بعضی از اصطلاحات و مطالبی که در عرفان گفته می شود شبیه عوالم و وقایع خارجی است که ما می بینیم؛ حالا یا این اسم را از آن گرفته اند یا آن اسم را از این، فرق نمی کند.

تعویض مکان جلسه برادران و خواهران در مجلس فقری صبح های شنبه در منزل حضرت آقای رضا علیشاه/ راه سلوک/ راهنمایی قافله سالار[1]

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم. بعضی از اصطلاحات و مطالبی که در عرفان گفته می شود شبیه عوالم و وقایع خارجی است که ما می بینیم؛ حالا یا این اسم را از آن گرفته اند یا آن اسم را از این، فرق نمی کند. همین طوری که از پله بالا رفتن، مشکل تر است تا پایین آمدن، و هرگز کسی زمین نمی خورد که بالا برود؛ از بالا ممکن است زمین بخورد و لیز بخورد پایین بیاید. همین طور تشبیه کرده اند در عوالم معنوی هم بالا رفتن مشکل تر از سقوط است. از همه آقایان و خانم ها تشکر می کنم، در واقع به خاطر من این زحمت را تحمل کردند، برای اینکه من یک تعدادی پله که بالا می روم شاید نیم ساعت طول بکشد که بالا بروم، وقت هدر می شود و به این طریق درواقع زحمتی که من باید می کشیدم بین دیگران تقسیم شده است، هر کدام مقداری از آن زحمت را می کشند. خیلی متشکرم.

همان طور که در راهپیمایی یا اینهایی که کوه می روند یک عصا به دستشان می دهند، آن کسی که می خواهد راهنما باشد، خودش عصا دارد. راه را یا نشن می دهد یا می گوید پشت سر من بیا، این راه است. به یک جاهایی، خیلی باریک که می رسند، راهنما می گوید اینجا راه خطرناک است خیلی مواظب باش. اگر پشت سر من می آیی، خیلی مواظب باش. مبادا پایت را کج بگذاری، چون لیز می خوری و می افتی. مبادا موبایلت را درآوری و با موبایل صحبت کنی، حواست پرت می شود می افتی. همه ی این مباداها را می گوید. دلیل این نیست که این رهرو این خطاها را انجام داده که می گوید نکن. گاهی هم ممکن است مثلاً کمی پای این رهرو کج گذاشته می شود، قافله سالار می گوید: آی مواظب باش، پایت را یک کمی کج گذاشتی.

این اوّلاً به عنوان یادآوری است که بدانیم کوچکترین ذره ای که پا را کج بگذاریم، قافله سالار مواظب است و نگاه می کند  ثانیاً بدانیم که او دلش می خواهد که نیفتی و مسیرت را به درستی طی کنی. اگر کسی به این حرف ها گوش ندهد و لیز بخورد، دیگرتقصیر کیست؟ بله ممکن است آهوی خیلی قشنگی درراه باشد، از این آهوهای کوهی، و حواس او پرت بشود و بیفتد، اینجا دیگر تقصیر آهو نیست، آهو را خدا آفریده برای همین که در کوه برود، تقصیر توست که نگاه کردی. منظور اینکه در سلوک راه های بسیار سختی است که محتاج به راهنما هست. مواظب باشید کمترین لغزشی پیدا نکنید.