هرگونه برخورد خشونت آميز با دانشگاهيان برای ساكت كردن آنان، نه تنها نتيجه ای معکوس خواهد داشت، بلکه پيامدهای آن با اهداف دانشگاه ها که تربيت نسل فرهيخته برای اداره آينده کشور است مغايرت آشکار دارد.از سوی ديگر، خاطرنشان می شود که رفتارهايی از قبيل تخريب عبادتگاه مسلمانان و يكتاپرستاني که با دو بال طريقت و شريعت و با تاکيد بر واجبات دينی به پرستش معبودشان، می پردازند افزون بر مخاطراتی که بر سر راه امنيت ملی و حفظ شرايط همزيستی تمامی ايرانيان می افکند، به امکان بروز مناقشات مذهبی و عقيدتی نيز دامن میزند و حکايت از ادامه نوعی رقابت ناسالم ديرينه در اين زمينه و جدال کهنه و نامفيد فقها با عرفا دارد. 

تشديد فشارهای امنيتی دولت نهم بر دانشجويان و دراويش گنابادی را محکوم می كنيم

نهضت آزادی ايران ضمن محکوم كردن بازداشت دانشجويان، حمله به دانشگاه و ايجاد فضای امنيتی و نظامی در دانشگاه ها، با استفاده ابزاری از شهدا، لزوم توجه به تجربه های گذشته در برخورد با دانشجويان را به حاکمان گوشزد می کند

