خويش فربه می‌نماييم از پی قربان عيد                          كان قصاب عاشقان بس خوب و زيبا می‌كُشد

مناسک حج، نماد و نشانه‌ای از آداب سیر و سلوک درویشان، در مسیر حرکت از مبدأ کثرت به مقصد وحدت است. حرکتی از “من”های رسوب گرفته، اما به‌ تنگ آمده از خویش، به سوی “او”، که نور است و تابنده. در حج سالک در عرفات به معرفت و در مشعر به شعور ایمانی می‌رسد و در منا از منیت خویش رها می‌شود و در قربانگاه عشق، با ذوق و شوق جان را نثار معشوق می‌کند. حج، کتاب قرآن است، اما نه در کلام و صورت که در عمل و معنا. حج، راه مجذوبان نور است. چگونه می‌توان مطیع ابراهیم عصر خود بود، اگر چون اسماعیل تسلیم اراده‌ی او نباشیم؟! و چگونه می‌توان مدعی عشق شد، اگر سنگ‌ریزه‌های توفیق را طلب نکنیم و بر توهّمات شیطانی خویش نزنیم!؟.

حاجیان کوی “او”، یک فرقه و گروه نیستند، زنجیر و سلسله‌ای از ازل تا به ابد هستند که در هر عصری می‌آیند و صاحبخانه‌ی زمان خود را پیدا کرده و بر قدومش سجده می‌کنند. سلسله‌ی حاجیان، رنگ‌ها را از خود زدوده و رنگ او گرفته‌اند، رنگ نور، و لباسشان، لباس سربازان و سر اندازان است. اینان درس چرخیدن به دور یار را آموخته‌اند. مؤمن هم بر گِرد خانه‌ی جسم یار می‌گردد و هم به جان و دل، ملکوت وجود “او” را طواف می‌کند. آنان که عشق‌نامه‌ی حج را فراگرفته‌اند، بر ظاهر مناسک نمی‌ایستند و به کربلا می‌روند و عید خویش را در عاشورا می‌گیرند. باید دل را به دلدار داد و جان را به جانان. آنچه تو را در راهِ دوست و ولیّ زمان بازمی‌دارد اسماعیل توست، باید که اسماعیلت را هر چه باشد، قربان او کنی.

سایت مجذوبان نور ضمن آرزوی سلامتی و تندرستی، عید سعید قربان را خدمت مولای معظّم، حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده «مجذوب‌علیشاه» ارواحنا فداه و تمامی مسلمین جهان خصوصاً دراویش سلسله‌ی نعمت‌اللهی گنابادی تبریک و تهنیت عرض می‌نماید.