بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

خداوند توسط پیغمبرانش دستوراتی راجع به همه چیز می‌دهد. البته بعضی‌ها ایراد می‌گیرند حتی بعضی بر شیعه یا بر تصوف یا بر اهل سنت، اصولا بر مسلمانان ایراد می‌گیرند. در مورد تمام مسائل حرفی زده و دخالت در همه چیز کرده، مقداری دخالتش درست است. این نعمتی است که خداوند در همه کارها خودش گفته است. آخر این مردم و خلقت را که ما ایجاد نکردیم خداوند خلق کرده، خداوند هم این روش را دارد که بچه به دنیا بیاید بعد کم‌کم بزرگ می‌شود و بعد در هر سنی، در هر مرحله‌ای یک وظایفی دارد یک چیزهایی خدا برای او گفته است، فرزند هم همین‌طور است.

در مورد انسان خداوند دقت بیشتری فرموده است. بدون دقت و نظرِ خداوند کاری نمی‌شود. به ما دستور داده است. در جایی در مورد ازدواج می‌فرماید: تَنَاكَحُوا تَنَاسَلُوا تَكْثُرُوا فَإِنِّي أُبَاهِي بِكُمُ الْأُمَمَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَوْ بِالسِّقْط، که معلوم می‌شود به نفرات جمعیت مسلمانان علاقه‌مند است. پیغمبران نزد خداوند افتخار می‌کنند هر کدام که پیروان ما اینقدر هستند. البته نزد خدا افتخار می‌کنند مثل گزارشی، مثل کارگری مثل خادمی است که خدمت مولای خودش گزارش می‌دهد. بعد هم خداوند که این اهمیتی که به ایجاد نسل داده است، بعد هم که این نسل مولودی می‌خواهد خلق شود بوجود بیاید خداوند از همان اول برایش موجودیت قائل است. به این معنی که در قواعد فقهی و شرعی دیه قائل شدند، یعنی اگر کسی به یک وسیله‌ای، دیگری را از بین برد باید دیه بدهد. اگر زخمی به کسی زد یا کسی را مجروح و مسموم کرد باید مقداری دیه و جریمه به طرف بدهد. که اگر طرف مُرد به ورثه‌اش می‌دهد، این را دیه می‌گویند. حتی خداوند برای جنین هم دیه گذاشته است کسی باعث شود که بانوی بارداری با ضربه‌ای که بزنند سقط کند، باید به او دیه بدهند یعنی آن موجودی که هنوز ندیدیم آن موجود در نظر خدا قیمت دارد.

به این مناسبت یادم آمد خیلی دقت و مواظبت در نگاهداری، صحت و امانت طفل کنید و به همین طریق که بزرگ می‌شود به دنیا که آمد در مورد غذا، صحت و بیماری‌اش دقت کنید. مدرسه می‌رود درس بدهید علم یاد بگیرد، در هر لحظه‌ای برای بزرگترها خداوند وظیفه تعیین کرده این وظیفه را باید دقت کنید و خود این تعیین وظیفه نشان می‌دهد که کودک یک احترامی در نزد بزرگترها دارد. منتهی چون خودش ضعیف است هنوز نه دستش نیرو دارد، نه پایش و نه چشم و گوشش، وظیفه و مواظبت او را خداوند به بزرگترها که قدرت دارند سپرده است، بی‌اهمیت نگیرید. این را یاد بگیرد. البته در حیوانات که نگاه کنید در همه‌ی حیوانات مادر در تمام لحظات کاملا مواظب فرزندش است و حتی حاضر است جان خودش را در راه او بدهد. در بعضی حیوانات یا خواندم و یا دیدم. پدر و مادر، هر دو موظفِ به مراقبت هستند که منجمله در رأس حیوانات بشر هست و بشر هم مرد و هم زن، هر دو موظف به یک وظایفی هستند. حتی از آن لحظه‌ی به دنیا آمدن، وظیفه‌ی مرد خیلی مشخص‌تر است یعنی وظیفه مرد این است که برای این کودک غذا فراهم کند. اگر خود مادرش شیر می‌داد مطالبه کرد باید پدر بدهد. نمی‌خواهم احکام فقهی مفصلی را بگویم ولی منظور و نتیجه و برداشتش این است که فرزند، نوزاد، کودک در هر سنی یک احترامی دارد که باید رعایت کنیم.