آیا تا کنون به حقیقت این حدیث فکر کرده ایم؟

کدامین لحظه از عمر ما عاشورا نیست؟ کربلای ما کجاست؟ آیا فقط نینواست؟

حسین کجاست؟ آیا صدای او را می شنویم؟ و به ندای او لبیک می گوئیم؟

در دشت کربلای امروز، در کدام سپاه قرار گرفته ایم؟

اقلیت یا اکثریت ؟ حق یا باطل؟ عشق یا خرافه؟ امامت یا جهالت؟ جایگاه ما کجاست؟

چگونه می توانیم به حقانیت جایگاه خود، اعتماد داشته باشیم؟ بیعتِ چه کسی بر گردن ماست؟

او را چگونه یافته ایم؟ آیا به معرفت شناخته ایم و یا به اوهام، خود را بر او بسته ایم؟

حقیقتاً امروز حسین کجاست؟ و یزید کیست؟ شریح قاضی، فتوا دهنده به ریختن خون ولی خدا، کجاست؟ آیا حسین اولین شهید استبداد دینی اسلام نبود؟

راستی، یزید از حسین چه می خواست؟ سکوت؟ تبعید؟ حصر؟ زندان؟ یا قبول بیعت؟

بیعت چیست؟ قبول بیعت با یزید برای حسین به چه معنی است؟ به معنی تبدیل و تحریف بیعت الهی به بیعت سیاسی نیست؟ به معنی آن نیست که یزید می خواهد امام را وادار کند که قبول نماید، ولایت قابل خرید و فروش است؟ مگر بیعت ولائی تا چه حد ارزش دارد که حسین، خون خود و یارانش را به پای آن می ریزد؟

آیا گذر زمان معنای بیعت را تغییر داده است؟ ما با چه کسی بیعت کرده ایم؟ حسین یا یزید؟ و چگونه؟

حسین چه می گوید؟ و از ما چه می خواهد؟ آیا او تنها امام تشیع است یا هادی بشریت؟ پیام او چیست؟ آزادگی یا اسارت؟ عزت یا ذلت؟ عشق یا نفرت؟ قیام یا سکوت؟ مقاومت غیورانه یا مماشات بزدلانه؟ اگر حسین طالب حکومت بود، چرا همراهان سست عنصر را از گرد خویش دور کرد و خود را تنها نمود؟

اما یزید چه می گوید؟ و چه می خواهد؟ آیا او حاکمیتی مستمر، به نام دین را نمی خواست؟ آیا به نام دیانت بر ظلم خود لباس عدالت را نمی پوشانید؟ آیا او دین ساز و دین فروش نبود؟ آیا دلالان این خرید و فروش، فتوا دهندگان متملق یزید نیستند؟

یاران حسین چه کسانی هستند؟ آنان به عشق حسین به کربلا آمده بودند یا به طمع دنیا ؟ آنان مقلّد چه کسی بودند و چرا به فتوای شریح قاضی­ها تن نداده و نمی دهند؟ مگر حکمِ حاکم شرع عین شریعت نیست؟ آیا و آیا ….؟؟؟؟

"حسین مجذوب حق بود، مجذوبی که خود نور بود و نوری که از فراسوی زمان و مکان بر تمامی ذرّات برای همیشه تابنده است."