جامعه‌شناسی روسپی‌گری اثر جدید دکتر سعید مدنی عضو شورای فعالان ملی مذهبی است که به تازگی منتشر شده است. در توضیح رویکرد این کتاب که توسط انتشارات کتاب پارسه منتشر شده آمده است:
روسپی کیست و روسپی‌گری از چه زمان و با چه هدفی گسترش یافت؟ تاریخ روسپی‌گری در ایران از چه زمانی آغاز می‌شود و چه عواملی در رشد این پدیده تأثیرگذار بوده‌اند؟ اغلب اوقات، زنان، فحشا را به مثابه رفتاری موقت برای افزایش درآمد خود درنظر میگیرند اما به‌رغم خواسته‌ی خود در این کار باقی میمانند و قسمت اعظم درآمد آن‌ها را واسطه‌ها (پااندازان – حامیان) کسب می‌کنند، در واقع زنان تن‌فروش خود قربانی فعل مجرمانه‌ای هستند که مشتری‌‌هایشان آن را تشویق می‌کنند.
این کتاب، جمع‌بندی از مطالعات سال‌های گذشته درباره‌ی روسپی‌گری است. نویسنده ضمن مروری تاریخی بر وضعیت روسپی‌گری در ایران و جهان و قوانین مرتبط با آن، مجموعه یافته‌های حاصل از مطالعه‌ی خود و همکارانش را با عنوان «ارزیابی سریع وضعیت روسپی‌گری در شهر تهران» به یافته‌های قبلی افزوده تا تصویری به‌روز‌تر و شفاف‌تر از موضوع ارائه دهد. این کتاب گزارشی از وضعیت روسپی‌گری در ایران و جهان است.»
این اثر پژوهشی از سوی این پژوهشگر بحران‌های اجتماعی در حالی منتشر شده که پیش از این خبری در مورد قاچاق زنان به عنوان دومین تجارت سازمان‌یافته میلیاردی در ایران منتشر شده بود. رئیس گروه جزا و جرم‌شناسی دانشگاه «شهید بهشتی» تهران، با ابراز تأسف نسبت به این که امروز قاچاق زنان یک تجارت میلیارد دلاری شده احتمال داده قاچاق زنان دومین جرم سازمان‌یافته بعد از قاچاق مواد مخدر در ایران باشد. حسین میرمحمد صادقی، در نشستِ «بررسی ابعاد تأمین امنیت زنان در برابر خشونت» که گروه مطالعات مسائل اجتماعی زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران برگزارکننده‌ی آن بود، به تشریح این موضوع پرداخت. به گفته‌ی او «امروز قاچاق زنان تبدیل به تجارت میلیارد دلاری شده و درآمد زیادی دارد که گاهی زنان از موضوع بی‌خبرند و به وعده‌های مختلف و عدم آگاهی به دام این قاچاقچیان می‌افتند که البته قانون مبارزه با قاچاق انسان تصویب شد و شروع به عمل معاونت و انجام این عمل خود جرم‌انگاری شد و حتی برای کارکنان دولت که به این امر کمک کنند مجازات‌هایی در نظر گرفته شد. هم‌چنین خشونت علیه زنان در حوزه منازعات مسلحانه بسیار مهم است. تجاوز جنسی در جنگ‌ها قطعاً جنایت جنگی است که بالا‌تر از جنایت جنگی هم می‌توان از آن به عنوان نسل‌کشی یاد کرد».
قاچاق زنان در ایران همواره یکی از آسیب‌های اجتماعی بوده و در دوره‌های مختلف درباره‌ی آن بحث و نظرهای زیادی مطرح شده، اما بیان سازمان‌یافتگی آن و حتی مشارکت بخش‌هایی از نهادهای رسمی و حکومتی در قاچاق زنان آن هم از تریبون‌های رسمی بی‌سابقه بوده است. آذرماه سال ۱۳۹۲ رییس پلیس مهاجرت و گذرنامه نیروی انتظامی درباره‌ی پدیده‌ی قاچاق دختران ایرانی به کشورهای عربی گفته بود این موضوع را نفی نمی‌کنیم، اما عدد آن قابل توجه نیست. امارات، قطر، بحرین، کویت، ترکیه، ازبکستان و آذربایجان و اخیراً ارمنستان از جمله کشورهایی هستند که زنان و دختران ایرانی به آن‌ها قاچاق می‌شوند که عموماً به عنوان کارگران سکسی مورد داد و ستد قرارمی‌گیرند و بخشی از آن‌ها جذب دیسکو، بار‌ها و هتل‌ها جهت کارگری یا ماساژ می‌شوند.