صبح امروز یکشنبه تعدادی از خانواده های دراویش برای گرفتن پاسخ از دادستانی مبنی بر وعده ای که روز شنبه به آنها داده بودند به سمت دادستانی می روند اما با فضای امنیتی و موجی از ماموران امنیتی و لباس شخصی مواجه می شوند. ماموران امنیتی به خانواده های دروایش گنابادی حمله کرده و تعدادی زیادی از آنها را با ضرب و شتم سوار ون های انتظامی کرده و به اوین منتقل می کنند. تاکنون از وضعیت و شرایط بازداشت شدگان که سی زن و سه بچه در میان آنهاست اطلاعی در دست نیست.
روز شنبه 17 اسفند جمعی از خانواده های دراویش در مقابل دادستانی دست به تجمع مسالمت آمیز زدند و از مسئولین درخواست کردند سه زندانی تبعید شده از زندان رجایی شهر به زندان اوین و همچنین سه درویش بیمار به مراکز درمانی تخصصی منتقل کنند اما با برخورد خشونت آمیز ماموران امنیتی روبرو شدند.
مریم شیرینی، همسر امیر اسلامی وکیل زندانی دراویش گنابادی که به دلیل ضرب و شتم روز شنبه توسط ماموران امنیتی قادر به راه رفتن نیست از وقایع روز شنبه و هجوم ماموران امنیتی به “جرس” می گوید: “دیروز در اعتراض به وضعیت عزیزان دربندمان در جلوی دادستانی تجمع مسالمت آمیز و همراه با سکوت داشتیم که ناگهان نیروهای امنیتی و اطلاعات به طرف ما حمله کردند و با لگد و باتوم شروع به ضرب و شتم ما کردند. حدود دویست و سیصد نفر را بازداشت کردند و بردند. به حدی بی رحمانه ما را مورد ضرب و شتم قرار دادند که قابل توصیف نیست؛ حتی می دیدند که پای من شکسته است باز با لگد به پای شکسته ام می زدند که الان قادر به راه رفتن نیستم و بخاطر همین در تجمع امروز شرکت نکردم.”
وی ادامه می دهد: “دیروز با نمایندگان دروایش صحبت کردند و رئیس پلیس گفت “من مرد هستم و مطمئن باشید به وعده ای که می دهم عمل می کنم، شما بروید اگر تا فردا ساعت ده صبح اینها را منتقل نکردند و تغییری در شرایط داده نشد دوباره فردا بیایید اینجا و تجمع کنید.” امروز هم که خانواده ها برای جواب گرفتن دادستانی رفتند اما الان خبردار شدم عده زیادی از زنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند و به مکان نامعلومی برده اند. همسر و فرزندان آقای مرادی و همسر افشین کرمپور از جمله بازداشت شدگان هستند.”
صبح امروز یکشنبه 18 اسفند خانواده های دراویش زندانی برای پیگیری خواسته هایشان به دادستانی رفتند که با برخوردهای امنیتی از قبل هماهنگ شده روبرو می شوند.
خانم برزگر، همسر مصطفی دانشجو که امروز برای گرفتن پاسخ به خانواده دیگر دروایش به دادستانی رفته بود به “جرس” می گوید: “امروز صبح با خانواده های دروایش که حدود پانزده خانواده می شدیم رفتیم که ببنیم به وعده ای که دیروز به ما دادند عمل کرده اند؟ اما با جمعیتی از ماموران امنیتی و لباس شخصی مواجه شدیم، فقط حدود بیست – سی مامور زن بودند و بقیه مرد. به ما گفتند برای چی آمده اید اینجا؟ گفتیم دیروز به ما وعده دادند آمده ایم پیگیری کنیم. گفتند حق ندارید اینجا بایستید برگردید. گفتیم ما می رویم دفتر دادستانی، که یکدفعه حمله کردند یعنی به فاصله خیلی کوتاه همه خانواده ها را با کتک زدن و خشونت گرفتند و سوار ون کردند و بردند. بعد متوجه شدیم که آنها را به اوین منتقل کرده اند و با آن وضعیت و کتک هایی که زدند الان نگران وضعیتشان هستیم حتی مقنعه ها را می کشیدند و واقعا نمی دانم این رفتارها را چگونه می خواهند جواب دهند…”
وی در ادامه با بیان اینکه از قبل بطور هماهنگ منتظر بودند، تصریح می کند: “وقتی ما رفتیم فضا بشدت امنیتی بود و برای دستگیری و ضرب و شتم آماده باش بودند و فضا را به تشنج کشیدند در حالیکه ما می خواستیم جواب بگیریم. آقای صالح مرادی و بهزاد نوری که همراه خانواده ها که همه زن بودند را بشدت کتک زدند. الان خانواده آقای مرادی، یداللهی و انتصاری و چند تن دیگر از دروایش را بازداشت کردند. غیر از خانواده ها دروایش، هر کسی که به آن محدوده نزدیک می شد و مشکوک می شدند بازداشت می کردند. البته آمار دقیقی ندارم اما تا این حد اطمینان دارم که حدود پنجاه – شصت را دستگیر کردند که در میان آنها سی نفر خانم و سه بچه هست. بعد شنیدم که به تعداد بازداشت شدگان اضافه شده است. تا الان که من با شما صحبت می کنم هیچ اطلاعی از وضعیت آنها نداریم.”
در اوایل انقلاب فشارها با موجی از بایکوت خبری در مورد دراویش در جراید و رسانه ها آغاز شد اما طی سالهای اخیر با افزایش فشارهای اجتماعی و تخریب حسینیه های آنها در شهرهای قم، بروجرد و اصفهان و بازداشت و صدور احکام سنگین برای پیروان و وکلای آنها ، حق زندگی آزاد از آنان سلب شده است.
