سازمان گزارشگران بدون مرز از آنچه عدم پیشرفت در عرصه آزادی اطلاع رسانی، ادامه حبس ده‌ها روزنامه نگار و نیز آزارهای قضایی زنجیره‌ای تعدادی از آنان خوانده، به شدت ابراز نگرانی کرده است.
در همین رابطه، کمیته حفاظت از روزنامه نگاران روز چهارشنبه اعلام کرد که ایران همچنان یکی از کشورهایی است که روزنامه نگاران زیادی از آن به زندگی در تبعید در خارج کشور مجبور شده اند.
گزارشگران بدون مرز می گوید با گذشت حدود یک سال پس از پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری، وعده هایش عملی نشده و هنوز پیشرفتی قابل ملاحظه‌ای در عرصه آزادی اطلاع رسانی رخ نداده است.
به گفته این سازمان، ایران با ۵٨ روزنامه‌نگار و شهروند وب‌نگار زندانی یکی از پنج زندان بزرگ جهان برای فعالان رسانه‌ای است.
در بیانیه این گروه آمده است: “٢۵ تن از این تعداد در فاصله یک سال گذشته بازداشت و زندانی شده‌اند. در همین زمان، ١۴ رسانه نیز به شکل موقت یا دائم توقیف شده‌اند.”
گزارشگران بدون مرز می گوید موج بازداشت روزنامه نگاران که در پی سرکوب اعتراضات انتخاباتی خرداد ۱۳۸۸ ادامه دارد و فعالان رسانه‌ای از جمله کیوان صمیمی بهبهانی، احمد زیدآبادی، بهمن احمدی امویی، مسعود باستانی،مهدی محمودیان، سعید متین‌پور،حشمت‌الله طبرزدی،محمد داوری، سخی ریگی، حسین رونقی ملکی، همچنان در زندان بسر می برند.
رضا معینی مسوول بخش افغانستان و ایران، گزارشگران بدون مرز گفته است: «در ایران تا زمانی که بازداشت نظامند روزنامه‌نگاران از سوی مسوولان ادامه دارد، تضمین آزادی اطلاع رسانی ناممکن است. دستگاه قضایی که تحت امر رهبر جمهوری اسلامی قرار دارد، تهاجم خود را به آزادی اطلاع رسانی تشدید کرده است.”
او می افزاید: “حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور مسئول تضمین اجرای قانون اساسی است،اگر با این سرکوب‌ها مخالف است، باید به این اقدام‌ها خلاف قانون اساسی پایان دهد.»
روزنامه نگاران تبعیدی
از سوی دیگر، کمیته حفاظت از روزنامه نگاران روز چهارشنبه طی گزارشی اعلام کرد ایران همچنان یکی از بالاترین آمارهای روزنامه نگارانی دارند که به دلیل ترس از فشارهای حکومتی مجبور به ترک کشور و “زندگی در تبعید” شده اند.
این کمیته می گوید ایران، سومالی، سوریه، اتیوپی و اریتره پنج کشوری هستند که بیشترین آمار روزنامه نگاران تبعیدی را دارند.
بنا بر این گزارش، بیشتر روزنامه نگاران تبعیدی به آمریکا، فرانسه، ترکیه، کنیا، ترکیه، اوگاندا پناه برده اند.
این ارزیابی بر اساس آمار روزنامه نگارانی است که برای دریافت کمک به این کمیته مراجعه کرده اند، زیرا تعیین دقیق تعداد روزنامه نگارانی که از کشورهایشان فرار کرده اند امکان پذیر نیست.
کمیته حفاظت از روزنامه نگاران می گوید در پی اعتراضات خرداد ۱۳۸۸، دست کم ۷۶ روزنامه نگار ایرانی کشورشان را ترک کرده اند.
شریف منصور هماهنگ کننده بخش خاورمیانه و شمال آفریقا در کمیته حفاظت از خبرنگاران به بی‌بی سی فارسی گفته است: “هدف اصلی این گزارش این است که جدول زمانی بلندمدت را نشان دهد، این که چه می شود که روزنامه نگاران مجبور به ترک کشورشان می شوند. چرا این طور می شود؟ وقتی که به کشور دیگری می روند چه اوضاعی دارند و با چه مشکلاتی مواجه می شوند.”
او افزود: “ما در کمیته حفاظت از روزنامه نگاران از پرزیدنت روحانی می خواهیم به وعده‌اش برای بهبود شرایط رسانه‌ها در ایران عمل کند و به فشارهای پنج سال گذشته خاتمه بدهد.”
مقصد اصلی بسیاری از روزنامه نگارانی ایرانی که در پنج سال گذشته کشور را ترک کرده اند، آمریکا بوده است.
ترس از حبس و خشونت عوامل اصلی ترک کشور اعلام شده است.
سازمان گزارشگران بدون مرز روز چهارشنبه به ویژه درباره نحوه برخورد نهادهای قضایی با سراج میردامادی، نرگس محمدی، مهناز محمدی و صبا آذریپک، ابراز نگرانی کرد.
صبا آذریپک روزنامه‌نگار ماه‌نامه تجارت فردا و روزنامه اعتماد، اخیرا توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شده است و خانواده و همکارانش از علت و محل حبس او ابراز بی‌اطلاع می کنند.
این سازمان گفت: “وضعیت این چهار فعال رسانه‌ای، نمونه‌‌ای بارز آزار و بی‌عدالتی هر روز‌ه، دستگاه قضایی و نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی علیه روزنامه‌نگاران و شهروند وب‌نگاران است.”
به گفته این سازمان، “ایران یکی از سرکوبگرترین کشورهای جهان در عرصه آزادی اطلاع‌رسانی است به طوری که در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات سال جاری میلادی، در بین ۱۸۰ کشور در رده ۱۷۳ قرار داشته است.”