مطلب دوم :

همان اندازه كه برگزاری كنگره هایی مثل علامه بلاغی برای اسلام و جامعه اسلامی مفید است برگزاری كنگره هایی مثل مولوی تاسف بار است. به همان میزان که از خدمات ارزشمند دولت،
حمایت و تشکر می کنیم، برگزاری کنگره مولوی را نیز محکوم می نمائیم.

خوارج مردمی عبادت پیشه و متنسك بودند. شبها را به عبادت می‏گذراندند. بی‏میل به دنیا و زخارف آن بودند. ابن عباس آنها را چنین وصف‏ كرد: “از كثرت عبادت پیشانیهایشان پینه بسته‏ است. دستها را از بس روی زمینهای خشك و سوزان زمین گذاشته‏اند و در مقابل حق به خاك افتاده‏اند همچون پاهای شتر سفت شده است”. خوارج به احكام اسلامی و ظواهر اسلام سخت پایبند بودند. دست به آنچه‏ خود آن را گناه می‏دانستند نمی زدند. از كسی كه دست به گناهی می‏زد بیزار بودند. غلام یكی از آنان به زیادبن‏ابیه گفت نه روز برایش غذائی بردم و نه شب برایش فراشی‏ گستردم. روز را روزه بود و شب را به عبادت می‏گذرانید.

خوارج مردمی جاهل و نادان بودند. در اثر جهالت و نادانی حقایق را نمی فهمیدند و بد تفسیر می‏كردند. همه كسریهای خود را می‏خواستند با فشار آوردن بر روی ركوع و سجودهای طولانی جبران كنند.

مردمی تنگ نظر و كوته دید بودند . در افقی بسیار پست فكر می‏كردند . اسلام و مسلمانی را در چهار دیواری اندیشه‏های محدود خود محصور كرده‏ بودند . مانند همه كوته نظران دیگر مدعی بودند كه همه بد می‏فهمند و یا اصلا نمی‏فهمند و همگان راه خطا می‏روند و همه جهنمی هستند . اینگونه كوته‏ نظران اول كاری كه می‏كنند و اینست كه تنگ نظری خود را به صورت یك‏ عقیده دینی در می‏آورند ، رحمت خدا را محدود می‏كنند ، خداوند را همواره‏ بر كرسی غضب می‏نشانند و منتظر اینكه از بنده‏اش لغزشی پیدا شود و به عذاب‏ ابد كشیده شود . بعضی از خشك مغزان را می‏بینیم كه جز خود و عده‏ای بسیار معدود مانند خود ، همه مردم جهان را با دید كفر و الحاد می‏نگرند و دائره اسلام و مسلمانی را بسیار محدود خیال می‏كنند . خوارج زود تكفیر و تفسیق می‏كردند تا آنجا كه اسلام و مسلمانی را منحصر به خود می‏دانستند و سایر مسلمانان را كه اصول عقائد آنها را نمی‏پذیرفتند كافر می‏خواندند. هر صاحب فضیلتی را به نوعی متهم كردند به طوری كه در تاریخ اسلام كمتر صاحب فضیلتی را می‏توان یافت كه هدف تیر تهمت این‏ طبقه واقع نشده باشد . یكی را گفتند منكر خدا ، دیگری را گفتند منكر معاد ، سومی را گفتند منكر معراج جسمانی و چهارمی را گفتند صوفی ، پنجمی را چیز دیگر و همینطور ، به طوری كه اگر نظر این احمقان را ملاك قرار دهیم‏ هیچوقت هیچ دانشمند واقعی مسلمان نبوده است .

برداشت از کتاب جاذبه و دافعه علی (ع) اثر ارزشمند استاد مطهری
دانلود کتاب کامل از سایت استاد