۱. حضرت امام صادق علیه‌السلام:
إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَا تُقَدَّرُ قُدْرَتُهُ وَ لَا يَقْدِرُ الْعِبَادُ عَلَى صِفَتِهِ وَ لَا يَبْلُغُونَ كُنْهَ عِلْمِهِ وَ لَا مَبْلَغَ عَظَمَتِهِ وَ لَيْسَ شَيْ‌ءٌ غَيْرَهُ هُوَ نُورٌ لَيْسَ فِيهِ ظُلْمَةٌ وَ صِدْقٌ لَيْسَ فِيهِ كَذِبٌ وَ عَدْلٌ لَيْسَ فِيهِ جَوْرٌ وَ حَقٌّ لَيْسَ فِيهِ بَاطِلٌ كَذَلِكَ لَم يَزَلْ وَ لَا يَزَالُ أَبَدَ الْآبِدِينَ وَ كَذَلِكَ كَان (توحید الصدوق، ص۱۲۸ و ۱۲۹؛ بحار الأنوار، ج۳، ص۳۰۶)
خداوند تبارك و تعالى، قدرتش اندازه‌گيرى نمى‌شود و بندگان توانايى توصيف او را ندارند و به کنه علم او نمی‌رسند، و به بزرگی او دست پیدا کنند و غیر از او چیزی نیست. او نوری است که ظلمت در او نیست. و راستی‌ای که دروغ در او نیست. او داد است و بی‌دادی در او نیست. و حق است باطلی در او نیست. این چنین است که بی‌زوال بود و بی‌زوال خواهد بود ابدالابدین.
۲. حضرت امام صادق علیه‌السلام:
قَالَ لِي أَيُّ شَيْ‌ءٍ اللَّهُ أَكْبَرُ فَقُلْتُ لَا وَ اللَّهِ مَا أَدْرِي إِلَّا أَنِّي أَرَاهُ أَكْبَرُ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ فَقَالَ: وَ كَانَ ثَمَ شَيْ‌ءٌ سِوَاهُ فَيَكُونَ أَكْبَرَ مِنْهُ؟! فَقُلْتُ وَ أَيُّ شَيْ‌ءٍ هُوَ اللَّهُ أَكْبَرُ قَالَ أَكْبَرُ مِنْ أَنْ يُوصَفَ (المحاسن، ج۲، ص۳۲۹؛ الكافي، ج۱، ص۱۱۸)
حضرت امام صادق علیه‌السلام مرا فرمود: الله اکبر چیست (به چه معناست)؟ گفتم ندانم مگر آنکه خدا را از همه چیز بزرگ‌تر است. پس فرمود: مگر چیز دیگری غیر از او (اشاره به الله) بود تا از آن بزرگ‌تر باشد؟! سؤال کردم : پس الله اکبر چیست (چه معنایی دارد)؟ حضرت فرمود: بزرگ‌تر از آن است که وصف شود.
۳. حضرت امام صادق علیه‌السلام:
تَقُولُ فِي دُعَاءِ الْعِيدَيْنِ بَيْنَ كُلِّ تَكْبِيرَتَيْنِ- اللَّهُ رَبِّي أَبَداً وَ الْإِسْلَامُ دِينِي أَبَداً وَ مُحَمَّدٌ نَبِيِّي أَبَداً وَ الْقُرْآنُ كِتَابِي أَبَداً وَ الْكَعْبَةُ قِبْلَتِي أَبَداً وَ عَلِيٌّ وَلِيِّي أَبَداً وَ الْأَوْصِيَاءُ أَئِمَّتِي أَبَداً وَ تُسَمِّيهِمْ إِلَى آخِرِهِمْ وَ لَا أَحَدَ إِلَّا اللَّهُ. (تهذيب الأحكام، ج۳، ص۲۸۶)
میان هر دو تکبیر در نماز عیدین می‌گویی: الله پروردگار من است تا ابد و اسلام دین من است تا ابد و محمّد نبی من است تا ابد و قرآن کتاب من است تا ابد و کعبه قبلهٔ من است تا ابد و علی ولیّ من است تا ابد، و اوصیاء ایشان امامان من هستند تا ابد و نام ببر ایشان را تا آخرین آنها و هیچ کس جز خدا نیست.
