سه روز پیاپی در تاریخ ایران نماد سه عهدنامه است. یکی خوب و دوتا بد، که هرکدام به شکلی نقشه‌ی ایران را تغییر داد. یک قرارداد در دولت هخامنشی بود و دو قرار در دولت قاجار. دو قرارداد دولت قاجار موجبات نصف شدن ایران را فراهم کرد.
عهدنامه‌ی کالیاس یک عهدنامه‌ی بسته‌شده در حدود ۴۴۹ سال پیش از میلاد، میانِ اتحادیه‌ی دلوس و هخامنشیان بود که به جنگ‌های ایران و یونان پایان داد. این معاهده به‌عنوانِ نخستین معاهده‌ی سازش میانِ هخامنشیان و شهرستان‌های یونان بود. بر اساس این قرارداد دولت یونان حاکمیت ایران بر قبرس را به رسمیت شناخت. این صلح‌نامه با میانجیگریِ کالیاس که یک سیاستمدار آتنی بود انجام شد و به همین نام نیز شهره شد.
عهدنامه‌ی ننگین گلستان در تاریخ ۳ آبان ۱۱۹۲ در پی جنگ‌های ایران و روسیه در دوره‌ی قاجار بین این دو کشور امضا شد. به دنبال این قرارداد، حکومت بخش‌هایی از شمال دولت شاهنشاهی ایران شامل قفقاز، ارمنستان و ایالت‌های شرقی گرجستان یعنی کاختی و کارتلی از ایران سلب و به روسیه تزاری واگذار شد. بعدها عهدنامه‌ی ترکمانچای نیز به این قرارداد پیوست و شمال غربی ایران بعد از ۳۰۰۰ سال کلاً جدا شد. شورش داخلی ترکمن‌های خراسان و دخالت انگلیس و ضعف قاجار عوامل اصلی بود.
سومین و ننگین‌ترین قرارداد تاریخ ایران معاهده‌ی پاریس بود که موجب شد بخش اصلی خاک ایران یعنی افغانستان امروز از کشور جدا شود، انگلیس چنان در این امر موفق عمل کرد که حتی در کتاب‌های تاریخ کشور نیز به آن اشاره‌ی خوبی نشده و مردمان ما فکر می‌کنند افغانستان کشوری جداست و علیه مردم افغان جوک می‌سازند و تمسخر می‌کنند. حال آنکه افغانستان بخشی از ایران نبود بلکه خود ایران بود!!! صدها شاعر و شخصیت معروف و شاه کشور در این منطقه به دنیا آمده‌اند و حتی شخصیت‌هایی چون زرتشت نیز متولد این بخش ایران هستند.
انگلیس با تصرف بخش‌هایی از جنوب ایران (بنادر خرمشهر و بوشهر و جزایر جنوب) ناصرالدین شاه قاجار را مجبور به قبول پیمان پاریس (۱۸۵۶) کرد. بر طبق این پیمان ایران از ادعای خود بر هرات چشم‌پوشی کرد و هرات و بلوچستان (زادگاه رستم) در ۱۸۶۳ از کشور جدا و ایران موجودیت کشوری به نام افغانستان را به رسمیت شناخت. در سال ۱۸۸۷ بلوچستان توسط انگلیس‌ها به هند (تحت حکومت بریتانیا) ملحق شد که امروز بخشی از پاکستان است.