سه شنبه ۲۰ اسفند ۱۳۸۷ – ۱۰ مارس ۲۰۰۹

اقدام بی سابقه و فاقد هرگونه توجيه دولت نهم در هفته های اخير، در بازداشت تعداد زيادی از دانشجويان دانشگاه اميرکبير به وسيله نيروهای امنيتی، در آستانه  مراسم تدفين تنی چند از شهدای گمنام جنگ هشت ساله در آن دانشگاه، به رغم مخالفت گسترده دانشجويان، يك بار ديگر يادآور تعرض خونين نيروهای انتظامی و "لباس شخصیها" به دانشگاه تهران در تيرماه ۱۳۷۸ بود. چندی پيش نيز، تعدادی از دانشجويان که به منظور شرکت در چهاردهمين مراسم يادبود مهندس مهدی بازرگان
در حسينيه  ارشاد به آنجا رفته بودند، به بهانه های واهی بازداشت شدند و بر حسب شنيده ها و قراين موجود، هنوز زير شديدترين محدوديتها در زندان مانده اند.
از سوی ديگر، مأموران امنيتی و نيروهای متکی به ساختار فراقانونی قدرت، در اقدامی غيرقانونی و فاقد ادله  شرعی، با تخريب حسينيه  دراويش گنابادی در اصفهان، تهديد پيروان اين نحله اعتقادی و بازداشت تعداد زيادی از ايشان، در پی تجمع آنان در جلوی مجلس شورای اسلامی، اصول ۲۳، ۲۷، ۳۲ و ۳۴ قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران در خصوص آزادی عقيده، حق تشکيل اجتماعات، رعايت قوق متهم و الزام مقامات رسمی به عمل كردن در چارچوب احکام قضايی عادلانه و حق برخورداری آحاد ملت از دادخواهی را آشكارا نقض كرده اند.
يادآوری می شود که اگرچه فشارهای دولت نهم بر دانشگاهيان، دراويش گنابادی و ديگر گروههای اجتماعی فراگير در بازتوليد استبداد، عدول از آرمانهای اصيل انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ و نقض تعهدات داخلی و بين المللی نظام سياسی کشور موثر ارزيابی می شود، تجربه ساليان اخير گواه آن است
که چنين اقدامات و نگرش حاکم بر سياستگذاریهايی از اين دست، نه تنها منجر به تداوم اختناق در جامعه و سکوت دلسوزان و خيرخواهان نسبت به سوء مديريت دولت نشده است که حتی موجب تقويت انگيزه و افزايش پايداری دانشجويان و گروههای ديگر اجتماعی و سياسی در رويارويی با رفتارهای غيردموکراتيک دولت نهم گرديده است.
متاسفانه، با وجود شکست استراتژيک تماميت خواهان در سالهای گذشته در زمينه سرکوب دانشجويان و تحميل سکوت بر دانشگاهها و نيز به رغم هزينه های سنگين و پيامدهای وخيمی که برخوردهای نابخردانه و غيرقانونی با گروههای اجتماعی و مذهبی داشته است، باز هم ديده می شود
که اين جريان همچنان بر فشارها و سختگيریهايش افزوده و ساده ترين اعتراضها را به شديدترين روش سرکوب می کند. بديهی است که اينگونه برخوردها تناسبی با رفتار قربانيان اين حوادث نداشته است.
مسوولان وزارت علوم دچار اين توهم اند که با غيرقانونی خواندن دفتر تحکيم وحدت (طيف علامه)
و تخريب عبادتگاه اهل عرفان میتوانند فعاليتهای قانونی اين بخش از ملت را متوقف کنند، در حالی که تاريخ ثابت کرده است كه آنانی که با هدف خاموش سازی صدای آزادیخواهان در پی انحلال نهادهای مدنی و احزاب سياسی و تحميل باورهای خويش به عنوان يگانه قرائت حاکم از مذهب بوده اند، نه تنها در رسيدن به هدفشان ناکام مانده اند، بلکه مشروعيتشان را نيز در پيشگاه ملت ايران به تدريج از دست داده اند و خواهند داد.
نهضت آزادی ايران ضمن محکوم كردن بازداشت دانشجويان، حمله به دانشگاه و ايجاد فضای امنيتی و نظامی در دانشگاه ها، با استفاده ابزاری از شهدا، لزوم توجه به تجربه های گذشته در برخورد با دانشجويان را به حاکمان گوشزد می کند و بر اين باور است که در محيطهای علمی و دانشگاهی تنها بايد به زبان منطق و عقل سخن گفت. هرگونه برخورد خشونت آميز با دانشگاهيان برای ساكت كردن آنان، نه تنها نتيجه ای معکوس خواهد داشت، بلکه پيامدهای آن با اهداف دانشگاه ها که تربيت نسل فرهيخته برای اداره آينده کشور است مغايرت آشکار دارد.
از سوی ديگر، خاطرنشان می شود که رفتارهايی از قبيل تخريب عبادتگاه مسلمانان و يكتاپرستاني
که با دو بال طريقت و شريعت و با تاکيد بر واجبات دينی به پرستش معبودشان، می پردازند افزون بر مخاطراتی که بر سر راه امنيت ملی و حفظ شرايط همزيستی تمامی ايرانيان می افکند، به امکان بروز مناقشات مذهبی و عقيدتی نيز دامن میزند و حکايت از ادامه نوعی رقابت ناسالم ديرينه در اين زمينه و جدال کهنه و نامفيد فقها با عرفا دارد.
نهضت آزادی ايران به تماميت خواهان حاکم توصيه می کند که اين گونه سياستگذاری و عملکرد، حاصلی جز کاهش ضريب همبستگی ملی و عميقتر شدن شکاف ملت ـ دولت نخواهد داشت و باور دارد که اين رفتارها هدفی جز ايجاد فضای رعب و وحشت در آستانه دوره دهم انتخابات رياست جمهوری، را دنبال نمی کند. به نظر می رسد كه تماميت خواهان برآنند كه با ايجاد جو نااميدی امکان مهره چينی و تحميل نامزد مورد نظرشان را فراهم آورند.
در پايان، نهضت آزادی ايران به همه گروههای سياسی و اجتماعی، فعالان حقوق بشر، مطبوعات مستقل، روحانيان و مراجع عظام آزاده و آزادانديش، و به ويژه به نامزدهای اصلاح طلب رياست جمهوری توصيه می کند كه اعتراض جدی و فراگيرشان را نسبت به اعمال غيرقانونی، غيرشرعی و غير اخلاقی ياد شده و ستمی که بر دانشجويان و جمع زيادی از دراويش مسلمان متشرع میرود و نقض گسترده حقوق اين بخش از ملت ايران اعلام كنند و برای احقاق حقوق آنان از هيچ اقدام قانونی و کارآمد فروگذاری نکنند.

نهضت آزادی ايران