تقریبا یک ماه پیش بود که صحبت‌های آقای یونسی وزیر سابق اطلاعات (دولت اصلاحات) یا همان معاون رئیس جمهوری در امور اقلیت‌ها را در مورد اشتباهات افراد مسئول در مورد تخریب حسینیه‌های سلسله نعمت‌اللهی گنابادی، زندانی کردن دراویش گنابادی، تفتیش عقاید، آسیب‌های زمان بازجویی، رفتارهای ناشایست زندانبان‌ها و همچنین مغرضانه حکم دادن قضات عادل!! خواندم، دلم خوش بود که شاید از این حرفها بوی جبران بر خیزد! اما… زهی خیال باطل … .
وضعیت وخیم مصطفی دانشجو ناشی از دست دادن قسمتی از ریه‌هایش، حمید رضا مرادی که در خطر قطع عضو و حتی عواقبی بدتر و جبران‌ناپذیر و دیسک کمر افشین کرم پور، در زندان اوین (البته وضعیت سایر برادرانم نیز به هیچ وجه مساعد نیست) کمردرد‌های کسری نوری در زندان شیراز و عدم پیگیری برای بهبودی، مسئولان قضائی در این دو شهر، جای هیچ دل خوشی برایم نگذاشت … .
وقتی خواندم برادرانم در زندان بخاطر عدم توجه مسئولین به درمان افشین کرم پور در زندان تحصن کردند و مسئولین زندان به راحتی آب خوردن دروغ گفتند! و این اتفاق منجر به این شد که مصطفی دانشجو و حمیدرضا مرادی با وجود آن همه شدت وخامت حال و درد و ناراحتی برای حمایت از برادرشان به زندان برگردند، حالم بد شد. فهمیدم ساده‌تر از ما ملت ایران هیچ جای دنیا نیست … برای ساکت کردن مردم و اینکه بگویند ما فعالیم و می‌دانیم حق شما چیست! همه کار می‌کنند، ولی در عمل؟! ولی در عمل کاملا بالعکس …. .
دلم سوخت به حال بچه‌هایی که در جامعه‌ای بزرگ می‌شوند که همیشه به آنها ظلم شده، می‌شود و حتی شاید خواهد شد. ظلمی که اگر با اعتراض همراه بشود وضعیت‌شان هچون پدران در بندشان خواهد شد و در زندان هم برای اینکه در پی گرفتن حق‌شان برآمدند، تهدید به انفرادی و هزار بلای دیگر می‌شوند.
وقتی خبرها را خواندم دلم برای برادرانی که تا به حال آنها را ندیدم تنگ شد. برای مادرانی که چشم به راه برگشتن فرزندانشان هستند، برای پدرانی که زیر بار این درد، مردانه تحمل می کنند، دلم تنگ شد برای همسران و فرزندانشان. چقدر دوست دارم تک‌تک این پدران و مادران را ببینم، دستشان را ببوسم و بگویم دست مریزاد که همچین شیرمردانی در دامان شما پرورش یافتند. به فرزندان ایوب نشانشان بگویم که گرچه یوسف وار و بی گناه به زندانید، اما عزیز دلهای ما هستید و اتحاد و برادری شما، الگوی حال و تاریخ مکتب درویشی خواهد بود. الهــی این همه ظلم را نپسند.
رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