بسم الله الرحمن الرحیم

از پیغمبر(ص) نقل شده است که حضرت فرموده اند در آخر الزمان : آخر الزمان یک اصطلاحی است که ما در فارسی می گوییم درست منطبق با واقعیت نیست. ما می گوییم آخر الزمان یعنی دیگر بعد تمام می شود، ولی آخر زمان یک زمان دیگری ،یک دوران دیگری است. حضرت فرمودند در آخر زمان ، مؤمنین اجرشان خیلی زیاد است و از اینها تعریف می کردند. حالا انشاالله این حدیث صحیح باشد و انشاالله ما هم از آنها باشیم .از صحابه ی خاص حاضر در رکاب حضرت عرض کردند ما که در خدمت شما هستیم، حتی جانمان را فدا می کنیم، به جنگها میرویم. آنها که شما را ندیدند جهادی هم نداشتند چطور می شود که آنها بهتر از ما باشند!

البته آنها که می گوئیم نه اینکه همه ،ولی به طور کلی مؤمنین را فرموده اند. وقتی مؤمنین را فرموده اند شرط اولش این است که مؤمن باشند و بین مؤمنین باشد. حالا آیا ایمان در این دوران و دردوران دو هزارسال , سه هزار سال پیش با هم فرق دارد؟! نه! ایمان که یکی است. کوششی که در راه حفظ ایمان می شود و کوششی که در راه حفظ مؤمنین می شود، حالا بیشتر از آن وقتها است. آن وقتها خوب زندگی خیلی ساده بود. چه رعیت , زراعتی , چه تاجر و کاسب…، ولی امروز حفظ ایمان خیلی مشکل است. که باز خبر دیگری است که فرموده اند که حالا نمی دانم پیغمبر یا یکی از ائمه که در این دوران یعنی در دوران آخر الزمان ،یکی بخواهد در یک شب طوفانی یک شمعی را روشن کند و این شمع را همین جور روشن از این سر دنیا بخواهد ببرد آن سر دنیا ،چقدر مشکل است , حفظ ایمان در این دورانی که حضرت فرمودند ازاین هم مشکلتر است .

حالا هر که اهلش است بسم الله . اما این چیزهایی هم ،که از این قبیل فرمودند . موجب یأس و ناامیدی نباید باشد. به این معنی که ما همیشه این را در نظر بگیریم ،بعد فکر کنیم وضعِ خودمان، چقدر مانده تا به آن برسیم. به این کوشش دست بزنیم که به آن برسیم. اما اگر هم نرسیدیم درآن آخر فرموده اند در یک لحظه ممکن است به اندازه ارزش، تمام گذشته تان خداوند به شما اجر بدهد. این است که خداوند هم فرموده است. البته به عبارتی معمولاً می گویند که ماها بفهمیم، با زندگی خودمان تطبیق کنیم. کسی که اعمال خیر کرده است اعمال خیر هم در نظرتان هست، یک روز این خبر بحث کردیم، که در روز قیامت کسی را می خواستند به جهنم ببرند، گفتند حسابش تمام شده است خدا گفت نه او را نگه دارید، او را آوردند. گفتند خوب کارهای خوبت را بگو ، او گفت فلان جا بیمارستان ساختم، خداوند فرمودند نه آن را برای این ساختی که زمینهای اطرافش گران شود. گفت فلان جا پل ساختم، گفتند نه آن را برای این ساختی که کالایی اینجا برای تو تولید می شود بتوانی به آسانی ببری. هر چه گفت گفتند نه! . خدا گفت اینها را برای خاطر من نساختی آنها را برای هدف خودت ساختی و به هدفت هم رسیدی. آن پل را ساختی کالاها از این ور رفت آنجا سودت چند برابر شد. آن آخر گفت من دیگر چیزی ندارم همه اینها را گفتم ،حساب کردند و گفتند پس این شخص جهنمی است. آن وقت از جانب خداوند ندا رسید نه! یک چیزهایی هست که تو فراموش کردی ولی ما فراموش نمی کنیم. روزی به یک فقیری محبت کردی، سلام کردی ، بطوری که کسی این برخوردت را نبیند مشکلش را رفع کردی.گفت بله، گفتند این بخاطر من بود. یک روز دیگر، بچه ای گریه می کرد یتیمی مالش را گم کرده بود تو اشکش را پاک کردی، به او آبنبات دادی . بچه خوشحال شد رفت، آن کارها را که کردی، به خاطر من بود،که تو خودت فراموش کردی ولی من فراموش نمی کنم، و امثال اینها.

کار خیر همه چیز نیست که ما به کار نظر داشته باشیم. کارِ خیر مثلاً آدم کشتن، یکی را می کشند ممکن است اجر ببرد.یکی دیگر، همان آدم را می کشد ،یک جور دیگر می شود بدتر می شود. ارزش هر کاری برای انسان به نیتی است که آن کار را انجام می دهد و بنابراین خیلی کارها هست، که اگر ما به خودمان نگاه کنیم مأیوس می شویم، ولی مأیوس نشوید. ممکن است خداوند یک حسابهایی برای شما گذاشته است که خودتان نمی دانید. مثلِ بانک که جایزه می دهد ،خودتان نمیدانید،جایزه می برید. از این جوایز خداوند زیاد دارد . خداوند می فرماید که آن کار خیری که کرده اید فراموش نمی کنیم حتی اگر به اندازه یک ارزن باشد. البته کارِ خیر وزن ندارد که بگوییم. ولی برای اینکه بفهمیم، به اندازه یک ارزن باشد، در تهِ دریایی باشد، هیچ کس نداند، ما آن را در می آوریم، حسابش را می کنیم ،به تو می دهیم. یعنی خلاصه بدهکار نمی شوید هر کاری را که برای ما کرده باشی خداوند اجرش را می دهدو بعد که تمام شد اجرها را داد و برای هر اجری ده برابراز آن خزانه خودش می دهد.

پس برای نیکان خداوند دو پاداش داده است دو رقم پاداش داده است یکی آنچه نتیجه کارِ خودش است که این خیلی کم است و یکی مرحمتی که خداوند می کند، آن مرحمت را ما نمی دانیم روی چه چیزی هست، ولی همیشه هست. بنابراین اگر هم مقایسه کردید و دیدید که ما خودمان نمی توانیم مصداقِ این فرمایش پیغمبر باشیم،از خدا ناامید نشوید. چه بسا خداوند توفیقی بدهد که همه اینها جبران بشود.