اینکه من خواهش کردم ، توصیه کردم که وقتی در مجلس هستید،فکر نکنید که فقط سوال شما را باید جواب بدهم و اگر آن سوال را جواب دادم گوش می دهید و اگر نه گوش نمی دهید،نه! وقتی آمدید مجلس هر بحثی است گوش بدهید برای اینکه تکرار نشود. خیلی از مسائلی هستند چند بار اینجا صحبت شده است، باز هم تکرار می شود، تکرارش هم عیب ندارد، کما اینکه،فرض کنید دعاها ، ادعیه ، قرآن را ما چندین بار می خوانیم تکرار می کنیم. ولی سهم آن را در هر بار باید به کار ببریم. من وقتی می گویم باید گوش دهید که سهم آن است بعد خودتان ما بقی آن درست، فکرتان کار کند.
توقعی که همه دارند تقریبا همه ی ما داریم،خودمان را از خدا طلبکار می دانیم،می گوییم خدایا! ما وقتی دوبار سه بار اسم تو را بردیم،ذکر گفتیم باید بشونی ،حالا خوشبختانه ما جاهل حساب می شویم و خداوند چیزی نمی گوید. اما اگر به یک شخصِ معمولی این حرف را بزنید،توی دهن شما می زند. شما فرض کنید،حالا دوران فعلی نه! دورانی قبل تر، اگر یک شخصی به خادمش حرفی می زند، خادمش سه چهار بار بی اعتنایی کند بعد  بیاید بگوید آقا چرا به حرف من گوش نمی دهی؟! آقا توی دهنش می زند. یا دعا یا خواسته یا هرچیز می گویید، به خاطر خدا باشد، اگر به خاطر خدا بود فراموش نمی شود، باد هوا نمی شود. به هر جهت در روحیه ی خودتان و دیگران اثر می کند. اما اگر به خواست خدا نباشد شما همانطوری که به اداره ای می روید و کاری دارید دوباره می روید سه باره می روید ،همانطور هم دعا  می خوانید سه چهار بار؟! ، یا نه این فرق می کند، آنجا اداره ای که می روید شما هم ردیف طرفتان هستید یعنی شما یک خواسته ای دارید و خواسته کاملا بجاست، به نظر خودتان کاملا بجاست، این خواسته دست او نیز هست. او باید انجام دهد،انجام نمی دهد او چه کسی هست که انجام نمی دهد؟ او کارمند اداره هست ممکن است رئیسش بیاید بزند توی سرش او را بر دارد و یکی دیگر را بگذارد، ولی با خدا که اینطور نیست. البته آنقدر خداوند بخشنده است ،رحیم است که اگر همین اشتباه شما هم روی خلوص نیت باشد خدا قبول می کند. داستان موسی (ع) و شبان در مثنوی راحتماً بخوانید:
دید موسی شبانی را به راه
چوپان خیال می کرد که خداوند مثل خودش یک آدمی هست گله و گوسفند دارد،غذا می خورد،خسته می شود شب می خوابد و امثال اینها. حرف هائی میزد که در خور عبادت خداوند نبود نه تنها خدا بخشید و او را مجازات نکرد بلکه به حضرت موسی که به او چشم غره رفت فرمود به تو چه؟!

همان را هم بخشید، بنابراین کاری که می کنید برای خدا باشد . مرحله ی دیگری که بر می گرددو در واقع نتیجه ی همین است. من یک وقت نامه ای داشتم یکی نوشته بود که من نذر کردم اگر کارم درست شود بیایم درویش شوم، مثل اینکه قالی سرخ میخواهیم پهن کنیم نه! من آن وقت ها خوشبختانه وقتی دستم می لرزید نامه نمی نوشتم و الا اگر می نوشتم، ممکن بود جوابش رانامه ی بی ادبانه ای بنویسم، هیچ چیزی نمی نوشتم ولی خوب … کردند مسئله ی ولایت یعنی بعد از این آداب ظاهری به این معنی که شما د میخواهد پیش رئیس جمهور آمریکا بروید، اگر لباستان لکه ی غذا روی آن ریخته است یک گوشه اش پاره است یک گوشه اش نه! نجس نیست لباستان درست است ولی این را پاک می کنید و می روید. وقتی هم میخواهید نزد خدا بروید اگر بپذیردتان،نپذیرد هم شما وقتی می خواهید بروید باید لااقل ظواهرتان را حفظ کنید،آن ظواهری که خودش فرموده است، نه ظواهری که خودتان دارید! آنها را انجام دهید و آن این است که وظایف الهی شرعی نماز روزه تان را کامل کنید ولی اینها دلیلی نیست که شما را بپذیرد. اگر نکنید نمی پذیرد ولی همین که کردید دلیل پذیرفتن نیست اینها راباید انجام بدهید آماده شوید، بعد اگر خداوند راه داد می روید،می پذیرد. اگر راه نداد اینقدر تکرار می کنید تا قبول کند.خداوند نیت شما را بهتر از خود شما می داند بنابراین اگر هم یک ذکر لسانی مثلاً دستور شرعی،آدابی به شما داده اند، دیگر علامتِ آن نیست اگر اینها را انجام دادید حتماً  طلبکار می شوید نه! همیشه بدانید در دعا بدهکار خداوند هستید، و بدهکاری هستید که خداوند بدهی شما را می دهد،خودش طلبکار است خودش هم بدهی شما را می دهد از آن نگران نباشید ولی بدانید همیشه به درگاه خداوند نیازمند هستید، بدهکار هستید. این حالات و این نیت را که گفتم البته برای همه حاصل نمی شود و یک حدی ندارد الی الابد است لامپ هائی است که چراغ خواب است،می پیچانید نورش زیاد می شود،درگاه خدا و این اعتماد و اتکا به درگاه خداوند هم از این مهره ها است ،حد ندارد نگویید من به خداوند معتقدم و ایمان دارم پس این کارم درست است،نه! از همان لحظه ای که گفتید کارم درست است در جهنم افتادید همیشه بیشترش را بخواهید،پیچ را بپیچانید قدرت روحی شما بیشتر شود انشالله