اصل خبر: استاد با قريب به ۷۰ سال سابقه وكالتي در گذشت.
موضوع از چه قرار است؟ در مراسم يادبود اين وكيل خوشنام و نيك انديش در مسجد نور تهران و در حضور جمع كثيري از وكلا‌ي پيشكسوت و جوان، بهمن كشاورز جمله‌اي را از اين استاد فقيد- به عنوان بخشي از خاطرات دوره كارآموزي خود نزد ايشان- بازگو كرد كه خواندني است:
تحليل موضوع: آنها كه پيش از انقلا‌ب مشروطه تا‌كنون، تاريخ پر فراز و نشيب عدالت، قضاوت و وكالت را در ايران دنبال مي‌كنند نيك مي‌دانند كه با وجود همه مرارت‌ها، به زندان افتادن‌ها و طعنه شنيدن‌ها، تداوم آن فعاليت‌هاي مثبت و سلا‌مت در طول ۷۰ سال، از سوي اين حقوقدان فعال، قاضي عادل و وكيل نيك‌انديش، چه معنا و مفهومي دارد. آنها كه از نزديك با اين استاد خوشنام برخورد داشته‌اند خوب مي‌دانند كه با وجود فعاليت كيفري در امور وكالتي‌اش، هرگز به كسي اتهام نزد، قصاص قبل از جنايت نكرد، يك‌تنه به قاضي نرفت، گوشش را به بدگويي‌ها بست و از كسي بدگويي نكرد و در يك كلا‌م، نيك ديد و مثبت انديشيد تا قلمش همچون درختان ايستاده بميرد و خود نيز ايستاده و خوشنام؛ و نه مشهور ولو بدنام! و اما آنها كه به حقوق خانواده اعتقاد دارند و از طلا‌ق و آمار افسارگسيخته‌اش نگرانند، بد نيست بدانند كه اين وكيل فقيد، با وجود آن همه علم و اطلاع از زير و بم قوانين، با واژه طلا‌ق بيگانه بود و در طول بيش از نيم قرن زندگي مشترك نيز، آنچنان عاشقانه زيست كه حتي يك سال هم دوري همسرش را تحمل نكرد و در آستانه سالروز مرگ همسرش، با وجود جسمي سالم، روحش دنيا را ترك كرد.
تكمله: يادم مي‌آيد در سال ۸۲ و پس از چند ديدار خصوصي با استاد منو، وقتي قرار يك گفت‌وگوي اختصاصي را – براي چاپ در روزنامه و يا در كتاب مجموعه گفت‌وگوهاي حقوقي- مي‌گذاشتم، گفت كه راضي نيست تا زماني كه در قيد حيات هست، آن گفت‌وگو چاپ شود. بعد از آن، هر بار كه به آن گفت و شنود مراجعه كردم، درنيافتم كه دليلش چيست، اما ديشب كه بار ديگر و اين‌بار پس از فوتشان به آن گفته‌ها دقت كردم، بزرگي اين شخصيت بيش از پيش برايم مسجل شد. روحش شاد و يادش گرامي باد.
منیع : روزنا – وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي