اینترنت از منظر کرامت انسانی

هر سیستمی که بتواند بر مبنای «آزادی»، «تولید ثروت» کند، شکست‌ناپذیر است.

 نمونه چنین سیستمی «اینترنت» است.

 از سوی دیگر از «تغییر» گریزی نیست اما حکومت نباید شامل امور متغیر باشد.

 «آزادی» اجازه می‌دهد نوآورها، کهنه‌ها را تخریب و جایگزین و به‌گزین کنند.

 هرچه حکومت کوچکتر باشد، بهترخواهد بود زیرا کمتر نیاز به «تغییر» دارد و در مقابل تغییرها بی‌خیال‌تر خواهد بود.
در چنین شرایطی حکومت نظاره‌گر تغییر و بازی و بازیگران خواهد بود.

 محرک انسان برای «تغییر»، کسب ثروت بیشتر است.
پس اگر «آزادی برای تغییر» و «آزادی برای کسب ثروت» در جایی جمع شود، یک سیستم پویا، چابک و خوداصلاح‌گر پدید می‌آید.
اینترنت بستری است که «آزادی برای تغییر» و «آزادی برای کسب ثروت» را در خود جای داده است.
این دو عامل، بقا، روزآمدی و دوام اینترنت را تضمین می‌کنند.

 اگر روزی عجایب هفت‌گانه، از چوب و سنگ بود و ساختمان و اگر روزی بزرگترین دست‌ساخته‌های بشری، سفینه‌ها و شاتل‌های فضایی بود؛ امروز بزرگترین مصنوع بشر، «اینترنت» است. اینکه به لحاظ فنی اینترنت چیست و چطور می‌توان استانداردی تحت عنوانTCPرIP در سال ۱۹۷۰ ساخت که بدون تغییر اساسی تاکنون به بهترین نحو کار کند، خود موضوع مفصلی است.

 اما اینترنت نوعی نگاه است، نگاه به انسان‌ها، جوامع انسانی و مدیریت.

 مدیریت در اینترنت

اساس مدیریت در اینترنت، «مدیریت توزیع‌شده» است. ایجاد یک «نقطه مرکزی» در هر سیستمی، یعنی ایجاد یک بمب ساعتی، آن نقطه که فرو ریخت، کل سیستم فرو می‌ریزد، اینترنت فاقد هر نقطه مرکزی است. با هیچ بمبی نمی‌توان اینترنت را متوقف کرد، نمی‌توان کل اینترنت را مختل کرد یا از کار انداخت. به «توزیع‌شدگی» قدرت بیندیشید. هیچ‌کس نمی‌تواند بر اینترنت نظارت کند. بخش عظیمی از دنیای اینترنت از دسترس موتورهای جستجو خارج است. «دارک نت Dark Net» بخش عظیمی از اینترنت است که شبکه‌های بین‌المللی قاچاق و تبهکاری از آن استفاده می‌کنند. شبکه‌ای به مراتب بزرگتر از آن چیزی که دیده می‌شود و جستجو می‌شود.

اینترنت به همه میدان بازی می‌دهد. همه هرچه می‌کنند در این ظرف بزرگ جای می‌گیرد، بی‌هیچ ممیزی و کنترلی.

آزادی، بزرگترین کرامت انسانی است و اینترنت یک نمود «آزادی» نوع بشر است.

مهدی هنرمند – روزنامه اطلاعات