بسم الله الرّحمن الرّحیم

این اذان گفتن و اقامه گفتن به گوش بچه اثرش از چند لحاظ است. اولاً اثرش از جنبه‌ی آن کسی که قرآن را می‌خواند به گوشِ این؛ که آن شخص باید توجه کند که جمعی هستند و او هم از یک جهتی سِمَت برتری دارد و نگه داشتن. یعنی باید و مواظب باشد کسی تازه وارد می‌شود که مثلاً همین کودک باشد، بداند خدایش کیست؟ بداند پیامبرش کیست؟ بداند روزی‌ده‌اش کیست؟ اینها را بهش معرفی می‌کنند. خودش که وارد می‌شود که معرفی می‌کنند. الان هم بشر یاد گرفته از این؛ یک شخصی که وارد می‌شود در جمع او را معرفی می‌کنند. دیدید در این سمینار و جشن‌ها. اول او را معرفی می‌کنند که آقای ایکس مثلاً تشریف می‌آورند، بعد اگر جمعیت کمتر باشد؛ ده-بیست نفر، ده-پانزده نفر باشد اینها را معرفی می‌کنند به آنها. به هر جهت یک معرفی بین طرفین است. از نظر خودش اثرش این است که در واقع یادش باشد که زندگی‌اش از «لا اله الا الله» شروع شده و بعد از شروع «لا اله الا الله»، «محمد رسول الله»، این برنامه. از لحاظ همه‌ی مردم این است که این را بشناسند و بدانند که بچه‌ی کوچکشان هم و همه باید تابع این پرچم باشند. در واقع مثل شناسنامه‌ای‌ست که بهش می‌دهند. چطور شما باید بچه‌ای که داشتید می‌روید برایش شناسنامه می‌گیرید، اسم، نام پدر، نام فامیل… این هم یک شناسنامه‌ای‌ست صادر می‌شود، فقط خودش خبردارد، جامعه خبر دارند و بعد ازش بازخواست می‌گیرند. می‌گویند تو که در شناسنامه‌ات نوشته است که «اشهد ان محمد رسول الله»، چرا هیچیک از حرف‌های همین رسول‌الله را انجام نمی‌دهی؟ همه می‌توانند یعنی. بعد البته گفتند همه چون نمی‌شود، این جمع اشخاصی معین کنند که آن اشخاص این کار را بکنند. وقتی هم گفته می‌شود چون به هر جهت قرآن خوانده می‌شود، چطور اگر قرآنی در مجلس بیاورند، نه هر کسی هم، دیدید وقتی به طور رسمی قرآن می‌آورند همه پامی‌شوند احترام می‌گذارند. در این کودک هم وقتی که گفته می‌شود حاضرین همه توجه کنند، یک احترامی به مجلس بگذارند. یعنی دیگر حرف و حدیثی که به‌قول داشتند ترک کنند، یک «اشهد ان لا اله الا الله» هم خودشان بگویند، انشاءالله.

… مسافر گفتند زیاد آمده. مسافرین خوش آمدند، قدمتان روی… همه‌ی حاضرین بهشون تبریک ورود می‌گویند.