همسر حمید رضا مرادی، درویش زندانی و وکیل به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که نه نفر از زندانیان درویش از روز شنبه ۱۰ اسفند ماه در اعتراض به عدم دسترسی سه درویش زندانی به خدمات درمانی دست به اعتصاب غذا و ملاقات با خانواده هایشان زده اند. همسر این زندانی به کمپین گفت که روز دوشنبه ۱۲ اسفند ماه هیچکدام از دروایش زندانی در کابین های ملاقات حاضر نشدند و اعلام کرده اند تا زمانیکه مسولان به خواسته های آنها رسیدگی نکنند دست از اعتصاب غذا و اعتصاب ملاقات با خانواده هایشان بر نمی دارند.
به گفته صدیقه خلیلی، اعتراض نه درویش زندانی به این دلیل است که جلوی عمل جراحی قلب و درمان کامل دو نفر از دروایش زندانی به نام های حمید رضا مردای و مصطفی دانشجودر بیمارستان قلب تهران گرفته شده و مجددا به زندان بازگردانده شده اند و همچنین افشین کرم پور، درویش زندانی دیگر ماههاست نیاز به درمان دارد اما توجهی به او نشده است.
صدیقه خلیلی، همسر این زندانی درویش همچنین به کمپین گفت که دو نفر از دروایش به نام های رضا انتصاری و فرشید یداللهی روز یکشنبه ۱۱ اسفند ماه بدون اطلاع به زندان رجایی شهر کرج منتقل شدند در حالیکه این دو زندانی حکم هایشان شامل تبعید نیست. طبق گفته خانم خلیلی به این دو زندانی گفته شده که آنها باید به دادسرا برای امری اداری بروند اما به جای دادسرا آنها را به زندان رجایی شهر کرج برده اند و به همین علت تمام وسایل شخصی شان نیز در زندان اوین مانده و حتی نتوانسته اند آنها را با خود ببرند.
خانم خلیلی به کمپین گفت: «روز دوشنبه ۱۲ اسفند ماه روز ملاقات با زندانیان بود اما هیچکدام از دروایش به سالن ملاقات نیامدند. آنها به دو دلیل دست به اعتصاب غذا و ملاقات زده اند. در اعتراض به اینکه از درمان و عمل جراحی حمید رضا مرادی و مصطفی دانشجو در بیمارستان قلب تهران ممانعت شده و همچنین زندانی درویش دیگر به نام افشین کرم پور ماههاست از درد کلیه و دیسک کمر در رنج است و مسولان از انتقال او به بیمارستان خودداری می کنند.»
همسر حمیدرضا مرادی گفت: «آقای روحانی قبل از اینکه رییس جمهور شود قول داد که زندانیان سیاسی را آزاد کند، قول داد که آنها از حقوق شان برخوردار شوند اما متاسفانه تا الان هیچ کاری نکرده اند. ما خانواده ها خیلی نگرانیم. همسرم و آقای دانشجو مریض هستند و الان نه غذا می خورند و نه دارو.»
حمید رضا مرادی، مصطفی دانشجو، رضا انتصاری، افشین کرم پور، امید بهروزی، امیر اسلامی، فرشید یداللهی، مصطفی عبدی، هشت وکیل درویش زندانی هستند که در شهریور ماه سال ۱۳۹۰ بازداشت شدند و به اتهامات نشر اکاذیب، تشویش اذهان عمومی، تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی مجموعا به ۶۰ سال حبس محکوم شدند. آنها به دلیل غیر قانونی خواندن دادگاه های انقلاب تقاضای تجدید نظر خواهی بر روی حکم هایشان را ندادند. کسری نوری، درویش زندانی دیگری که در زندان نظام استان فارس به سر می برد نیز به همراه بقیه دروایش دست به اعتصاب غذا زده است. کسری نوری به اتهامات تبلیغ علیه نظام، اقدام علیه امینت ملی، توهین به رهبری و عضویت در گروهک انحرافی مجذوبان نور (گروه دروایش گنابادی) به ۴ سال و ۴ ماه حبس محکوم است.
خانم خلیلی در خصوص علت اعتصاب غذای نه نفر درویش زندانی به کمپین گفت: « آنها در اعتراض به عدم رسیدگی به زندانیان درویش دست به اعتصاب غذا زده اند. یکی از دلایل اعتصاب آنها وضعیت آقای افشین کرم پور، وکیل درویش زندانی است. او پس از آنکه سه ماه در انفرادی زندان اوین بود و مجبور بود فقط از حصیر برای خوابیدن در انفرادی های سرد در زمستان استفاده برای پوشش خود استفاده کند مبتلا به کلیه درد و دیسک کمر شد. در حال حاضر آنقدر حالش بد است که از ویلچر استفاده می کند و نمی تواند روی پاهای خودش بایستد. بارها تقاضای رسیدگی پزشکی داشته اما به آن عمل نشده است.»
همسر حمیدرضا مرادی گفت: «دومین دلیل اعتصاب آنها مربوط به همسر من و مصطفی دانشجو است. آقای خدابخشی، دادیار ناظر زندان دستور داده بود که آنها را علیرغم درمان نیمه تمام از بیمارستان قلب تهران به بیمارستان شهدای تجریش بازگردانند. این درخواست درحالی بود که همسرم برای عمل جراحی قلب آماده می شد و پزشکان با ترخیص او و مصطفی دانشجو از بیمارستان موافق نبودند.»
صدیقه خلیلی گفت: «همسرم و آقای مصطفی دانشجو، درویش زندانی دیگر ماه ها بود که حال جسمی شان به شدت بد بود. روز ۱۵ آبان ماه با اعتصاب زندانیان بند ۳۵۰، بالاخره مسولان همسرم و آقای دانشجو را به بیمارستان شهدای تجرش منتقل کردند اما پزشکان بیمارستان گفتند که آنها امکانات لازم برای درمان این دو زندانی را ندارند و آنها باید به بیمارستان قلب تهران منتقل شوند علیرغم این به دستور قاضی صلواتی به مدت ۱۰۰ روز آنها در این بیمارستان نگه داشته شدند بدون اینکه برای درمانشان کار اصولی صورت بگیرد.»
خانم خلیلی ادامه داد: «پس از تقاضاهای پیاپی وکلایشان که همراه با نامه های پزشکی بود بالاخره آنها ۲۶ بهمن ماه به بیمارستان مرکز قلب تهران منتقل شدند. همسرم آنژیو کرد و آزمایش های لازم در موردش انجام شد که برای عمل جراحی قلب آماده شود که آقای خدابخشی مجددا نامه داد که آنها باید فورا به بیمارستان شهدای تجریش بازگردانده شوند. همسرم و آقای دانشجو نیز در اعتراض به این اقدام خواستند که دوباره به زندان برگردانده شوند چون می دانستند بیمارستان شهدا قادر به درمان بیماری قلبی آنها نیست.»