طاهره امینی مادر محمد و سعید کریمایی دو درویش محبوس در زندان فشافویه پس از یک دوره بیماری سرطان

کاری از مانا نیستانی

توضیح عکس: از سمت راست حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه، حسن خرمشاهی، حسین شاه‌ حسینی، داریوش فروهر، دکتر محمود مصدق، دکتر سحابی نشسته

بنا بر اعلام مهندس محمد توسلی رئیس دفتر سیاسی نهضت آزادی ایران، دکتر ابراهیم یزدی دبیرکل نهضت آزادی ایران،

به گزارش خبرنگار مجذوبان نور، مریم میرزاخانی، ریاضیدان نابغه ایرانی که به دلیل بیماری سرطان در یکی از بیمارستان‌های

درگذشت ادیب برومند اهل هنر و ادب پارسی‌زبان را متأثر کرد. مرحوم عبدالعلی ادیب برومند که فعالیتهای ادبی و هنری خود را پس از اخذ مدرک دیپلم و از سال ۱۳۲۰ خورشیدی آغاز کرد؛ از ۱۶  سالگی به شعر علاقه‌مند بود. اشغال ایران توسط متفقین نیز بر تشویق او به سراییدن اشعار  و نوشتن نثر حماسی و مّلی اثرگذار بود. از نظر بسیاری صاحب‌نظران مرحوم برومند نمادِ سرایش شعر ملّی و میهنی است و به وی لقب شاعر ملّی را داده‌اند. طی گفتگویی با علی دهباشی در بخارا از نظر برومند شاعر ملّی باید در درجه نخست شعری ممتاز بسراید و از فرهیختگان فرهنگ و ادب قدرشناس و میهن‌پرست به خوبی یاد کند. در دیدگاه ادیب، شاعر ملّی باید از طبقه ضعیف و زحمتکش باشد. برومند معیارهای دیگری را نیز برای شاعر ملّی برمی‌شمارد از جمله توجه شاعر به گرفتاری‌های دیگر ملل، وظیفه حقگویی، بیدار کردن غرور ملّی و همچنین تبعیت از هنجارهای درست اخلاقی. بر مبنای مطلوبترین سخنی که از تعریف شعر می‌توان گفت و اکنون نزد شاعران مقبول افتاده چنین است که «شعر توصیف هنرمندانه‌ایست که با زبان موزون و هیجان‌انگیز از جمال و زیبایی برخوردار باشد». در چنین فضایی مرحوم برومند نظرات ویژه‌ای در مورد شعر پارسی ارائه می‌دهد. از آن جهت که ادیب برومند شعر سپید را یک نوع نثر بی‌جاذبه از لحاظ شکل دانسته و حتی اگر معنایی هم بر آن با جذابیت فرض کنیم نثری جراب خواهد بود. برومند صراحتاً شعر سپیدی که جذابیت معنوی نداشته باشد را مهمل می‌داند. در مصاحبه سه سال پیش از این حسن همایون در آرمان امروز با استاد برومند او اضافه می‌کند که استخوان‌بندی اشعارش کلاسیک است اما محتوای نویی دارد و زبان امروزی دارد لذا نوعی از شعر با سبک نئوکلاسیک را در پیش گرفته است.

رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی (۲۵اسفند ۱۲۸۵، تبریز- ۱۵ فروردین ۱۳۲۰، تهران) مشهورترین شاعر زن ایرانی است. وی از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی تحت نظر پدرش و استادانی چون دهخدا و ملک‌الشعرای بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدرش از شاعران و مترجمان معاصر ایرانی بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و کشف استعداد گرایش وی به سرودن شعر نقش مهمی داشت. پروین اعتصامی قبل از دو