بسم الله الرحمن الرحیم

در مثنوی اشعاری هست که جنبه نصیحت هم دارد، در واقع اخبار،احادیث و دستوراتی که از پیغمبر(ص) رسیده است غالباً تجربه کرده و به صورت شعری در آورده که خوانده شود. یکی از این پندها که واقعاً برای آرامش فردی و جمعی خیلی جالب است که پیغمبر به نظرم نقل می کند که می فرماید در بین مؤمنین اختلافی جزئی هم اتفاق نمی افتد با هم دعوا نمی کنند. مگر اینکه هر دو آنها جاهل باشند جاهل که می گوید یعنی نه اینکه بیسواد باشد،کتاب نخوانده باشد نه! جاهل یعنی جهل به انسانیت داشته باشد. برای اینکه اگر دو نفر هر دو عاقل باشند، می دانند که دعوا،خشونت و فحش فایده ندارد،ضرر دارد. اگر هم یکی از آنها عاقل باشد آن یکی دیگر نباشد باز هم شخصی که عاقل است می فهمد که با جاهل در افتادن فایده ندارد همان اول کنار می رود و تمام میشود. فقط دو نفر جاهل که هر کدام خیال میکنند خودشان مِلاک و محور زندگیِ جهانند این چنین دو نفری ممکن است با هم دعوا داشته باشند. در آن صورت می شود گفت که شبیه حیوانات هستند،حیواناتی که لقمه ای، که می بینند هر کدام می خواهند خودشان داشته باشند. البته در زمان پیغمبر(ص) مردمش که مقداری بهتر از ما بودند،در آن زمان شاید قابل عمل بود و مصداق داشت و میشود. ولی البته در دنیای امروز که اولاً انسانها که با هم اختلاف دارند خودشان نمیدانند اختلافشان در چه هست؟! کما اینکه به طور جُک گفتم که کسی جنگ را خواسته تعریف کند که جنگ چیست؟! میگوید جنگ آن است که دو نفری که همدیگر را نمی شناسند،با هم جنگ می کنند و نمی داند برای چه با هم جنگ می کنند. و حال آنکه از جنگ دو نفری که خودشان می دانند و این جنگ را به راه انداختند،میخواهند استفاده کنند. این تعریف جنگ با استفاده از فرمایش پیغمبر است. یعنی اگر به این نکته توجه کنیم آن وقت زندگیمان آرام تر می شود و عرفان و تصوف که ما می گوییم اهل صلح هست،برای این است که این دستور پیغمبر در واقع اجرا شود. بی خود عُقلا قوم با هم جنگ و جدال نکنند. الان خوب اگر نگاه کنید تمام اختلافتی که خودتان با دیگری دارید یا خبر دارید، همه از همین قبیل است که با کوشش فقری و با به کار بردن عقل و درایت قابل حل است و تمام میشود البته از لحاظ فردی اینطور نزاع ها و جنگها در واقع یک جلوه ای از خود خواهی است،برای اینکه آن کسی که جنگ میکند به هر جهتی که هست این موضوع در خیالش وجود دارد که طرف مقابلش به حیثیت و مایَملَک او تجاوز کرده است،مایملک نه اینکه استکان و لیوان ، مایملک منظور حیثیت آن شخص است. حالا اگر او بداند که با این چیزها حیثیتش از بین نمیرود و حیثیتش در این است که امر الهی را رفتار کند آرامش داشته باشد،مشکل حل میشود حالا از امروز و سال جدید که آمده است سعی کنیم انشالله در سال جدید حداقل دعوای جدید نداشته باشیم. انشالله