عیسی در آغاز موعظه بر بالای کوه هشدار جدی داد و در آن شریعت خدا را، که در کوه سینا و در خلال عهد نخست داده شده بود، در پرتو نعمت عهد جدید معرفی کرد:
گمان مبرید که آمده‌ام تا تورات یا صُحُف انبیا را باطل سازم. نیامده‌ام تا باطل نمایم بلکه تا تمام کنم زیرا هر آینه به شما می‌گویم، تا آسمان و زمین زائل نشود، همزه یا نقطه‌ای از تورات هرگز زائل نخواهد شد تا همه واقع شود. پس هر که یکی از این احکام کوچک‌ترین را بشکند و به مردم چنین تعلیم دهد، در ملکوت آسمان کمترین شمرده شود. اما هر که به عمل آورد و تعلیم نماید، او در ملکوت آسمان بزرگ خوانده خواهد شد.
عیسی مسیحای اسرائیل و بدین ترتیب بزرگ‌ترین فرد در ملکوت آسمان، بر حسب سخنان خودش، باید با عمل کردن به تمام جزئیات شریعت حتی کوچک‌ترین احکام، آن را به اتمام برساند. او درواقع تنها کسی است که توانست شریعت را به طور کامل حفظ کند. شریعت در واقع یک کل تفکیک‌ناپذیر را تشکیل می‌دهد همانطور که قدیس یعقوب خاطر نشان می‌کند: «هرکه تمام شریعت را نگه دارد و در یک جزء بلغزد ملزم همه می‌باشد.
اصل رعایت کامل شریعت نه‌تنها در حرف بلکه در روح آن برای فریسیان عزیز شمرده می‌شد. با توجه به اهمیت داشتن این اصل برای بنی‌اسرائیل بسیاری از یهودیان زمان عیسی به غیرت افراطی دین سوق پیدا کردند. اگر این غیرت گرفتار مغلطه ریاکارانه نمی‌شد، امکان داشت مردم برای مداخلهٔ بی‌سابقهٔ خدا آماده شوند، بدین صورت که تنها به واسطهٔ یک درستکار به جای همهٔ گناهکاران، شریعت به طور کامل تحقق پیدا کند.
منبع: تعالیم کلیسای کاتولیک، ص ۱۸۹ و ۱۹۰