید طرف را بکشد اگر نمی‌کشت خودش را می‌کشتند. همین وضعی است که الان در ما به ارث رسیده است.

ولی اسلام در ضمن اینکه به عکس آنچه آقایان می‌گویند دین شمشیر نیست دین مهر و محبت است، ناچار شده است که این خصلت انسانی را در نظر بگیرد و در سال خودشان، در واقع چهار ماه حرام گذاشته است یعنی در این چهار ماه نباید جنگ کنند. حتی جنگ‌هایی که قبلا هم شروع شده و ادامه پیدا می‌کرده، خیلی اوقات در این ماه‌ها متوقف می‌شد، دست از جنگ می‌کشیدند می‌گفتند هرکسی برگردد به همان وضع قبلی تا این سه چهار ماه زندگی‌مان بگذرد بعد دو مرتبه شروع به جنگ کنیم. حالا این رسمِ، به اصطلاح آتش‌بسی که به صورت تحریمِ جنگ در اسلام مقرر شده است حقش را اجرا کنند. در این ماه‌هایی که محرم است یعنی جنگ در آن حرام است در این ماه‌ها با هم صحبت کنند. نه تنها این کار را نمی‌کنند بلکه گروه‌هایی که به معنای واقعی می‌خواهند در صلح و آرامش زندگی کنند آن‌ها را آزار می‌دهند. خوب حق دارند به این معنی که خصلت‌شان متفاوت است. ما قبول داریم که خیلی‌ها خصلت‌شان با ما متفاوت است، ما جنگ طلب نیستیم بلکه صلح طلبیم. منتهی در این حال صلح با ما جنگ می‌کنند و می‌گویند بیا جنگ کنیم. این زندگی حیوانات؛ چون ما قبل از اینکه انسان باشیم حیوان بودیم و حیوان هستیم. بسیاری از این عادات و رفتار حیوانات برای ما می‌تواند تاریخچه‌ی زندگی‌مان باشد. من غالباً فیلم‌هایی که زندگی حیوانات دارد را نگاه می‌کنم. به خصلت آهو و حیوانات آرامش‌طلب مثل شتر به این‌ها نگاه کنید این‌ها اصلاً دور و بر جنگ نیستند خیلی من دقت کردم ببینم این ها جنگ‌شان چه طوری است، آهوها شاخ می‌زنند بعضی آهوها برای دشمن تمرین می‌کنند یعنی مثل این گفته‌ی ما، باید گفت ما از آنها یاد گرفتیم نه آنها از ما. که در آرامش در صلح مثل آب روان و در جنگ و دفاع از خود مثل سنگ خارا هستیم. بعضی حیوانات اینقدر حمله می‌کنند تا آن کسی را که خودشان نمی‌پسندند و خود او هم آخرش تصدیق می‌کند از میدان کنار برود. کمتر حیوانی در جنگ کشته می‌شود. حال آنکه در انسان‌ها بیشترین کشته‌ها از جنگهایی است که خود انسان ها برپا می‌کنند. هرکسی بیخود جنگ نمی‌کند یک روحیه‌ی جنگ طلبی در او ایجاد می‌شود.

ما از هر طرف نگاه می‌کنیم روحیه‌ی جنگ طلبی در همه‌ی انسان‌ها ایجاد شده ما لااقل به اندازه خودمان باید به همین امر اکتفا کنیم که در دفاع و جنگ سنگ خارا هستیم ولی همیشه اصالت‌مان آب روشنِ حیات بخش است. ان‌شاءالله خداوند قدرت به صلح طلبی بدهد و ما و فکر ما را برای انسان‌ها بپذیرد. ان‌شاءالله.