۴. حضرت أمیرالمؤمنین علیه‌السلام:
لَا شَيْ‌ءَ إِلَّا اللَّهُ فَارْفَعْ هَمَّكَا يَكْفِكَ رَبُّ النَّاسِ مَا أَهَمَّكَا
چیزی جز خداوند در این عالم نیست. همت خود را بلند دار/ بدان پرورانندهٔ مردم، برای تو کافی است در هر امر مهمّی
( بحارالأنوار، ج۱۹، ۶۹ ؛ ديوان أميرالمؤمنين عليه‌السلام، ص۳۰۵، حلية الأبرار ، ج۱، ص۱۵۰)
۵. حضرت أمیرالمؤمنین علیه‌السلام در روز بدر:
يَا هُوَ يَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ اغْفِرْ لِي وَ انْصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (التوحيد، ۸۹)
ای او[اشاره به هویت مطلق] اى کسى که اوئى [هویتی] نیست مگراو [هویت او] مرا ببخشای و پیروزی‌ام بخش بر قوم کافران.
۶. در دعاء آن حضرت علیه‌السلام:
يَا هُوَ يَا مَنْ هُوَ هُوَ يَا مَنْ لَيْسَ هُوَ إِلَّا هُوَ يَا هُوَ يَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُو (مكارم الأخلاق، ۳۴۶، من دعاء أميرالمؤمنين (ع) في الحاجة)
ای او[اشاره به هویت مطلق] ای آنکه او [او اشاره به هویت مطلق] . ای آنکه نیست اویی [هویتی نیست] جز او. ای او[اشاره به هویت مطلق] اى کسى که اوئى [هویتی] نیست مگراو.
۷. و در دعاء حضرت ابراهیم علیه‌السلام:
يَا اللَّهُ يَا هُوَ يَا هُوَ يَا مَنْ لَيْسَ كَهُوَ يَا مَنْ لَا هُوَ إِلَّا هُوَ أَغِثْنِي (مهج الدعوات و منهج العبادات، ص۳۰۷)
ای خدا، ای او [اشاره به هویت مطلق] ای آنکه نیست مانند او[هویتی ماننده او نیست]، اى کسى که اوئى نیست [هویتی نیست] مگر او [هویت او] یاریم بخش
۸. حضرت امام رضا علیه‌السلام:
فَافْهَمْ أَمَّا الْوَاحِدُ فَلَمْ يَزَلْ وَاحِداً كَائِناً لَا شَيْ‌ءَ مَعَهُ بِلَا حُدُودٍ وَ لَا أَعْرَاضٍ وَ لَا يَزَالُ كَذَلِك (التوحيد، ۴۳۰)
پس بدان خداى یکتا پیوسته یکتا بود، بىآنکه چیزى با او باشد و بدون حد و حدودى یا عرض و کیفیت و کمیتى پیوسته چنین بود.
۹. حضرت أمیرالمؤمنین صلوات الله علیه:
وَ لَا يُوصَفُ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الْأَجْزَاءِ وَ لَا بِالْجَوَارِحِ وَ الْأَعْضَاءِ وَ لَا بِعَرَضٍ مِنَ الْأَعْرَاضِ وَ لَا بِالْغَيْرِيَّةِ وَ الْأَبْعَاضِ (بحار الأنوار، ج۷۴، ص۳۱۱)
به داشتن اجزاء توصيف نمى‌شود به هيچ‌يک از اجزاء و جوارح و اعضاء، و نه به عرضى از اعراض و نه به تغاير و ابعاض به هيچ كدام توصيف نگردد
۱۰. حضرت رسول‌الله صلی الله علیه و آله و سلم
أَصْدَقُ كَلِمَةٍ قَالَتْهَا الْعَرَبُ كَلِمَةُ لَبِيدٍ
أَلَا كُلُّ شَيْ‌ءٍ مَا خَلَا اللَّهَ بَاطِلٌ وَ كُلُّ نَعِيمٍ لَا مَحَالَةَ زَائِلٌ
(بحار الأنوار، ج۶۷، ص۲۹۵)
صادق‌ترین شعری که عرب سروده است، شعر وسخن لَبید است.
هر چیزی غیر الله باطل و بی‌اثر است و هر نعمتی به ناچار از بین رفتنی و فانی است
