نیاز محمدعلی شمشیرزن، درویش گنابادی به بستری شدن فوری در بیمارستان به دلیل بیماری قلبی

منبع: کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران

shamshirzan 96یک منبع آگاه از وضعیت محمدعلی شمشیر‌زن، درویش گنابادی که اکنون در زندان مرکزی بندرعباس به‌سر می‌برد به کمپین حقوق بشر در ایران گفت این زندانی تبعیدی دچار بیماری قلبی است و نیاز به مراقبت‌های پزشکی در بیمارستان دارد اما مقامات زندان ماه‌هاست که با معالجه‌ی او بیرون از زندان به دلایل نامشخص مخالفت می‌کنند.

این منبع مطلع به وضعیت این درویش گنابادی گفت: «وقتی یک نفر زندانی است و با مأمور به بیمارستان می‌رود که دیگر نمی‌تواند فرار کند. معلوم نیست به چه دلیل با بستری شدن او مخالفت می‌کنند. اما او نیاز شدید به مراقبت دارد و بهداری زندان بندرعباس به هیچ عنوان وسایل درمانی لازم را ندارد.»

محمدعلی شمشیرزن، از دراویش طریقت نعمت‌اللهی گنابادی برای اولین بار در شهریورماه ۱۳۹۰ به همراه تعداد دیگری از دراویش در شهر کوار استان فارس بازداشت شد. در آن زمان نیروهای تندرو به تعدادی از این دراویش حمله کرده بودند. در این حمله که حتی با تیراندازی همراه بوده، بسیاری بازداشت و حتی زخمی شدند. محمدعلی شمشیرزن پس از بازداشت مدتی در بازداشتگاه اداره اطلاعات شیراز موسوم به پلاک ۱۰۰ تحت بازجویی قرار گرفت و پس از آن به زندان عادل‌آباد شیراز منتقل شد و در آذرماه ۹۱ با قرار وثیقه تا زمان رأی دادگاه آزاد شد.

آقای شمشیرزن به همراه پنج درویش بازداشت‌شده‌ی دیگر در فروردین ۹۴ در دادگاه انقلاب شیراز به اتهام محاربه از طریق عضویت در فرقه‌ی انحرافی به تبعید به شهرهای مختلف محکوم شدند.

در این پرونده محمدعلی شمشیرزن، کاظم دهقان و حمید آرایش برای مادام‌العمر به ترتیب به شهرهای بندرعباس، زاهدان و اهواز تعبید شدند. همچنین محمدعلی صادقی، ابراهیم بهرامی و محمدعلی دهقان به مدت هفت سال هر کدام و به ترتیب به شهرهای دزفول، زابل، مراغه و سردشت تبعید شدند. این حکم در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور هم تأیید شد.

پس از بازداشت این دراویش، دکتر سیدمصطفی آزمایش، سخنگوی برون‌مرزی دراویش نعمت‌اللهی گنابادی در گفتگویی با کمپین در تاریخ ۱۵ شهریورماه ۱۳۹۰ گفت این درگیری فقط شامل شهر کوار نبوده و در تهران نیز برخی از دراویش همزمان بازداشت شده‌اند. همچنین او در این گفتگو اشاره کرده بود شش نفر از دراویش در این حملات در شهر کوار فارس مورد اصابت گلوله واقع شده و به بیمارستان منتقل شدند. او همچنین گفته بود کسانی که به دروایش حمله کرده‌اند وابسته به «بسیج طلاب» بوده‌اند.

محمدعلی شمشیرزن در بهار ۹۶ به بندرعباس تبعید شد اما صبح روز ۱۸ دی‌ماه وقتی برای اعلام روزانه به کلانتری مراجعه کرده بود بازداشت و روانه‌ی زندان مرکزی بندرعباس شد و تاکنون در‌ آنجا به‌سر می‌برد.

این منبع مطلع با اظهار این که هنوز دلیل بازداشت مجدد او در محل تبعیدگاهش مشخص نشده است به کمپین گفت: «این چیزی است که برای ما هم روشن نیست. اما آقای شمشیرزن بیمار است و زندان مرکزی بندرعباس فاقد امکانات درمانی تخصصی است. او دو بار از زمان بازداشت به بیمارستان منتقل شده اما سریع و علیرغم تجویز پزشکان برای بستری شدن به زندان بازگردانده شده است.»

تاکنون محمدعلی شمشیر زن یک بار در تاریخ دهم بهمن‌ماه و یک بار در تاریخ ۱۲ اسفند به بیمارستان منتقل شده و هر دو بار به گفته‌ی این منبع بلافاصله به زندان برگردانده شده و از آن موقع تاکنون با انتقال او مخالفت به عمل آمده است.

در سال‌های اخیر تعداد زیادی از دراویش گنابادی بازداشت و به حکم‌های طولانی‌مدت محکوم شده‌اند؛ مصطفی دانشجو، امیر اسلامی، حمیدرضا مرادی، رضا انتصاری، افشین کرم‌پور، فرشید یداللهی و امید بهروزی از وکلای دراویش گنابادی و مدیران سایت مجذوبان نور متعلق به دراویش گنابادی هستند که شهریورماه ۱۳۹۰ در پی فشارهای آن دوران بازداشت شدند و هر کدام به حکم‌های طولانی‌مدت محکوم شدند.

همچنین در طی این سال‌ها بسیاری از دانشجویان درویش محروم از تحصیل شده‌اند. مصطفی دانشجو، وکیل و از زندانیان سابق که درویش گنابادی است، روز ۳۰ اردبیهشت‌ماه ۹۶ از ادامه تحصیل در رشته‌ی حقوق جزا و جرم‌شناسی از دانشگاه آزاد تهران محروم شد. آقای دانشجو در گفتگویی با کمپین حقوق بشر در ایران گفته بود اخراج او طی «تماس تلفنی و بدون ذکر دلیل» از سوی حراست کل دانشگاه آزاد و یک روز پس از انتخابات انجام شده است.

در خردادماه ۹۶، سه‌هزار دانشجوی دانشگاه‌های ایران در بیانیه‌ای به محرومیت دراویش گنابادی از تحصیل اعتراض کردند. در قسمتی از بیانیه‌ی ۳۰۰۰ دانشجو در دفاع از حق تحصیل، آمده است: «بعضاً گروه‌های مختلفی از ایرانیان شاهد نقض این حق اجتماعی خود بوده‌اند. گروه‌هایی که در مرکز انواع اقدامات تبعیض‌آمیز تحت فشار قرار می‌گیرند و‌ گاه بهای عقیده‌ی خود را با جانشان پرداخت می‌کنند؛ و برای فعالین حقوق آنان نیز توسط دستگاه‌های امنیتی و سیستم قضایی، موانع متعددی ایجاد می‌شود. از جمله‌ی این گروه‌ها دراویش گنابادی هستند که سیطره‌ی نگاه امنیتی بر ایشان در ماه‌های گذشته سبب محرومیت از تحصیل و ممانعت از تدریس تنی چند از دانشجویان و اساتید درویش در دانشگاه‌های کشور شده است.»