مجلس صبح پنجشنبه ۰۳-۱۱-۹۲ (کسالت روحانی و جسمانی-آقایان)

010

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

زمان حضرت صالح‌علیشاه، یکی از آقایان با اتومبیل می‌رفتند. از توطئه‌ای (کسی می‌خواست با کارد به او حمله کند)، نجات پیدا کرده بود. بعد از چند روز که خوب شد، خدمت ایشان به بیدخت آمده بود (من آنجا بودم) ایشان از مجلسِ مزار که تمام شده بود داشتند به منزل تشریف می‌بردند، او رسید و مصافحه‌ کرد. بعد گفت که ان‌شاءالله حضرت آقا حالشان خوب است! ایشان فرمودند بله ما همیشه حالمان خوب است، اگر ناراحتی داریم از دست شماهاست.

یک چیزی شنیدم چون نمی‌خواهم بدانم، نپرسیدم واقعیتش چیست. ولی همه با هم باید یک دل باشیم، آقایان مشایخ هم باید نمونه و مربی باشند، که هستند ان‌شاءالله.

یکی انتقاد کرده بود، پرسیده بود که شما می‌گویید همه‌ی مردم دنیا باید مشرف بشوند گفتم بله! گفت پس چرا بعضی‌ها که تقاضا می‌کنند رد می‌کنید. گفتم برای اینکه آنها تقاضایی که می‌کنند، تقاضای مقام است، تقاضای احترام است. ولی هرکسی تقاضایش تقاضای بیعت باشد، ما چاکر او هستیم، اصلا برای همین آمده‌ایم. باز می‌خواهم از آقایان مشایخ خواهش کنم، نمی‌گویم دستور، برای اینکه در اختیاراتی که همیشه دارند نمی‌خواهم چیزی وارد بشود. خواهش کنم که در تعداد قبولی‌ها و کسانی که مورد قبولی قرار می‌دهند دقت بفرمایند. تربیت فقرای حاضر مهم‌تر است. باید هر یک از فقرای ما، مدل باشند انشاالله. این حرف‌هایمان که گذشت. همان طوری که گفتم ما در مقامِ دفاع سنگ خارا، ولی در دوستی آب روانیم. حالا از آب روان صحبت کنیم، ان‌شاالله.

من یک هفته در بیمارستان مهر بودم. آقایان دکتر نصیری پدر و پسر و سایر دکتر‌ها خیلی محبت و مراقبت کردند. من از آنها راضی بودم و الحمدالله خوب شدم ولی خُب سختیِ اینکه آن روح انسانی که یک پرنده‌ای (یا گُلی) است که می‌گویند پرنده‌ی بهشتی، آن پرنده‌ی بهشتی که در قلب ماست نباید آزرده بشود. آن پرنده بهشتی را باید تقویت کنیم که قوی‌تر شود ما را هم به بهشت خودش ببرد، ان‌شاءالله.

سرماخوردگی ظاهری بود که رفتیم، ولی سرماخوردگی که خیلی طول کشید. بعد نفسْ تنگی ریه را امتحان کردند. یک وقتی در روزنامه‌ها در مورد ماهواره‌هایی که به سیارات می‌رود نوشتند، یکی از اینها یکبار در کره ماه فرود آمده بود، خراب شده بود و یک عیبی پیدا کرده بود. آنجا اگر عیبی پیدا کند اگر انسانی رفته باشد آن انسان الی‌ابد دیگر آنجاست. خیلی کنکاش کردند که چکار کنیم! بالاخره آن کسی که خودش این ماهواره را ساخته بود، از اینجا درمانش کرد. حالا این کسالت‌ها یک سازنده‌ای دارد همیشه از آن سازنده هم باید بخواهیم، خدایا خودت ساختی به ما تحویل دادی حالا ما ناسالم تحویلت می‌دهیم، درستش کن.

Tags