نشست صلح در دانشگاه صنعتی شریف به بهانه‌های امنیتی لغو شد

laghve neshast solh

کانون یاریگران در بیانیه‌ای که در اختیار خبرنگار مجذوبان نور قرار گرفته به تشریح دلایل لغو این نشست پرداخته است…

laghve neshast solh

به گزارش خبرنگار مجذوبان نور؛ نشست صلح که قرار بود دوازدهم مهرماه در سالن آمفی‌تئا‌تر مرکزی دانشگاه صنعتی شریف با حضور اساتید و اندیشمندانى چون دکتر على‌محمد صابری، عمادالدین باقی، دکتر سیدجواد میری و چند تن از فعالان اجتماعی و دانشجویی برگزار شود به بهانه‌های امنیتی لغو شد. 

بنابر این گزارش؛ این نشست یک‌روزه را کانون یاری‌گران دانشگاه شریف با مشارکت انجمن اسلامی دانشجویان شریف، جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان، مرکز آموزش و پژوهش رهایی، کانون کوشا و انجمن یاری کودکانِ در معرض خطر برگزار می‌کرد.

کانون یاریگران در بیانیه‌ای که در اختیار خبرنگار مجذوبان نور قرار گرفته به تشریح دلایل لغو این نشست پرداخته است:

یک  حرف صوفیانه بگویم اجازت است

ای نور دیده، صلح بِهْ از جنگ و داوری

آزادی، یکی از اساسی‌ترین ارزش‌های انسانی می‌باشد. مفهوم «آزادی» در ذات خود، دربردارندهٔ مفاهیمی چون برابری و پاسداری از کرامت انسانی نیز می‌باشد. آزادی امکان تضارب آرا و ترقی اندیشه‌ی بشر را از مسیرهای مسالمت‌آمیز، فراهم می‌آورد و نبودِ آن، چیزی جز تولید ناامنی و خشونت در پی ندارد. در جهان تکثرگرایی، اندیشه‌ها امکان تعامل با یکدیگر را می‌یابند، اما در جهان انحصارگرایی و تک‌صدایی، اندیشه‌ها نه‌تنها به یکدیگر نزدیک نمی‌شوند، بلکه در حالت تخاصم دائمی با یکدیگر به سر می‌برند. انحصارگرایی زمانی پدید می‌آید، که گفتمانی، توانایی چیرگی بر سایر گفتمان‌ها را از رهگذر گفتگو نیابد. در این حالت پیروان آن گفتمان، برای پیروزی اندیشه‌شان بر سایر اندیشه‌ها، دست به دامان روش‌های خشونت‌بار مانند خفقان و سرکوب می‌شوند. در این شرایط، بر صلح‌خواهان یک جامعه است که امکان تضارب اندیشه‌ها و گفتمان‌ها را در فضایی به دور از هر گونه خشونت پدید آورند.

کانون یاریگران، با توجه به باور عمیقی که به ارزش‌هایی چون آزادی، برابری و صلح‌طلبی دارد، درصدد آمد تا جمعی از اندیشمندان را در یک بعدازظهر در دانشگاه صنعتی شریف گرد آورد، تا در فضایی مسالمت‌آمیز، و در جهانی که هر گوشه‌ی آن در آتش جنگی می‌سوزد، برای دانشجویان از صلح سخن بگویند. برنامه‌ریزی این نشست، کاملاً به دور از هر گونه سوگیری سیاسی انجام شده بود، و بنا بود صلح از نظرگاهی علمی مورد کنکاش قرار گیرد. سخنرانان این نشست شامل: 

۱- دکتر علی‌محمد صابری (پژوهشگر و اندیشمند حوزه‌ی عرفان و تصوف ایران و استاد دانشگاه فرهنگیان)
۲- دکتر سیدجواد میری (عضو هیأت علمی و دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، دکترای تخصصی جامعه‌شناسی)
۳- عمادالدین باقی (تاریخ‌دان و فعال حقوق بشر، رئیس و بنیان‌گزار انجمن دفاع از حقوق زندانیان)
۴- حسام حسین‌زاده (فعال دانشجویی و حقوق کودک، دانشجوی کار‌شناسی ارشد جامعه‌شناسی)
۵- علی بنی‌هاشمی (فعال حقوق کودک و عضو جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان)
۶- عباس شهرابی (تحلیل‌گر مسائل خاورمیانه، دانشجوی جامعه‌شناسی)
۷- سینا انتصاری (تحلیل‌گر رسانه و فعال اجتماعی)
بودند.
امروز عصر و در کمتر از یک روز مانده به برگزاری نشست، با ورود تمامی سخنرانان به دانشگاه مخالفت گردید و نشست عملاً لغو شد. از اینکه آگاهی دانشجویان از مفهومی مانند «صلح»، تهدیدی علیه منافع و موجودیت چه گروهی می‌تواند باشد، بگذریم. اما پرسش اینجاست که جمعی که متشکل از پژوهشگر حوزه‌ی عرفان، فعال حقوق زندانیان، حقوق کودک، فعال دانشجویی و تحلیل‌گر رسانه می‌باشد، چه تهدیدی می‌تواند علیه امنیت دانشگاه به وجود آورَد؟ آیا این به معنای آن نیست که گفتمان حاکم، توانایی برخورد مسالمت‌آمیز، عقلانی و مبتنی بر گفتگو با سایر اندیشه‌ها را در خود نمی‌بیند؟ آیا این به معنای وحشت عده‌ای، از صلح‌طلبی نیست؟ آیا این روند به بازتولید خشونت در جامعه منجر نمی‌شود، و مانعی بر سر راه صلح تلقی نمی‌گردد؟

در پایان یاریگران، ضمن ابراز تأسف عمیق از فضای انحصار به وجود آمده، مراتب عذرخواهی خود را از تمامی میهمانان و سخنرانان نشست اعلام می‌دارد. بی‌شک هیچ مانعی نمی‌تواند برای مدتی طولانی، مسیر اندیشه را سد کند و دیر یا زود اندیشه‌های مبتنی بر انحصار و گفتمان زور، جای خود را به جنبش‌های صلح‌طلبانه و مبتنی بر برابری خواهند داد. به همین منظور یاریگران اعلام می‌دارد، محتوای این نشست را، به زودی از طرقی دیگر (مانند برنامه‌های رادیویی و ویژه‌نامه‌های چاپی و الکترونیکی) در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد داد.

به امید صلح پایدار و فراگیر