با آمدن دولت تدبیر و امید و وعده های حسن روحانی امید به تغییر این شرایط و کاهش فشارها در میان دروایش زنده شد. بطوریکه در نیمه بهمن ماه امسال، علی یونسی مشاور رییس جمهوری ایران در گفت و گویی با روزنامه اعتماد، با انتقاد از سیاست حمله گروه های افراطی مذهبی و برخی از نیروهای خودسر دستگاه های امنیتی به دراویش و بازداشت آنان انتقاد کرده و گفته بود: “بعضی از فرقه های مسلمان مورد حساسیت هستند مانند دراویش. اینکه اجبار کنند دراویش سبیلشان را بتراشند یک کار غلطی است و هیچ توجیه بردار نیست که بعضی از ادارات ما آنها را تحت فشار قرار دهند که حتما باید سبیلشان را کوتاه کنند. این کار یک دستور خودسرانه یی است که بعضی از ادارات ما، یا اگر عده یی از پیروان یک فرقه مثلا سالی یک بار بر سر قبر بزرگ آن فرقه من باب احترام جمع میشوند، حق نداریم محدودشان کنیم و بگذاریم عده یی سرخود بیایند آنها را مورد تعرض قرار دهند و حتی پلیس باید امنیت آنها را تامین کند. در گذشته متاسفانه در این باره برخوردهایی صورت گرفت و شاهد بودیم که تخریب حسینیه هایشان صورت گرفت. حتی در برخی شهرها شاهد بودیم نه تنها به محل عبادت این اقلیتها تعرض شده بلکه تعدادی از آنها هم به خاطر دفاع از این محلها در برابر تعرضها بازداشت شدند. چون واقعا خواسته رهبری هم برخورد دوستانه با تمام اقلیتهای مذهبی است.”
خانم برزگر با ابراز ناراحتی از تشدید فشارها اضافه می کند: “ما بارها نسبت به شرایط و فشارهایی که بر عزیزان دربند و خانواده ها می آوردند به مراجع قضایی نامه نوشتیم اما هیچ پاسخ و نتیجه ای نگرفتیم؛ به مقامات هم شکایت بردیم اما باز بی نتیجه بود. بعد از روی کار آمدن آقای روحانی انتظار داشتیم شرایط رو به بهبود برود اما الان می بینید که چطور برخورد می کنند و فضا و شرایط بعد از انتخابات برای ما هیچ تغییری نکرده است. وکلا دروایش تمام مسائل و وضعیت را برای آقای روحانی نوشتند اما هیچ عکس العملی تا الان ندیدیم.”
ده تن از دراويش گنابادی زندانی در زندان های اوين، رجايی شهر کرج، شيراز و بندر عباس بیش از یک هفته در اعتصاب غذا بسر می برند. اين دراويش گنابادی زندانی اعلام کرده اند اعتصاب غذايشان در اعتراض به شرايط زندان وعدم رسيدگی پزشکی به دراويش زندانی بيمار است.
همسر دانشجو با ابراز نگرانی از شرایط دروایش دربند خاطرنشان می کند: “تنها تقاضای ما انتقال زندانیان بیمار که همسرم جزو آنهاست و الان در اعتصاب غذا بسر می برد و وضعیت بسیار وخیمی دارد به بیمارستان است و دو تن از وکلا دراویش را که به رجایی شهر منتقل کرده بودند را به اوین برگردانند. برای این خواسته باید فضا را اینطور بحرانی کنند؟!”
دراویش روز گذشته اعلام کرده بودند تا تحقق خواسته هاشان از هیچ گونه حق تجمع که قانون اساسی برای آنان در نظر گرفته است چشم پوشی نخواهند کرد.
همچنین همسر امیر اسلامی در ادامه بیان می کند: “مگر خواسته ما چیست؟ این خواسته زیادی است که می گوییم بیماران دربند ما را به بیمارستان جهت درمان منتقل کنید؟ نگرانی از سلامت جان عزیزان دربندمان نیاز به این برخوردهای خشونت آمیز و ضرب و شتم زنان را دارد؟ فشارها را به جایی رسانده اند که بدون اینکه دلیلی بیاورند برخی از زندانیان را به زندان دیگری منتقل می کنند؛ ما می خواهیم آقایان انتصاری، مدنی، یداللهی که به زندان رجایی شهر منتقل شدند را برگردانند. متاسفانه در این شرایط که هیچ مقامی حاضر به شنیدن صدای ما نیست. چاره ای جز اعتصاب غذا و تجمع مسالمت آمیز و همراه با سکوت نداریم اما خود نیروهای امنیتی باعث به تشنج کشیدن تجمع می شوند و با ضرب و شتم و باتوم به زنان حمله می کنند. البته دیروز ماموران نیروی انتظامی برخورد مناسبی داشتند و حتی به ماموران لباس شخصی که می خواستند جو را متشنج کنند اجازه نمی دادند و آنها را بیرون می کشیدند. با کمال تاسف طی این سالها همیشه با تجمعات مسالمت آمیز اینگونه برخورد کرده اند و معترضان را سرکوب کردند. در هر حال بار دیگر تاکید می کنیم ما خواسته زیادی نداریم ضمن اینکه می خواهیم به وضعیت زندانیان بیمار که جانشان در خطر است رسیدگی کنند؛ همچنین می خواهیم که یک دادگاه عادلانه و قانونی برای آنها برگزار کنند. تا در دادگاه اتهاماتی که به آنها وارد کرده اند از خود دفاع کنند و این از ابتدایی ترین حقوق انسانی و شهروندی است.”