بسم الله الرّحمن الرّحیم  

در قلمرو مسائلی که تشخیص و اختیار خودِ بندگان، خداوند سپرده است؛ در آن هم اولاً فقرا چون علاقه‌مندند حتی در همه‌ی مسائل، حتی در آن مسائل هم با هم هماهنگ تصمیم بگیرند این است که دلشان می‌خواهد غالباً از من بپرسند: چه بکنیم؟ تا من یک راهنمایی بکنم و طبق آن خب همه رفتار کنند، بالنتیجه یک وحدتی می‌شود. به طور مثال، مثلاً خوردن حلوای شیرین یا حلوا ارده در صبحانه خوب است، بد نیست. بعضی‌ها می‌خورند، بعضی‌ها نمی‌خورند، هیچ اختلافی نیست. وقتی که شکر مثلاً کم می‌شود، دولت می‌گوید شکر نداریم، حلوا‌ها کم می‌شود، همه یکنواخت ترک این حلوا می‌کنند. ولو اینکه یک مساله‌ی صرفاً انفرادی است ولی نتیجه‌ی آن یک تصمیم اجتماعی است… به این جهت هم می‌پرسند. حالا چون به‌اصطلاح در واقع یک قدمِ عمده‌ی انتخابات حالاست یعنی تا حالا اعلان است و اعلان بود و تقسیم‌بندی افراد و اینها جنگ و جدال بین خودشان بوده. از امروز از اولین وقتی‌ست که مردم باید فکر کنند و هفته‌ی آینده مثلاً تصمیم بگیرند. این است که امروز جلوه می‌کند. از یک طرف ما می‌خواهیم در مسائل سیاسی دخالت نکنیم، از یک طرف این مسأله‌ی انتخابات یک مسأله‌ی سیاسی ممکن است برخورد کند و حتی یک مسأله‌ی تکلیف الهی؛ برای اینکه تکلیف الهی خدا در سوره… فرموده است: از صفات جامعه‌ی مؤمنین آن است که «اَمرهُم شُورَی بَینهُم»؛ کار خودشان، امرشان توسط مشورت بین خودشان حل می‌شود. یعنی وقتی همه‌ی مردم یک تصمیمی بگیرند آن تصمیم مورد تأیید خداوند هم واقع می‌شود. همه‌ی مردم، ولی این توجه را بکنید نه اینکه اکثریت مردم. بعد هم مسأله‌ی اکثریت پیش می‌آید آیا، بخوانید، و بعضی‌ها می‌گویند که اینجا دیگر کار استنباط شرعی-فقهی-عرفانی‌ست. باید فکر کند آن دستوری که عملاً داده شده یعنی وقتی فرمودند: «اَمرهُم شُورَی بَینهُم»، یعنی وقتی در تصمیمات مهم که جامعه می‌خواهد بگیرد بین خودتان مشورت کنید. «بینَهُم» یکیش خود‌‌ همان شخصی‌ست که فکر می‌کند که چه بکند خب باید با آنهای دیگر مشورت کند. «اَمرهُم شُورَی بَینهُم»؛ کار‌هایشان با مشورت… ولی‌‌ همان‌جور که خیلی مسائل، واجبات است که به مناسبتی ترک می‌شود یا تعویض می‌شود مثلاً به جای اینکه جنگ کنند با یک گروهی یا دفاع کنند تسلیم می‌شوند، در این صورت یک امر جدیدی اتفاق افتاده. ولی به هر جهت دستور عملی خداوند این است که: «اَمرهُم شُورَی بَینهُم»؛ بین خودتان مشورت کنید. حالا البته ممکن است بعضی‌ها بعد از مشورت تشخیص بدهند که نباید رأیی بدهند. آن تشخیص خودشان است، ولی به هر جهت باید تشخیص بدهد و بعد از تشخیص مطابق آن تشخیص عمل کند. به علاوه فقرا علاقمندند که‌‌ تصمیماتِ شخصی‌شان هم منطبق با هم باشد و منطبق با دستور بزرگ و به‌حساب پیشوای ایشان باشد، این است که فقرا جمع می‌شوند که تصمیم بگیرند. ولی البته این مسأله‌ی شرکت یا عدم شرکت، بعد از اینکه تصمیم به شرکت گرفته شد؛ به‌اصطلاح انتخاب کسی را که باید رأی بدهد اینها به عهده‌ی خودش است ظاهراً ولی خیلی‌ها عمل نمی‌کنند یعنی مهجورند، معذورند، برای اینکه نمی‌توانند تمام جزئیات امر را …بعضی‌ها هم گفته بودند ما در انتخابات سکوت می‌کنیم، نه، ما اصلاً در انتخابات کاری نداریم. به‌عنوان درویشی به انتخابات کاری نداریم. در مجلس درویشی راجع به خصوصیات انتخابات، جنبه‌ی سیاسی‌اش و اینها هیچ حرفی زده نشده. ولی به هر جهت شرکت کردن در انتخابات انجام آن وظیفه‌‌ی اولیه الهی‌ست که برود برای اینکه مصلحت این‌جور اقتضا کرده. مصلحت الهی این‌جور اقتضا کرده. چون مصلحت الهی تمام مصالح جهانی را در نظر دارد. حالا امیدواریم این دفعه انتخابات انشاءالله صحیح باشد و آن‌جوری باشد که خداوند خواسته، انشاءالله. همیشه این‌جور انتخابات بعد از اتمامش یک آسایش و راحتی درونی بر شخص ایجاد می‌شود. یعنی در واقع‌‌ همان کسی که می‌خواسته طرف مشورت باشد، با هم مشورت کنیم، حالا هم به صورت مستقلی جداگانه هست و نظر می‌دهد. انشاءالله موفق باشید.