سوم اسفند، روز جهانی درویش را به همه درویشان و ارادتمندان به مکتب درویشی تبریک عرض می نماییم.

در این روز مبارک دراویش گنابادی به فرمان دل خویش از خانه بیرون آمدند تا به راهی بروند که خداوند همواره مؤمنین را به آن راه فرا خوانده است. این سلوک نتیجه‌ی مباركی برای همه درویشان داشت و آن الفت و همبستگی است که نعمتی الهی است.

به راستی روز درویش را نبایستی با سایر روزهای یادبود که در عالم سیاست وجود دارد یکسان و یک جنس دانست و آن را به عنوان یک مبارزه سیاسی تلقی کرد. بر عکس، روز درویش بستر اجرای فریضه الهی امر به معروف و نهی از منکر بود چرا که تذکر مردم به مسئولین از مصادیق امر به معروف و نهی از منکر است به همین دلیل، روز درویش، روز ظهور و تبلور ایمان و اعتقاد درویشان بر راهی است که ریشه آن در قیام کربلاست و قافله سالارآن امام حسین (ع) است. روز درویش روز یکی شدن جمعیتی است که گرچه ستم ها دیده و بغض های ناحقی های سالها را در گلو داشتند اما باز هم آرام و با نیتی نیکو بر طبق مشیء دین اسلام به میدان آمده تا تنها غفلت نمایندگان و مسئولین خود را تذکر دهند.

البته اینکه چگونه همچون بنیان مرصوص بودن دراویش چنان رعب و وحشتی به دل بدخواهان و دشمنان ایجاد می کند که حتی از قدم زدن آنها در خیابان هم لرزه بر اندامشان می افتد مطلب دیگری است. به عقیده دراویش آن هماهنگی و این ایجاد ترس و وحشت همه از جانب خداوند متعال است و دراویش تنها خود را چون مهره ایی در ید قدرت او می پندارند.

سوم اسفند تنها روزی است از میان سایر ایام سال. روزی که ظرفی شد برای همدلی و وحدت. وحدت در صبری که لبریز شد و آهی که به آسمان رفت و پس چه بسا باز هم سوم اسفند های دیگری به معنی یکی شدن ،شاید این بار در بهار و یا تابستان در مرداد و یا خرداد رقم بخورد.