فرازهایی از فرمایشات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده (مجذوب‌علیشاه) در تاریخ ۸۸/۶/۲۱

در بعضی چاپ‌های قرآن همان را هم دیدیم. مثلاً در حاشیهٔ هر سوره‌ای که شروع می‌شود یک مقداری خبر نوشته‌اند. نوشته‌اند در خبر است از فلان امام‌ (ع) که هر کسی این سوره را در نماز صبح بخواند به منزلهٔ این است که یک بار حج رفته است. سپس آن کسی که باید حج برود این وظیفه را انجام بدهد می‌گوید: چرا زحمت بکشم؟ این را می‌خوانم، یک بار نه، دو بار می‌خوانم. ده بار می‌خوانم. این سوء اثر دارد. حتّی می‌گویند یکی حالا فهمیده، یا کسی بوده که اول‌بار این دستورات را می‌داده یا نقل می‌کرده، پرسیده: چرا این کار را می‌کنی؟ کجا امام جعفر صادق؟ خودشان مرتب دعا می‌خواندند و هر دعایی یا هر چه بخوانند برای ما معتبر است. ولی هرگز این سوره را هفتاد بار نخواندند. حج هم رفتند. ننشستند در خانه این سوره را بخوانند بگویند حج… او گفته بود: من دیدم در جامعه، مردم به قرآن و خواندن قرآن توجه چندانی ندارند برای اینکه مردم متوجّه بشوند اینها را از خودم درآوردم. اینجا ببینید غرض سوئی هم نداشته، ولی باید گفت به تو چه که این کار را کردی؟ مگر تو به اصطلاح قیّم همهٔ مؤمنین هستی که این کار را کردی؟ این دستور را دادی؟ در همهٔ عبادات ما این مسأله هست؛ مسائل انحرافی. البتّه وقتی این روش را بگیرند ممکن است خیلی هم اختلافاتی ایجاد می شود. یکی می‌گوید: این سوره را هفتاد بار بخوانید چنین است. یکی دیگر می‌گوید: نه، فلان سورهٔ دیگر را سی بار بخوان، این را اصلاً نخوان. این اختلاف ایجاد می‌شود که چند طور ممکن است ظاهر بشود.

در مسألهٔ قدر، شب قدر هم خیلی خرافات وارد کرده‌اند. فقط آنچه قرآن راجع به شب قدر می‌گوید باور کنید که آن در سورهٔ قدر است.