سایت انتشارات حقیقت، ناشر تخصصی کتاب‌های عرفانی، از انتشار چاپ سوم كتاب ارزشمند «نامه‌هاى صالح» خبر داده است. این کتاب با مقدمه‌اى به قلم حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوبعلیشاه) قطب دراویش طریقت نعمت‌اللهى گنابادى آغاز مى‌شود كه در اينجا متن اين مقدمه را تقديم خوانندگان گرامى مى‌نماييم.
گفتنی است مراسم رونمایی از این کتاب، امروز سه‌شنبه ۲۵ مهرماه در دفتر انتشارات حقیقت با حضور حضرت آقای دکتر نورعلی تابنده مجذوبعليشاه و تعدادی از دراویش و اساتید دانشگاه برگزار شد.
این کتاب پس از حدود چهل سال و به مناسبت پنجاهمین سالگرد رحلت حضرت آقای حاج شیخ محمّدحسن صالح‌علیشاه منتشر می‌شود.
مقدمه چاپ جدید
نامه‌های صالح مجموعه نامه‌ها، فرمان‌ها و اجازات کتبی نوشته حضرت آقای صالح‌علیشاه است که پس از رحلت معظّم‌له در سال ۱۳۴۵ شمسی به دستور حضرت آقای رضاعلیشاه و به همّت مرحوم آقای حاج سیّد هبّةالله جذبی (ثابت‌علی) جمع‌آوری و برای اوّلین بار در سال ۱۳۴۶ و بار دوم در سال ۱۳۵۸ چاپ و منتشر شد. اکنون که پنجاه سال از رحلت ایشان می‌گذرد و سال‌هاست که این کتاب نایاب شده، چاپ سوم آن ضروری می‌نمود.
در این چاپ، اصلاحات، حذف و اضافاتی نسبت به چاپ سابق وجود دارد. از جمله اینکه اغلاط مطبعی اصلاح شده، منابع آیات و برخی اشعار و روایات مشخّص شده و بعضی عبارات عربی به فارسی ترجمه و در پاورقی ذکر شده است. علّت حذف اشعار و مراثی پایان کتاب در چاپ جدید این است که آنها در مجموعه مستقلّی به نام یادنامه صالح که به مناسبت یکصدمین سال تولّد آن حضرت در سال ۱۳۶۷ منتشر شده بود، به طور کامل درج شده است. امّا از مزایای این چاپ افزایش حدود صد مکتوب است که در چاپ سابق نبود. در اینجا لازم است که از کارکنان انتشارات حقیقت و چاپخانه خواجه که در این چاپ زحمت کشیده‌اند، هم از جانب خود و هم خوانندگان کتاب، تشکّر کنم و مزید توفیقشان را خواستار شوم. در خاتمه شاید بهتر باشد مختصری درباره خود این نامه‌ها بگویم.
من گرچه چهل سال اوّل زندگی خود را در حضور حضرت صالح‌علیشاه می‌گذراندم و از ایشان فیض می‌گرفتم و کمتر نامه‌نگاری داشتم، ولی مع‌ذلک نامه‌های ایشان را، اوقاتی که در خدمتشان بودم، غالباً خودم بسته‌بندی می‌کردم و به مقصد می‌فرستادم. این نامه‌ها هر کدام در خلاصه‌نویسی و بیان تعلیمات عالیه عرفانی بی‌نظیر بود. مثلاً با استفاده از همین عبارت: «دل را با یار و دست را به کار» که در دیباچه پند صالح نیز آن را ذکر می‌کنند، در دو کلمه خصوصیت و روش صحیح زندگی یک مؤمن را تعیین کرده‌اند. به این جهت، این نامه‌ها برای کسانی که در دوردست بودند و با ایشان مکاتبه داشتند خیلی جالب توجّه و مفید بود و برای ما هم که اکنون آنها را می‌خوانیم، با این که مخاطب اوّلیه نامه‌ها نیستیم، فایده خاصّ خود را دارد و بهره معنوی می‌بریم.
ایشان معتقد بودند که چون خداوند در قرآن فرموده: «وَ إِذا حُیِّیتُم بِتَحیَّةٍ فَحَیُّوا بِأَحسَنَ مِنها أَو رُدُّوها» به هر نامه‌ای باید جواب داد. این بود که به نامه‌هایی که حتّی مطلب مهمی نداشت یا نامه‌هایی که فقط شاملِ سلام و احوالپرسی بود، حتماً جواب می‌دادند. خود بنده هم مدّت‌ها همین تقیّد را داشتم؛ منتها اخیراً چون هم کسالت دارم و دستم می‌لرزد و نمی‌توانم خوانا بنویسم، و هم نمی‌توانم زیاد حرف بزنم تا فرد دیگری پاسخ به انبوه نامه‌ها را تحریر کند، این دستور را نتوانستم به درستی رعایت کنم؛ واِلّا استنباط ایشان بسیار صحیح است و من هم علاقه‌مند به اجرای آن بوده و هستم.
در این نامه‌ها شواهد و نشانه‌های بسیاری که معرّف شخصیّت ایشان به‌عنوان یک درویش واقعی است، یافت می‌شود؛ این گونه که هم به جزئی‌ترین امور زندگی توجّه دارند و با عقل ایمانی پاسخِ سؤالات نویسندگان نامه را می‌دهند و آنها را راهنمایی می‌کنند و هم با بصیرت قلبی در مقام ارشاد سالکان، هدایتشان می‌کنند.
امیدوارم خواندن این نامه‌ها باعث هدایت جویندگان راه خدا باشد و گوشه‌ای از هدایتشان را به این نامه‌ها مدیون باشند، ان‌شاءالله.
حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوبعلیشاه)
ششم مردادماه ۱۳۹۵