در اوایل مجلس هفتم آیت­اله مشکینی چیزی در این مایه­ها فرمودند که صلاحیت نمایندگان مجلس هفتم به امضای امام زمان رسیده است. در آن ایام انتقادهای زیادی به ایشان شد. این بار هم بعد از انتخابات مجلس هشتم آقای علم­الهدی امام جمعه شهر ما که دیگر به خاطر اظهارنظرهای ویژه­اش در بین مردم ایران و حتی سایر نقاط دنیا از اشتهار خاصی برخوردار شده، گفته­است: برنده­ی این انتخابات در درجه اول خدا و امام زمان بودند که به خاطر این­که افراد دین­مدار و متدین وارد عرصه تصمیم­گیری سرنوشت یک نظام وابسته به ائمه و وجود اقدس بقیه­الله الاعظم شدند. این اظهار­نظرها که خدا و امام زمان را مرادف با تمایلات سیاسی شخصی افراد می­کند، بدترین ضربه را به خدا و مقدسات می­زند. وقتی درپایان مجلس هفتم که امام زمان صلاحیت آن­ها را امضا کرده بود، تعداد زیادی از آن­ها توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شدند که اتفاقاً اصلاح­طلبانشان به بهانه سیاسی و عقیدتی بود ولی محافظه­کارانشان به دلایل غیر سیاسی بود، چگونه می­تواند امام زمان آن را امضا کرده باشد. خدا و امام زمانی که به اندازه­ی خواسته­های سیاسی اقای علم­الهدی و یا هر فرد دیگری تعریف می­شود خیلی خدای کوچکی است. خدا و امام زمان درباور مردم نمی­توانند آن­قدر کوچک باشند که در انتخابات ایران و آن هم به نغع یک گروه از آنان برنده تلقی شوند. در خطبه­های نماز جمعه باید مردم وصیت به تقوا شوند، اما این حرف­ها بیشتر از خیلی گفته­های مستقیم ملحدانه می­تواند اثر منفی در ذهن  وروح جامعه در مورد اعتقاد به دین و خدا و وجود مقدس امام زمان(عج) بگذارد. سرمایه­های معنوی اعتقاد به خدا و امام زمان آن­قدر کم اهمیت و ارزان نیستند که در پای سفره دعواهای سیاسی مصرف شود. باور کنیم ما خدا و امام زمان نیستیم. ما در هر دو جناح یک گرایش سیاسی هستیم و بس.